ZEELAND 25
In het atelier
Haar man had haar nog ge
waarschuwd: Je gaat toch
niet te veel en te lang ver
tellen? Eenmaal in gesprek met
Wytske Zwetsloot in Vrouwen
polder begrijpen we zijn opmer
king. De kunstenares verzorgt een
spannende dwaaltocht langs 'fun
damentele kunstwerken'.
Haar atelier? Dat is haar huis. Ze
had een aantal jaren een werk
ruimte in een leeg winkelpand in
Vrouwenpolder. 'De WYTS' werd
het atelier genoemd. Het pand
werd verkocht.
Nu werkt ze thuis. Echtgenote
Gerard timmerde een hoekbank
voor haar. „Het Wytsnest", zegt
ze. „Het is een plek om te wonen.
Ik kan op de bank werken. Dien
bladen met lapjes en borduurwerk
schuif ik eronder. Hierachter ligt
een plaid, als ik mezelf even wil
oprollen. Ik kan hier ook prima
met mijn kleinkinderen zitten."
Wytske Zwetsloot (1954) woont
nu zo'n twaalf jaar in Zeeland. Ze
begon ooit, vertelt ze, als portret
schilder. Stapje voor stapje werd
haar werk abstracter. Tot ze uit
kwam op wat ze noemt 'funda
menteel schilderen'. Ze zegt: „Het
doek, de verf, de penseelstreek, de
kleur. Dat zijn de vier basisele
menten. Meer heb je niet nodig.
Het fijne is: ook al word je over
spoeld met ideeën, je hoeft niet
meer te worstelen met voorstel
lingen." Een kwart eeuw was ze
heel gelukkig met die manier van
werken. Ze voelde zich ook thuis
in haar eerste atelier, een leeg
staande bibliotheek in Zoeter-
meer. Het grootste doek dat ze
A
daar maakte was zeven bij drie
meter.
Tien jaar geleden was ze opeens
klaar met die vorm van 'funda
mentalisme'. „Ongelooflijk, ik
had geen communicatie meer met
het doek. Alsof er een gat in mijn
hart was ontstaan. Een leegte.
Toen ben ik allerlei andere dingen
gaan doen. Ik ging schilderijen
maken met hele kleine, minieme
penseelstreekjes. Een monniken
werk, inderdaad, Ik ben met me
taaldraad gaan haken en kantklos
sen. Zo ontstonden er sieraden.
Eindeloos lusjes maken, dat is
heel meditatief. Zo ben ik ook op
vilt gaan borduren."
Om overzicht te houden over
leven en werk, houdt Wytske
Zwetsloot het 'oppervlakkige'
nieuws zo veel mogelijk buiten de
deur. Geen kranten, geen radio en
televisie. Wat er via die kanalen
komt, is haar te veel: „Alles
spreekt elkaar tegen. Ik behap dat
niet, je wordt zo enorm overladen.
Daarom selecteer ik mijn eigen
onderwerpen. Gerard doet altijd
de radio aan bij het ontbijt. Dan
vang ik wel eens iets op, wat ik
dan ga uitzoeken. Als ik tijd heb.
Stilte en ruimte, dat is wat ik wil."
Ze staat vroeg op, borduurt dan in
de tuin. Inmiddels hoort ze het
verschil tussen de wiekslag van
een mus en een koolmees.
„De wereld gaat me heus wel ter
harte. Maar ik kan de wereld niet
helpen door me vreselijk zorgen
te maken. Wel door mijn werk,
mijn gevoel te delen. Ik borduur
nu, steek voor steek, miljoenen
steekjes, zonder dat het geheel
een voorstelling wordt. Zonder
dat er een verhaal in zit. Dat zijn
we niet meer gewoon. Als je naar
mijn borduurwerk kijkt, dan val
len je gedachten stil en kom je in
een wonderlijke wereld terecht. Je
gaat niet meer denken, maar zijn.
Ik maak een klein stukje uit de
eeuwigheid. Bij elk steekje heb ik
mijn volle aandacht nodig. An
ders ontstaat er toch een beeld.
Dat wil ik niet. Het gaat om het
hier en nu, de tomeloze ruimte."
zaterdag 24 juni 2017
Wytske Zwetsloot in haar Wytsnest. foto's mechteld jansen
Niet denken maar zijn
Jan van Damme
Dit is een serie over
Zeeuwse kunstenaars en
hun werkplek.
Vandaag: Wytske Zwetsloot
in Vrouwenpolder.
