De bergen storten zich in zee, of ze rijzen er
juist uit op, het is maar hoe je het bekijkt
lijkt zich te hebben uitgeleefd, een bonte
stoet stenen fantasiefiguren paradeert
langs de weg.
Een goed uur verder naar het noorden
oogt het binnenland dor en verlaten. En
aan het einde van
een lange reisdag
lijkt het einde van
de wereld in zicht. Een dood schaap in
de berm, verroeste autowrakken, de
schedel van een rund. Een half uur lang
geen teken van menselijk leven. Rotsen,
droogte, een woestijnlandschap.
De groene vallei van Asco is een ver
ademing, met dank aan het gelijknamige
riviertje. Maar in de zomer staat het
riviertje zo goed als droog. Alleen bij
de oude Genuaanse brug in de vallei
wordt gezwommen. Aan weerszijden
van de brug reiken de bergtoppen naar
de hemel, de hoogste van het eiland.
De roemruchte GR 20, met steile
passages en kettingen die houvast
bieden, is voor een gezin met jonge
kinderen iets te hoog gegrepen. De
vriendelijker beklimming van de San
Petrone is een schitterend alternatief.
Als Teun hijgend en puffend de eenzame
top bereikt, op 1767 meter hoogte, is hij
even sprakeloos. En dan: „Je kunt hier
echt het hele eiland zien."
Hij heeft gelijk. De blik reikt van Cap
Corse tot Bonifacio, danst over de bergen
en stuit uiteindelijk aan alle kanten op
de zee. Daar ergens, in de diepte, ligt
camping Acqua Dolce, even buiten
het vestingstadje Saint-
Florent. Dat is de vol
gende bestemming. Daar
kunnen de kinderen bijkomen. Beetje
snorkelen, naar een wrak op de bodem
duiken, beachvolleyballen en kinder
cocktails drinken. <1
magazine 49
Kraaiennest
Het binnenland van
Corsica telt tientallen
van dit soort hoog
gelegen dorpen.
WG
