1
14 ZEELANI
In het atelier
i
ijn beeld 'De man die
bukt' stond op een
beurs in Rotterdam,
begin dit jaar. De eer-
I ste dag zei Marcel War
menhoven in stilte: „Helaas, dit
beeld is mislukt." Nu staat het
midden in het atelier aan de Mo
lendijk in Sint-Annaland. Er is een
extra steun onder zijn borst gezet,
de linker arm is verwijderd. Er
komt een nieuwe, die niet langer
op een schep zal rusten, maar op
een boomstronk. Warmenhoven:
„Ik heb vaker beelden afgebroken.
Achterafheb ik alleen de foto's
nog, daar heb ik dan spijt van. Nu
pas ik een beeld eerder aan, in de
veronderstelling dat ik het nog wel
mooi ga vinden."
Marcel Warmenhoven (1954)
maakt al een leven lang naam met
- soms metershoge - beelden van
mensen en dieren, die hij op
bouwt uit gebruikt hout. Er staan
er in het museum Beelden aan
Zee in Scheveningen en in het
Stedelijk Museum Schiedam. „In
de kelder", voegt de kunstenaar er
glimlachend aan toe. Zijn werk is
in trek bij particulieren, die
meestal een voorkeur hebben
voor dieren. Vorig jaar nog werd
een levensgrote beer verkocht aan
een advocatenkantoor op het
Lange Voorhout in Den Haag.
Zijn carrière begon aan de Jan
van Eyck Academie in Maastricht.
„Op straat vond ik twee schoen
borstels. Hé, voeg je die samen
dan heb je de bek van een hond.
Zo simpel ging het. Twee polle
pels erbij, twee stokken op wiel
tjes voor de voorpoten. Zo ont
stond mijn eerste hond."
Al gauw specialiseerde hij zich
in het verwerken van gebogen
hout. Omdat dat meteen aan
haakte bij de organische vormen
van de mens- en dierfiguren, die
hij maakte. Tot de komst van de
milieustraten schuimde hij, op de
dagen dat er grof vuil werd buiten
gezet, de straten af. Op zoek naar
houten tafelpoten, stoelleunin
gen, schoenspanners, pollepels,
kleerhangers, klompen. Nu kan
hij nog terecht op de rommel
markt van de plaatselijke fanfare
vereniging.
Het atelier is een oude garage
ruimte, waarin de vorige bewoner
twee motoren stalde. Warmenho
ven bezit de werkruimte in au
gustus tien jaar. Hij zorgde voor
openslaande deuren, nieuwe ra
men, isolatie. Tegen de muur
staan kartonnen dozen met op
schriften: 'rugleuning rond', 'rond
rug grof, 'rond kleerhanger',
'ronde bocht middel'. Die stukken
hout verzaagt hij, als het nodig is.
Spijkers en schroeven zijn taboe,
hij maakt gebruik van pen-gat
verbindingen.
We kijken naar 'De man die
bukt'. Zijn wenkbrauw komt van
de krul van een staande kapstok.
De tenen zijn gemaakt van hand
vatten van beitels en fonduevor
ken. Voor de neus is een afwas-
borstel van Blokker gebruikt. Het
beeld is - vertelt de maker - niet
geschikt voor een publieke
ruimte omdat de man is voorzien
van een piemel. De ballen zijn ge
maakt van een handvat en een ge
draaide tafelpoot, voor de piemel
zelf zijn twee gedraaide servet
ringen verwerkt. Voor het overige
bestaat de man grotendeels uit
stoelpoten.
De kunstenaar: „Ik ben een 19e-
eeuwse beeldhouwer, die van
duidelijke vormen houdt." Hij
wijst naar een groot houten man-
nenhoofd. „Dat hoofd zou ik
graag uitbouwen tot een hele fi
guur, een naakte man van vier
meter groot. Een man, met vrou
wen heb ik niks. Maar wie wil
zo'n beeld hebben, vraag ik me op
voorhand af. Dat moet ik eigenlijk
niet doen. Gewoon maken, inder
daad."
woensdag 21 juni 2017
GO
A Marcel Warmenhoven in zijn atelier in Sint-Annaland. fotosmechteld jansen
Uit het ronde hout gesneden
Jan van Damme
Dit is een serie over
Zeeuwse kunstenaars en
hun werkplek.
Vandaag:
Marcel Warmenhoven
in Sint-Annaland
r/
