BUITEN
De grasmus
is geen mus
11
NATUURJOURNAAL
Soms zijn er van die
dagen dat alles mee lijkt
te zitten. Vandaag is zo'n
dag. Zittend bovenop de
Oost Zeedijk net buiten
Colijnsplaat trakteert
Moedertje Aarde mij op
een geweldig begin van
deze zonnige dag.
De weersomstandigheden
zijn op z'n zachtst ge
zegd Mediterraans en
het uitzicht is op z'n
minst betoverend te
noemen. De zon schittert in de traag
op gang komende Oosterschelde. Het
is vroeg, dus nog rustig op het water.
Naar vis duikende vogels maken op
dit moment nog de dienst uit. Ze ma
ken er, met hun snoekduiken gevolgd
door een plons in het water, een waar
spektakel van. Ik voel me net publiek
met de dijk als tribune, het Ooster-
scheldewater als toneel en de vogels
Ik wandel
tot de
Zeelandbrug
enterug.
Iedere dag is
het uitzicht
anders
vormen het acteursgezelschap, dat
met iedere duik die ze nemen een
buiging lijken te maken. Het levert ze
bijna een applaus op. Rechts ligt de
Zeelandbrug. Met een beetje fantasie
lijkt het net de lange staart van een
draak die ligt te rusten bovenop Zie-
rikzee, dat aan de overkant van het
water ligt. Een vreemde hond komt
nieuwsgierig aangelopen. De zwart
witte viervoeter blijft gelukkig op
veilige afstand. Ben niet zo'n held als
het op vreemde honden aankomt.
Bono blijkt een vriendelijk beest te
zijn. Baasje Annette Walhout ('jaze
ker, fan van U2') wandelt deze route
met haar eigen leadzanger dagelijks.
„Ik wandel tot de Zeelandbrug en
dan weer terug." Ze geniet keer op
keer van haar wandeling langs de
Oosterschelde. „Het uitzicht is iedere
dag weer anders", verklaart de goed
lachse blondine uit Colijnsplaat.
„Maarre, eerlijk gezegd ben ik toch
meer een bosmens, maar dit is ook
leuk hoor." Ik kijk Bono en baasje na
terwijl ze naar de drakenstaart sjok
ken. Ook ik vervolg mijn weg naar de
haven van Colijnsplaat. Daar tuffen
net een paar bootjes de monding uit.
De haven zelf ligt er kalm bij, lijkt te
liggen uitrusten na een warm en
druk weekend waarin er genoeg
werk aan de winkel is geweest. Af en
toe rijdt een auto of bestelbusje het
haventerrein op. Hier en daar wan
delt een booteigenaar van of naar een
boot, die namen hebben als 4seasons,
Hakuna Matata en Proud Mary. Via
de Visserijweg en de Jachthavenweg
loop ik terug het dorp in. De Voor
straat is, met de grote lindebomen
die over de straat heen hangen, tege
lijkertijd een plaatje én een verade
ming. De bomen vormen een soort
schild tegen de hitte. Het is hier heer
lijk koel. Blijkbaar vindt Patrick
Wolfs dat ook. Hij is in de weer met
tuinslang en heggenschaar en lijkt
geen last te hebben van de hitte. De
Belg uit Sint-Truiden woont hier
sinds drie jaar samen met zijn vrouw
in de weekenden en vakanties. Voila.
Het was liefde op het eerste gezicht
met het dorp. Och nee, hij voelt zich
zeker geen toerist meer hier in de
Voorstraat. „Ik ben een Belgische
Zeeuw. Iedere keer als we naar huis
rijden doet het pijn", benadrukt
Wolfs zijn liefde voor Colijnsplaat.
Allée, hij gaat vlug verder met zijn
planten. Ik houd hem niet langer op.
Salute meneer Wolfs. Salute Colijns
plaat.
Ieder jaar opnieuw komt de
huismus als meest talrijke soort
bovenaan de lijst te staan bij de
landelijke tuinvogeltelling. Soms
heb je daar toch wel de nodige
twijfels bij. Wij wonen zes jaar in
hetzelfde huis en ik heb hier nog
nooit een huismus gezien. En ik
ben vast niet de enige. De huismus
staat niet voor niets op de Rode
lijst van bedreigde vogelsoorten.
Natuurlijk; er zijn hele dorpen en
stadswijken waar het getsjilp van
mussen nog klinkt als vanouds,
maar.dat worden er wel steeds
minder.
Hoe komt het dan dat mussen nog
steeds als talrijkste vogel worden
beschouwd door mensen die een
beetje oog hebben voor de natuur
in hun omgeving? Dat heeft alles
te maken met de vroegere talrijk
heid van de mussen. Alle vogels
die een beetje bruinig van kleur
zijn en zo'n beetje het formaat van
een kanarie hebben worden als
mus betiteld. Vaak wordt bijvoor
beeld de in tuinen talrijke heggen-
mus ook gewoon als 'mus' be
noemd. Wie het vogeltje wat beter
bekijkt ziet al snel dat een heggen-
mus een veel fijner snaveltje heeft
en bovendien is de melodieuze
zang wel heel erg verschillend van
het mussengetsjilp. De heggen-
mus is een lid van de lijsterfamilie.
En dan is er ook nog de grasmus.
Weer zo'n grijsbruin vogeltje dat
in de verste verte geen familie is
van onze huis-, tuin- en keuken
mus. De grasmus behoort tot de
familie van kleine insecteneters
als de tuinfluiter, de braamsluiper
en de tjiftjaf. Ook hier zijn het
weer de grijsbruine tinten die de
vogel de naam 'mus' bezorgd heb
ben. Grasmussen houden zich
overigens nooit op het erf of tus
sen de bebouwing op. Het zijn ty
pische struweelbewoners die op
dijken en in de duinen het hele
voorjaar hun krassende zang laten
horen.
Grasmus heggenmus en huismus
behoren tot drie verschillende fa
milies. Maar wat ze wel gemeen
hebben is dat ze hun kroost voor
namelijk voeren met insecten. En
juist dat maakt ze kwetsbaar in
een tijd dat bijna alle insecten
zienderogen achteruit gaan.
COLIJNSPLAA
woensdag 21 juni 2017
GO
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland
Winne de Witte-van Dam
Een wekelijkse
wandeling door
Zeeland. Vandaag:
De Oost Zeedijk
net buiten Colijns
plaat.
-Annette Walhout
Chiel Jacobusse
f 5*3
A De grasmus.
A Haven van Colijnsplaat.
^Voorslldat.F0T0.swlw|EDEwiTT*
A Patrick Wolfs.
Salute Colijnsplaat
