De suikerarts uit Zimbabwe
7
„Alleen als ik naar de wc moet, laat ik
een wit spoor achter."
Langzaam maar zeker verbetert de
situatie en tientallen pakken kristal
suiker later vermindert de pijn en
trekt de wond dicht. Ontslagen uit
het ziekenhuis neemt Thuiszorg de
wondbehandeling over. Met regu
liere methoden, dus zonder de sui
ker. Maar het zoetmiddel heeft zich
bewezen. „Sindsdien loop ik weer
met een genezen huid rond."
Zijn chirurg, Rogier Simmerma-
cher, heeft de werking ervan uitge
legd in het maartnummer van het
magazine van de Stomavereniging.
„Suiker kent, net als zout, een absor
berend vermogen. Strooi het in een
holte en druk het aan. De suiker
neemt het wondvocht op en zuigt
het vocht uit de bacteriën die daar
door doodgaan. Dit prikkelt de groei
van nieuw weefsel en dat zorgt voor
Suikertherapie
kan een kliederboel
geven
genezing. Het lichaam breekt de sui
ker af. Het enige dat je daarna hoeft te
doen, is het in de wond aanvullen, al
dus Simmermacher.
Desondanks beschouwen veel
medici de therapie bij wondbehan
deling als controversieel. „Kwakzal
verij", zegt een chirurg tijdens een
telefonische rondgang. Ook Peter
Quataert, verpleegkundig specialist
en bestuurslid van Verpleegkundi
gen Verzorgenden Nederland
Wondexpertise, reageert wat lache
rig. „Nederland kent een wet voor in
dustriële hulpmiddelen", legt hij uit.
„Suiker is geen geneesmiddel, het is
niet steriel verpakt en mag dan ook
niet als wondproduct worden toege
past. Waarom suiker hardnekkige
wonden helpt genezen, is nog altijd
niet in een grootschalige weten
schappelijke studie vastgesteld."
Honing
Wel wordt medicinale honing ver
werkt in bandages om wondvocht te
absorberen. „Suiker kan ongemak
met zich meebrengen," zegt Qua
taert. „Het kan een kliederboel geven
en gaat vaak gepaard met pijn. Een
verband kun je langer laten zitten en
vraagt minder aandacht. Ik weet dat
suiker werkt, maar ik geef de voor
keur aan moderne methoden."
Senior lector Moses Murandu van
de Britse Universiteit van Wolver
hampton denkt daar anders over (zie
kader). Hij droomt juist van een ge
specialiseerd behandelcentrum.
Murandu werkt al vijfjaar met de
suikertherapie. „Soms lijkt een wond
chronisch te worden, doordat een
patiënt een slechte bloedtoevoer en
bloedafvoer of een verminderd af
weersysteem heeft. Of de antibiotica
krijgt geen vat op stoffen in het ont
stoken gebied. Dan infecteert zo'n
gebied verder", zegt hij.
Als hoofdonderzoeker heeft hij
twee keer een groep patiënten be
handeld. Een eerste groep van 22
mensen met moeilijk behandelbare
wonden en tussen 2010 en 2013 nog
eens 41 patiënten. Met positieve re
sultaten.
Murandu: „Tot een grotere studie
is het nog niet gekomen. Er is veel
tijd en geld nodig om dat voor elkaar
te krijgen. Tel daarbij op dat dit mid
del zo goedkoop is dat industrieën er
maar weinig mee verdienen. Zij vin
den suikertherapie dus niet interes
sant."
De van oorsprong Zimbabwaan
hoopt dat het openbare gezondheids
stelsel van het Verenigd Koninkrijk,
de National Health Service, de thera
pie alsnog omarmt. „Het is mijn
grote droom om een kliniek voor sui
ker- en wondbehandeling op te rich
ten, in zowel Engeland als erbuiten.
Daar zet ik me voor in."
MOSES MURANDU
dinsdag 13 juni 2017
GO
Hoewel omstreden, worden honing,
en ook doodgewone kristalsuiker,
steeds vaker ingezet als geneesmiddel.
ILLUSTRATIE LAUREN HILLEBRANDT
44
Peter Quataert
Als kind groeide Moses Mu
randu op in een dorpje in
Zimbabwe. „Een goed zie
kenhuis in de buurt ontbrak,
laat staan dat we er over een
dokter beschikten. Bij gebrek
aan hulp gebruikte mijn
vader met succes sui
ker en zout bij pijn
lijke en moeizaam
genezende won
den."
In 1997 verhuisde
Murandu naar het En
gelse Birmingham en
vond een baan als verpleeg
kundige in het universitair zie
kenhuis. Later werd hij lector
aan de universiteit van Wol
verhampton. Daar vertelden
zijn collega's over de kracht
van suiker. Velen lachten hem
uit, maar Moses Murandu
hield voet bij stuk.
Tien jaar later kreeg hij de
kans 22 patiënten met moei
lijk behandelbare wonden te
onderzoeken en te behande
len. Hij startte een verken
nende studie in drie zieken
huizen in de Engelse regio
West-Midlands.
Alan Bayliss (62) was één van
die patiënten, en nog altijd is
hij Murandu dankbaar. Na de
amputatie van zijn rechteron-
derbeen wilden enkele
diepe wonden niet ge
nezen. Tot de Zim
babwaan zijn suiker
therapie toepaste:
in eerste instantie
was dagelijks veel
suiker nodig, later
maar enkele schepjes per
keer. Al een paar weken later
waren de wonden genezen.
Andere patiënten, met bij
voorbeeld een diabetische
voet, zware doorligwonden of
ogenschijnlijk ongeneeslijke
beenzweren, zagen dezelfde
vooruitgang. Zij verklaren in
BBC-reportages weer als
vanouds te wandelen, fietsen
en zwemmen. De afgelopen
jaren won Murandu verschil
lende nominaties en onder
steunende (geld)prijzen op in
ternationale congressen.
