Maar dat kun je
toch ook zo doen
44
Chi Nei Tsang
stimuleert de
buikorganen
2
RENÉ DIEKSTRA
Vaderdag Op hoeveel tekeningen en hartjes mag Jay
Lopez (33) zondag rekenen? Op héél veel. De alleenstaande
vader van vijf jonge kinderen heeft een zwaar én vrolijk leven.
Column
Laatst woonde ik een les bij op een vmbo-
school: een introductie van het programma
Levensvaardigheden. Ik vind vmbo's de
leukste scholen om mee te werken. De leerkrach
ten daar weten vaak meer van opvoeding en ont
wikkeling dan die op het vwo of de havo en ze ne
men hun rol als mede-opvoeder heel serieus.
De les die ik bijwoonde, was een praktijkles. Na
dat de leerkracht had uitgelegd hoe je iets kon aan
pakken, kregen de leerlingen de gelegenheid in
groepjes te oefenen. Terwijl een leerling uit het
groepje waar ik bij stond daarmee bezig was, zei
opeens een andere leerling: 'Maar dat kun je toch
ook zo doen, volgens mij veel handiger.' En dat bleek
te kloppen.
Later in de les, bij een andere opdracht, kwam die
zelfde leerling opnieuw met een afwijkende aanpak.
Die bleek deze keer niet te kloppen. Na afloop van
de les vroeg de leerkracht wat en wie mij opgevallen
was. Dat was met name die leerling. „Dat doet ie de
hele tijd, ook bij collega's", was zijn reactie. „Wei
eens lastig als een leerling altijd maar afwijkt van
wat je hebt voorgedaan." „Maar wel origineel", zei
ik. „Dat is af en toe ook wel zo", gaf hij toe. „Maar je
wilt ook graag dat ze doen wat je van ze vraagt."
Op de keper beschouwd gaat het hier om een
fundamentele kwestie. Waar is onderwijs voor
bedoeld? Om kinderen te leren zich te conforme
ren aan wat wij willen
dat ze doen? Of om ori
ginaliteit te stimuleren
en zelf ideeën te genere
ren, ook als die tegen het
voorgedane of uitge
legde ingaan?
In een artikel met de
veelzeggende titel De
onruststokers minst favoriete leerlingen
p r wo r p n wordteen onderzoek
beschreven waaruit
blijkt dat de meest origi
nele en meest creatieve leerlingen het minst vaak
de favorieten van de leerkracht zijn. Ze worden
niet zelden als onruststokers en lastpakken erva
ren. Begrijpelijk dat veel kinderen, zo gauw ze dat
merken, hun eigen, mogelijk afwijkende, originele
ideeën voor zich houden en zich zoveel mogelijk
richten naar wat de leerkracht aan volgzaamheid
en prestatie verwacht.
Robert Sternberg, een door mij zeer bewon
derde collega, is een grootheid op het gebied
van onderwijs en intelligentie. Hij zegt het zelfs
zo: naarmate leerlingen zich meer richten op
schoolprestaties zoals die van hen verwacht wor
den, naar die mate worden ze minder creatief en
origineel. Het is een van de redenen dat hoogbe
gaafde kinderen ondanks hun talenten als volwas
sene vaak toch weinig echt originele bijdragen le
veren. Ze doen voornamelijk hetzelfde (bijvoor
beeld piano spelen) als minder begaafden doen, zij
het op een veel hoger niveau. Een samenleving die
voortdurend schreeuwt om innovatie, maar voor
namelijk conformerend en dus allesbehalve origi
naliteit stimulerend onderwijs verzorgt, die heeft
het nog altijd niet begrepen. Van schapen valt veel
geblaat, maar weinig originaliteit te verwachten.
Creatieve
leerlingen
worden als
LEESTIPS
VAN DE
WEEK
LEKKER IN BALANS
en tijdje geleden
kreeg Jay Lopez een
telefoontje van de juf
van zijn oudste kind.
De 12-jarige Talitha
I had last van steken en
I krampen in de onder
buik. Menstruatiepijn, seinde de juf
hem in. Jay legde zijn werk neer en
haalde Talitha op van school. Hij
wilde maar één ding: de pijn van zijn
dochter overnemen. Hij pakte haar
liefdevol vast. Ja, hij voelde zich
machteloos. Want wat wist hij, een
alleenstaande vader, nou van men
struatiepijn?
„Ik heb geen boekje met dit soort
onderwerpen in de kast staan", ver
telt hij aan zijn zelfgemaakte eettafel.
Talitha zit naast hem en grinnikt. Het
kwam uiteindelijk goed, want in huis
lag nog ergens maandverband van
zijn ex. Een dag later had Jay het er
met zijn moeder over via Facetime,
tijdens het vouwen van de was. „Mijn
ouders wonen in Curasao. Ik Face
time elke dag, vooral met mijn moe
der. Haar kan ik alles vragen."
Baken
Jay is geboren en getogen in Curasao.
Op zijn 13de verhuisde hij met zijn
tante naar Nederland omdat het on
derwijs hier beter is. Jay is meubel
maker en werkt standaard twee da
gen per week als parketteur: een
mooi woord voor iemand die parket
vloeren legt. Hij woont met zijn vijf
kinderen in een benedenwoning,
vlak bij De Kuip in Rotterdam.
Naast Talitha heeft hij Danilo (10),
Jaïro (8), Jordan (4) en Felice (3).
Jay was elf jaar getrouwd, maar vo
rig jaar strandde zijn huwelijk. Afge
lopen jaar was pittig, ook voor de
Getal
kinderen. Jay zorgt volgens afspraak
voor hen. Hij is hun baken, zorgt nu
voor rust in de tent. Hun moeder
komt af en toe langs.
„Ik sta er eigenlijk nooit bij stil,
maar een vader die alleen voor vijf
kinderen zorgt, komt niet vaak voor.
Gelukkig vinden ze het fijn om bij
mij te zijn. Laatst vroeg Felice om een
nieuwe moeder. Ik zei: 'Liefje, dat
gaat toch niet zomaar?' Ze ant
woordde: 'Dan kopen we er toch
een?' Mijn hart brak."
Nooit ziek
Het is zondagochtend, Jay is ziek. Hij
laat een foto zien op zijn smart-
phone: Jay liggend in bed. Op het
kussen naast hem een dienblad met
een glaasje sinaasappelsap, een kop
thee en een broodje. „Dat was een
uur geleden. De kinderen hebben me
ontbijt gebracht. Uit zichzelf. Maar ik
wil niet ziek zijn; dat kan ik me niet
permitteren. Dus stond ik op. De
kinderen kunnen ook niet ziek wor
den, want ik heb niet echt een vang
net. Er zijn wel mensen die aanbie
den om te helpen, maar ik maak er
nauwelijks gebruik van."
Hij doet er alles aan om te zorgen
dat de kinderen gezond blijven. Hoe?
„Door ze gezond eten te geven, door
ze te motiveren, door veel te fietsen
en door te ravotten in het park. Zo
krijgen ze een sterk lichaam en een
sterke geest. Sinds ik er alleen voor
sta, zijn ze ook niet ziek geweest. Be-
Talitha, die ene keer."
Hij is een gezegend mens, vindt
hij. Wie hem met zijn vijf kinderen
ziet, kan alleen maar concluderen: ze
zijn alles voor hem. En andersom.
Tijdens het gesprek zijn ze alle vijf
aanwezig. Talitha zit aan tafel, terwijl
de anderen televisiekijken, gamen of
in de woonkamer voetballen. Felice
dinsdag 13 juni 2017
Psycholoog René
Diekstra buigt zich over
de menselijke geest
Iedere klas heeft er wel eentje: zo'n leerling die
het telkens net even anders doet. Lastig? Ja!
Maar ook nodig voor innovatie.
Reageren? rene.diekstra@persgroep.nl
GO
Get your sh*t
together - Sarah
Knight Gids die
helpt je doelen te
bereiken (Kos
mos, 17,50)
Hoe word je een
Stoïcijn?
Hoe word je een
stoïcijn? - Mas
simo Pigliucci
Word gelijkmoe
diger door je te
richten op wat
binnen je macht
ligt (Ten Have,
22,99)
De dag dat ik
Jezus ontmoette
- Charlotte Rorth
Deense journalist
over haar zoek
tocht naar geloof
(Nieuw Amster
dam, 17,99)
Wie verwacht nou dat je ogen glanzen na
een massage die Chi Nei Tsang heet?
Maar het klopt wél. Net als bij een detox
zorgt een buikorgaanmassage dat het
lichaam afvalstoffen afvoert.
Verwacht geen aaiwerk
bij Chi Nei Tsang, geeft
Maartje Huibers aan als
ik op de behandeltafel
lig. Ze geeft al jaren les
in de eeuwenoude
buikmassagetechniek
uit de Himalaya. Ver
taald betekenen de drie
Chinese woorden 'de
energie van de interne
organen bewerken'.
En dat doet ze. Met
soms prikkende vinger
grepen en puntig ge
plaatste ellebogen op
mijn ballonbuikje. Oef.
Soms ontspant dat
stug bindweefsel of
een kramp, zoals ik die
voel in de buurt van 'de
papil van Vater'. Van
Maartje krijg je meteen
anatomieles over de
plek waar de alvlees
klier en de galblaas sa
menkomen.
Soms balanceert ze op
mijn pijngrens, trekkend
en duwend om een
bocht in de dunne darm
ruimte te geven. „Ik pak
de buikorganen fysiek
en energetisch aan
Harqes
voor papa Jay
Jeroen Kreule
procent van alle
vaders in Nederland
zorgt als alleenstaande
ouder voor zijn kinde
ren. BRON: CBS
