Do erimineelste anderhalve kilometer van
Duitsland blijkt gezellig
en er is een
streng
toelatingsbeleid.
Elke nieuwkomer
moet bij ons passen.
Dus wel een ovenbouwer,
maar geen Starbucks."
Leiptsisj, zoals ze het hier zelf
zeggen, leert langzaam wat is het
is om een grote stad te zijn. Gregor
Hovemann woont er graag, ook al komt
hij uit het veel levendiger Roergebied,
vlakbij de Nederlandse grens. „Hier staan
nooit files, heerlijk! Het is een mix van de
oude DDR en de flair van Berlijn. Het al
lermooiste zou zijn als Leipzig op de
plaats van Bonn zou liggen, want hier in
de buurt is echt niks te doen. Je moet 200
kilometer naar het westen rijden voordat
er iets te beleven valt. En naar het oosten,
meer migranten. Het blad Focus ging er
op reportage en trof er 'de crimineelste
anderhalve kilometer' van Duitsland. 'Dit
is waar de misdaad woont.' Ook de politie
noemt de straat 'een crimineel-geogra
fisch zwaartepunt'. Toch is het er gezellig,
hier ademt en beweegt de stad, veel meer
dan in het oude centrum met zijn nette
klinkerstraten en historische panden.
Je kunt er van alles kopen - legaal en
illegaal -, het wemelt er van de hoofd
doeken en tatoeages en de hele wereld
is er te ruiken.
De Leipziger schrijver André Hermann
woont er al jaren met veel plezier, en is
eigenlijk maar voor één ding bang: toeris
ten die weieens wat spannenders willen
dan een verantwoord museum of Kaffee
mit Kuchen. „Voor je het weet, staan
we in een reisgids van Lonely Planet." II
tsja, daar gebeurt pas weer
iets als je in Japan aankomt.
Aan de Eiscnbahnstrafte, op een kwar
tiertje lopen van het enorme monumen
tale station, ligt een stukje Leipzig dat
er twintig jaar geleden echt nog niet was.
Hier leven meer dan zeventig nationali
teiten bij elkaar, de bewoners zijn jong -
gemiddeld 36 jaar - veel studenten, nog
Europa's hoogste
monument
magazine 51
Verfrissend
DeMendebrun-
nen is de grootste
fontein van de
stad en wordt als
een van de mooi
ste beschouwd.
Rechts: Inde Red
Buil Arena werd
gevoetbald tijdens
het WK voetbal
van 2006.
Het is liefst 91 meter
hoog, nergens in Europa
vind je een hoger monu
ment. Als je er voor staat,
voor de enorme bruingra-
nieten blokken, dan kun je
je alleen maar heel klein
voelen. Op deze plek vond
tussen 16 en 19 oktober
1813 de grootste slachting
van die eeuw plaats. Een
half miljoen doden vielen
er hier, toen het leger
van Napoleon Bonaparte
verslagen werd door
Pruisische, Russische en
Oostenrijkse soldaten.
Een deur onder de voeten
van een enorme soldaat
leidt je het monument in.
Je kunt met een lift (bijna)
naar boven, maar het loont
de moeite om de vijfhon
derd treden te beklimmen.
Alleen zo voel je het
grootse en tegelijk het
beklemmende van dit
Völkerschlachtdenkmal.
En als je dan uiteindelijk
zwetend op het hoogste
plateau belandt, en
onderweg de stenen sol
daten en dodenmaskers
hebt gezien, kun je alleen
maar zwijgend van het
uitzicht genieten.
(StraBe des 18. Oktober
100. Entree 8 euro, kinde
ren tot 6 jaar gratis.
Metrolijn 15 richting Meus-
dorf, acht haltes vanaf de
Augustusplatz)
