'EXTREME
GEBEURTENISSEN
ZIJN NIET ALLEEN
LITTEKENS, ZE
VORMEN JE'
voor selfies moet poseren. Ze komen mij
soms gecodeerd om raad vragen. Als ze
zeggen: 'Kartonnen dozen is zo'n belang
rijk boek voor mij', dan weet ik genoeg en
probeer ik mijn vaderlijke taken op mij te
nemen. Ik houd hen voor dat afwijzing
nooit definitief hoeft te zijn en dat het
een teken van schrik kan zijn. Dierbaren
moeten wennen, ook aan het idee dat het
leven van hun zoon of dochter er anders
en misschien minder makkelijk uitziet
dan zij verwacht hadden. Geef en gun
hen die tijd. Ik zeg: 'Probeer de band in
stand te houden, want in veel gevallen
komt het wel goed'. In Vlaanderen zijn
natuurlijk ook zaken positief veranderd;
zo kunnen homo's kinderen adopteren."
„Ik ben zo maniakaal aan het schrijven,
dat zou niet verantwoord zijn geweest.
Het lijkt me ook niet makkelijk kinderen
op te voeden; ik word bijna panisch van
het idee. Bovendien heb ik nooit een
echte kinderwens gehad. We hebben het
er wel een keer serieus over gehad. Al 25
jaar verblijven we drie maanden per jaar
in Zuid-Afrika. Dat komt onder meer
door een grote vriendschapsliefde met
een lesbisch koppel dat daar woont. Op
een bepaald moment vroegen ze ons:
'Zullen we met zijn vieren kinderen gaan
maken?' Ik vond dat aanvankelijk een
goed idee, net als de twee vrouwen. Mijn
man reageerde gelukkig als adult in the
room. Hij zei: 'Nee, dat gaan we beslist
niet doen in een land dat zoveel wees
kinderen telt die op zoek zijn naar een
thuis. Dat zou ongelooflijk egoïstisch
zijn'. Vervolgens hebben onze vrien
dinnen twee weesmeisjes geadopteerd.
En wij zijn hun peetvaders. Dat voelt
meer dan goed." 41
Hadden jij en René geen kinderen
gewild?
magazine 13
