16 WEE
Ze is van de derde generatie Molukkers, maar stelt haar leven in het teken van de strijd
vooreen vrije republiek. Regina Parinussa (27) legt morgen een krans bij het monument
voor de strijders die stierven bij de treinkaping bij De Punt: „Voor mij zijn het helden."
PORTRET REGINA PARINUSSA
Ik hoop mee te
maken dat de
vierkleur wappert
op Ambon
Empatisch
vermogen hoefje
een Molukker niet
te leren
ondag is het veertig jaar
geleden dat mariniers een
einde maakten aan de ka-
ping van een trein bij De
Punt en een gijzeling van
een school in Bovensmilde door Mo
lukse activisten. Dat is het Neder
landse perspectief. Regina Parinussa
verwoordt het anders: „Zondag li juni
2017 is het veertig jaar geleden dat zes
van de negen Molukse strijders zijn
gedood bij de gewelddadige bestor
ming van de trein bij De Punt."
Ze zucht: „Het blijft een gevoelig
punt."
Namens de Molukse jongerenorga
nisatie Kupu-Kupu roept Regina via
Facebook Molukkers op naar de her
denking te komen in Assen/Boven-
smilde. 'Nu, 40 jaar na dato, is het des
te belangrijker om stil te staan bij deze
zwarte bladzijde in de historie van Mo
lukkers in Nederland in hun strijd om
vrijheid voor volk en vaderland. Sinds 11
juni 1978 worden onze helden ieder jaar
op 11 juni herdacht. Deze bijzondere her
denking zal ook dit jaar weer plaatsvin
den in Assen/Bovensmïlde.'
„Ik ken één van de strijders. Hij zat in
de trein en was bereid zijn leven te
geven voor onze vierkleur, ons land,
voor gerechtigheid voor de Moluk-
ken. Daar heb ik groot respect voor."
„Over de manier waarop ze gestreden
hebben, kun je van mening verschil
len. Er zijn kinderen gegijzeld, on
schuldige burgers omgekomen. Na
tuurlijk vind ik dat triest. Maar we
mogen ook niet vergeten wat de ma
nier waarop de Molukkers na hun
komst naar Nederland zijn behan
deld, met hen gedaan heeft. Het ligt
gevoelig. Ik doe daarom geen uit
spraak over goed of fout."
„Er wordt nog steeds heel veel gespe
culeerd. De nabestaanden van de Mo
lukse strijders hebben er recht op om
te weten wat er precies is gebeurd.
Want het is duidelijk dat er toch echt
excessief geweld is gebruikt. Dat de
strijders zijn geëxecuteerd. De onder
ste steen moet bovenkomen."
„Dat ze meedeed, kan ik wel begrij
pen. Ik ben ook zo strijdlustig. Ik ben
ook bereid ver te gaan."
„Tot mijn laatste adem zal ik strijden
voor de onafhankelijkheid van de
Molukken. Ik hoop mee te maken dat
de vierkleur wappert op Ambon. Wat
ik daarvoor moet doen, zal ik doen.
Meer dan de helft van mijn familie
woont nog daar. Ik leef in vrijheid, zij
worden nog steeds onderdrukt."
Regina Parinussa heeft de acties in
de jaren zeventig niet meegemaakt.
Ze is 27. Ze behoort tot de derde ge
neratie Molukkers in Nederland en is
geboren in Vlissingen. Opa Joop Pari
nussa kwam met zijn vrouw en vier
kinderen op 10 maart 1952 aan.
„Ik ben twaalf jaar na de acties ge
boren, maar ik ben wel bekend met
de pijn en het verdriet van de eerste
en tweede generatie. Mijn opa was
sergeant-majoor in het KNIL. Hij was
daar niet meer veilig en moest onder
een schuilnaam - majoor Pieters -
naar Nederland komen. Opa was een
sociaal bewogen mens: mede-oprich
ter van de voetbalclub Jong Ambon,
Jid van de wijkraad. Mijn vader Perry
is ook zo actief geworden. Dat is van
generatie op generatie overgedragen.
Ook op mij. Ik besef dat we de fakkel
moeten overdragen aan volgende ge
neraties. Van de eerste op de tweede
generatie ging dat moeilijker. Door
de pijn en het verdriet werd over een
aantal zaken niet uitgebreid gespro
ken. De littekens heelden niet. Dat
verklaart de radicalisering onder de
tweede generatie. Ik ben van de
derde generatie. Ik leef in een andere
tijdgeest."
„Ik kom uit een gemengd gezin. Mijn
moeder is Nederlandse. Ik heb twee
jongere zusjes. We zijn tweetalig op
gevoed. Goed Nederlands spreken
had prioriteit, maar ik spreek ook
vloeiend Maleis. Dat ging spelender
wijs. En ik heb een grote liefde voor
de traditionele muziek, lagu-lagu.
PASPOORT
Het zijn levensliederen over heim
wee en verlangen. Ik draai ze elke
dag. Maar ik hou ook van André Ha-
zes. Die zong ook levensliederen."
„Ik ben heel vrij opgevoed, maar
ook beschermd. En volgens de Mo
lukse normen en waarden, de adat:
respect, beleefdheid, goede om
gangsvormen. Het is een wij-cul
tuur, waarin je naar je naaste om
kijkt. Tegelijkertijd zit ik midden in
de westerse cultuur, de ik-cultuur. Ik
leef in twee werelden, waartussen ik
continu schakel. Molukkers zijn
goed geïntegreerd en geaccepteerd.
Tegelijk vind ik dat de Molukse cul
tuur behouden moet blijven."
„Dat gevoel komt uit mezelf. Er was
en is geen druk om dit te doen. Mijn
ouders zijn wel trots en steunen me
hierin. Bij de landelijke herdenking
van de Proklamasi van de RMS op 25
april spreek ik regelmatig namens de
derde generatie. Ik hoef niet zo nodig
op een podium te staan. Althans,
niet voor mezelf, ik doe het voor het
hogere doel."
„Dat motiveert me juist extra."
„Ik heb contacten. Ik zit dichtbij.
Laat ik het daarbij houden. De Mo
lukse wijk in Middelburg is een
echte RMS-wijk."
Lopend door de buurt wijst ze de
huizen aan van opa en oma Pari
nussa, van directe familieleden. Het
is een hechte gemeenschap, waarin
ze haar hele leven woont. „We lopen
bij elkaar binnen, zorgen voor elkaar
als er iets is, ontmoeten elkaar op
straat, chillen samen." Beknellend
heeft ze het nooit gevonden. „Het zit
in mijn genen. Dit is juist mijn com
fort zone." Hier vindt ze alles wat ze
nodig heeft. Ze is ook juf op de zon
dagsschool in de Molukse Betlehem-
kerk. Uitgaan doet ze niet, ze luistert
liever thuis naar Molukse muziek.
„Ze zeggen wel eens dat ik een ou
dere ziel heb."
Het blijft lang stil. „Pfoeh."
„De zorg voor mensen, de maat
schappelijke betrokkenheid."
„Nee. Tja, ik zou het niet weten."
„Nee. Nou ja, het is wel mijn grote
droom om op de Molukken te gaan
wonen. Ik ben er talloze keren ge
weest. Die droom staat nu wel op
een lager pitje. Ik ben vorig jaar afge
studeerd aan de HZ als pedagoog en
werk nu bij Almata in een gesloten
instelling voor jongeren in Ossen-
drecht. Daar wil ik me eerst op rich
ten, een stabiel leven opbouwen."
De keuze voor sociaal-pedagogisch
werk was heel logisch voor Regina.
„Het is een terugkerend patroon in
mijn leven: ik wil iets voor iemand
betekenen. Empatisch vermogen
hoefje een Molukker niet te leren.
Dat hoort bij de adat. En ik wil mijn
kennis overdragen aan jongeren.
Mijn thuisbasis is sterk en stabiel. Ik
weet wat de jongeren missen die
niet thuis kunnen wonen. Ik ben
misschien wel hun twintigste bege
leider. Daarom werk ik hard aan een
vertrouwensband. Door ze serieus te
nemen. Als ik ze dat stukje warmte
kan bieden.Het is dus niet alleen
de Molukse jeugd om wie ze zich be
kommert, wil ze maar zeggen. „Ik
vind het mooi werk en voel me be
voorrecht dat ik iets kan betekenen
voor de jeugd. Ik zei al dat ik in twee
werelden leef. De Molukse en de Ne
derlandse. Die vloeien in elkaar
over."
Morgen legt ze namens Kupu-
Kupu een krans bij het monument
voor de Molukkers die zijn omgeko
men bij de acties in 1977. Dat is voor
haar een eer. „Zij hebben hun leven
gelaten en dat mag niet voor niets
zijn geweest. Op scholen zou ook
veel meer aandacht gegeven moeten
worden aan de Molukse geschiede
nis. Vertel de waarheid, stop die niet
in een doofpot. Geef iedereen
waarop hij recht heeft. Daarna kun
nen we verder."
zaterdag 10 juni 2017
GO
'Strijdlustig tot
mij n laatste adem'
Maurits Sep
Waarom zijn de kapers helden voor
jou?
Maar de actie trof mensen in een
trein, kinderen in een school.
In de Volkskrant stonden gesprek
ken uitgeschreven tussen de mari
niers die de trein hebben ontzet.
Wat vond je daarvan?
Eén van de kapers in de trein was
een jonge vrouw, net als jij. Ook bij
jou leeft het ideaal van een vrije re
publiek heel sterk. Voel je je met
haar verwant?
Hoe ver?
Hoe was jouw jeugd in de Molukse
wijk in Middelburg?
Regina Parinussa is
geboren op 30 sep
tember 1989. Ze be
hoort tot de derde
generatie Molukkers
in Nederland. Ze is
opgegroeid in de
Molukse wijk in Mid
delburg en woont
daar nog steeds.
Ze komt uit een ge
mengd gezin met
een Molukse vader
en een Nederlandse
moeder. Ze heeft
twee zussen: Sharon
(25) en ZsaZsa (15).
Regina voelt zich
betrokken bij de re
gering in balling
schap van de RMS
(Republik Maluku
Selatan), is woord
voerder van de jon
gerenorganisatie
Kupu-Kupu (vlinder),
die vijfjaar geleden
in Zeeland door
Zeeuws-Molukse
jongeren is opge
richt.
Ze is afgestudeerd
pedagoog en werkt
bij de gesloten
jeugdzorginstelling
Almata in Ossen-
drecht.
Je bent ook politiek heel actief. En
bij officiële gelegenheden ga je
voorop, speel je op de tifa, de tra
ditionele trommel.
Dat doel van een vrije republiek
lijkt verder weg te raken.
Wil jij een rol spelen binnen de re
gering van de RMS?
Hoe Nederlands ben je?
Je hebt een Nederlandse moeder.
Waarin lijk je op haar?
Dat is niet Nederlands of Moluks.
Heb je nooit weg gewild uit deze
buurt?
Regina Parinussa: „Het is wel
mijn grote droom om op de Moluk
ken te gaan wonen."
FOTO'S LEX DE MEESTER
