Achtergrond
Ze slcicm aan de goede kant, maar uerdienen hun
boterham aan wetsovertreders. Vier portretten van
mensen die leven van de criminaliteit.
'MEDEDOGEN IN PLAATS VAN WRAAK'
'Fouten, willekeur
en misbruik van
macht; hel gaat in
ons land niet goed
met mensenrechten'
„Als beginnend advocaat deed ik 'alles',
maar al gauw bleek dat vooral strafrecht
mij paste. Omdat ik het fascinerend
vind hoe mensen elkaar bejegenen,
hoe culturen met elkaar omgaan en hoe
een rechtsstaat functioneert."
Over dat laatste is Weski steeds slech
ter te spreken. De recente uitspraken van
ex-staatssecretaris Teeven passen naad
loos in een trend die Weski al jaren signa
leert. Teeven zou hebben beweerd dat
hij doelbewust heeft bezuinigd op de
advocatuur 'zodat het dus niks wordt'
met de verdediging van verdachten.
Weski: „Toen ik in 1978 begon, was onze
rechtsstaat humaner. Er waren, in 1974,
juist meer waarborgen voor de verdedi
ging in het leven geroepen, om meer
evenwicht te brengen in het proces maar
ook in de detentie."
„Door tal van maatregelen zit de advo
catuur tegenwoordig bij wijze van spre
ken op de tribune. Er is bijna geen
individuele burger meer die de overheid
durft aan te spreken; je wordt beschouwd
als een lastige vlieg. En om verdachten
wordt zo'n schuld gebouwd, dat je bij
voorbaat al bent veroordeeld. Dat wordt
nog eens versterkt doordat bij rechters,
politie en het OM wordt bezuinigd. Dat
werkt fouten, willekeur en misbruik van
macht in de hand; het gaat in ons land
niet goed met de mensenrechten."
Volgens Weski hebben veel van haar
collega's de strijd opgegeven, maar zij
wil blijven vechten tegen elke vorm van
uitholling van het rechtssysteem. „Zo
worden tegenwoordig steeds meer un
dercovers ingezet om verklaringen los te
weken. Een soort politieknokploegen. Er
is steeds minder ruimte voor mededogen.
In ons rechtssysteem gaat het vooral om
wraak, om het recht van de sterkste, en
de sterkste is vaak de meest manipula
tieve. De politiek helpt ook al niet mee:
sommige partijen hitsen het publiek op
door te zeggen dat het mogelijk moet zijn
rechters te ontslaan die niet zwaar ge
noeg straffen. Mensenrechtenverdragen
wil men zelfs liever opzeggen. Dan blijf
je dus rechteloos achter."
Volgend jaar beleeft Weski haar
40-jarig jubileum als strafpleiter. Een
feest wordt dat niet „Ik vier ook m'n
verjaardag nooit." Het past bij haar over
tuiging dat aandacht voor haar als privé-
persoon alleen maar afleidt. „Ik mani
festeer mij in mijn werk." Als ze wint,
is er een kort moment van triomf, om
direct de tanden te zetten in de volgende
klus. Liefst ingewikkeld en internatio
naal. De spotlights rond grote zaken, daar
is het haar niet om te doen. Weski: „Wie
strafadvocaat wil zijn om in de belang
stelling te staan, bewandelt een pad dat
regelrecht naar de afgrond leidt. Wat mij
blijft fascineren: de speurtocht naar de
bronnen van de zaak, de soms lange,
bochtige route langs hoop en wanhoop
naar het eindoordeel, via de zittingszaal.
Helaas zijn de strafadvocaat, de eenzame
moedige rechter, de rechtvaardige officier
van justitie en de politieman de laatste
strohalmen. Het strafrecht is een van
de symptomen van een beschaving."
Tekst LEO VAN MARREWIJK
Inez Weski (62) vergaarde sinds haar
beëdiging in 1978 vooral faam als straf
rechtadvocaat. Naast het behandelen
van grote zaken treedt ze op als hoe
der van de Nederlandse rechtsstaat.
201 zaterdag 3 juni 2017
