'Zo lang je naam genoemd
wordt, ben je niet dood'
'Artsen zijn verbaasd dat ik er nog ben'
1
2
3
4
5
5
112 NIEUWS
200 meter duin
afgebrand
Demente man
uit lift gered
Veelpleger
aangehouden
Kleindochter Ellen de Visser ver
woordt vrijdagmiddag bij de ont
hulling van het bordje de gevoelens
van zonen Jan en Cees en dochter
Koos van Jan de Visser: „Een klein
bordje maar met heel grote beteke
nis voor de familie. Op een prach
tige plek. Niet in het drukke cen
trum, maar rustig in het groen. Hij
hield van de natuur, de duinen en
het strand."
Het Jan de Visserpad, een fiets en
voetpad, ligt tussen de Veerse Dam
en de N57. Een plek die van strate
gisch belang was in de Tweede We
reldoorlog. Het bood zicht op de
Noordzee en het Veerse Gat. Burge
meester Rob van der Zwaag en de
drie kinderen van Jan onthullen het
bordje tijdens een korte, ontroe
rende bijeenkomst. „Hij was een
held. En er zijn maar weinig echte
helden", zo zegt Van der Zwaag. „Ik
ben blij dat Vrouwenpolder nu
trots is op zijn held."
Die trots was decennia lang ver te
zoeken. Molenaarsknecht Jan sloot
zich op 24-jarige leeftijd aan bij het
verzet. Aanvankelijk bij de orde
dienst en later de LO, Landelijke
Organisatie voor hulp aan Onder
duikers. Hij bracht onder meer
voedsel naar onderduikers. In de
het kamp. Zijn vrouw Maria blijft
achter in een dorp waar menig be
woner haar met de nek aankeek.
Was Jan niet alleen maar een jonge
man met een grote mond, een
avonturier? Had hij de arrestatie
daarom aan zichzelf te danken? Een
zwarthandelaar die de zondagsrust
niet erkende? Zijn kleindochter El
len, journaliste, ging op zoek naar
het verhaal van haar opa. Dat publi
ceerde zij in 2015. Jan is het enige
oorlogsslachtoffer op het dorp.
Een simpele grijze steen op de
begraafplaats was tot vrijdag de
enige herinnering aan de verzets
held. „Nu blijft hij in herinnering.
Zo lang je naam genoemd wordt,
ben je niet dood", besluit Ellen. foto uit de familiecollectie
Ik ben blij dat
Vrouwenpolder nu
trots is op zijn held
nacht van 25 op 26 juli 1944 wordt
hij, na een anonieme tip, van zijn
bed gelicht en overgebracht
naar kamp Amersfoort. In oktober,
vlak voor de bevrijding van Wal
cheren, wordt hij op transport gezet
naar kamp Neuengamme. Daar be
zwijkt hij aan de onmenselijke om
standigheden en het zware werk in
VIJF VRAGEN OVER TAAISLIJMZIEKTE
Ze kunnen het niet
maken om ons ziek
te laten zijn
zaterdag 3 juni 2017
VROUWENPOLDER In de
duinen bij Vrouwenpolder
is in de nacht van donder
dag op vrijdag brand ge
weest. De brand woedde
tussen twee strandpavil
joens aan de zeekant van
de Veerse Gatdam. Het
ging om een duinbrand
over een lengte van onge
veer tweehonderd meter.
De brandweer rukte uit met
twee blusvoertuigen en
een waterwagen. Toen die
net na half een ter plaatse
waren, was het vuur binnen
vijf minuten onder controle.
De oorzaak is niet bekend.
VLISSINGEN Een demen
terende man is gisteroch
tend uit de lift van een flat
gered in Vlissingen. De
man zat al enige tijd vast
en herinnerde zich niets
meer, niet eens zijn naam.
Brandweermannen hebben
de man veilig uit de lift ge
kregen. De wijkagenten
hebben de man naar zijn
huis gebracht en zijn zoon
in kennis gesteld. Toen
deze ter plekke was, zijn de
agenten naar een volgende
melding gereden. De wijk
agenten zeggen op Insta-
gram dat ze in hun dage
lijkse werk goed merken
dat er steeds meer oude
ren thuiswonen die demen
tie hebben en in de proble
men komen.
VLISSINGEN Agenten kwa
men woensdag in Vlissin
gen een man tegen in de
Bloemenlaan met een dure
elektrische fiets. De man
staat bij de politie bekend
als veelpleger van diefstal
len, dus hielden de wijk
agenten hem aan. De fiets
bleek van diefstal afkom
stig. Agenten namen de
fiets daarom mee naar het
politiebureau. Een ouder
echtpaar kwam een dag
later aangifte doen van een
gestolen elektrische fiets.
Het bleek om de fiets te
gaan die een dag eerder bij
de veelpleger was aange
troffen. Het onderzoek
naar de verdachte loopt
nog. De man moet zich bin
nenkort verantwoorden op
het bureau.
Achter het kleine naambordje
schuilt een grootse man. Een
dappere Zeeuw; Jan de Visser.
De verzetsheld uit Vrouwenpol
der die december 1944 het
leven liet in kamp Neuengamme.
Hij heeft nu zijn 'eigen' pad.
Annemarie Zevenbergen
Vrouwenpolder
Jan, Koos en Cees de Visser (vlnr) onthullen het bord samen met de burgemeester, foto lex de meester
-Burgemeester Rob van der
Zwaag
Wendy Wagenmakers baasd. Ik weet nog dat ik tegen een
Voor het eerst heeft het ministe
rie van Volksgezondheid gewei
gerd een succesvol medicijn te
vergoeden, omdat het te duur is.
Maar dankzij Orkambi ging Jan
Greijn uit Bruinisse, één van de
oudste taaislijmziektepatiënten
van Nederland, eindelijk weer
leven.
Wat is Cystic Fibrosis, ofwel
taaislijmziekte?
„Een erfelijke ziekte die ontstaat
door een foutje in het DNA. Het
menselijk lichaam bevat een kanaal
dat chloor vervoert naar natrium,
dat wordt keukenzout en dat ver
dunt het slijm in de lever, de alvlees
klier en de longen. Dat kanaal heb
ben wij niet en dus wordt ons slijm
taai. Toen ik twintig was, wisten dok
toren pas waarom ik altijd zo moest
hoesten en waarom ik zo veel last
had van mijn darmen. Je wordt niet
ouder dan dertig, werd destijds ge
zegd. Ik dacht: dat zullen we nog wel
eens zien. Inmiddels ben ik 63."
Hoe heb je dat voor elkaar
gekregen?
Jan Greijn. foto dirk-jan gjeltema
„Ik denk dat ik geluk heb gehad. Ik
had een uitsloverige baan, als parle
mentair journalist, dus ik was elk
weekend doodop. Maar het ging, tot
de longbloedingen dermate toena
men dat ik wel moest stoppen met
werken. Negen jaar geleden ben ik
verhuisd van hartje Rotterdam naar
Bruinisse. Die frisse zoute lucht, dat
scheelt. De gemiddelde levensver
wachting van een CF-patiënt is 40
jaar en in Nederland zijn er zeventig
die ouder zijn dan 50, maar ik bleef
overeind. Artsen waren altijd ver
baasd. Ik weet nog dat ik tegen een
longarts zei dat ik taaislijmziekte
heb en dat hij naar mijn grijze haren
keek en zei: dat kan helemaal niet.
Een jaar of vijf geleden ging het in
derdaad mis. Mijn hele lijf gaf aan
dat het afgelopen was. Maar ik
-Jan Greijn, patiënt
krabbelde op en toen vroeg de long
arts of ik, als één van de twintig,
wilde meedoen aan de test van een
nieuw medicijn dat het chloorkanaal
herstelt. Ik zei meteen ja."
Wat deed het medicijn Or
kambi met je?
„Al binnen twee weken voelde ik me
beter dan ooit tevoren. Ik hoefde
geen insuline meer te spuiten, kon
weer ademen en zag weer betere
perspectieven. Mijn alvleesklier ver
beterde, mijn longen gingen vooruit
en mijn darmen voelden beter. En
dat allemaal dankzij twee kleine pil
letjes. Ik kon weer dingen doen die
ik lang niet meer gedaan had. Dag
jes weg, naar een museum, op va
kantie. Met het vliegtuig zelfs, vorige
week. Alleen hoorden we op de te
rugweg op de radio dat mijn medi
cijn niet zou worden vergoed."
Waarom besloot het ministe
rie daartoe?
„Orkambi is duur, zo'n 170.000 euro
per patiënt per jaar. Niet omdat het
zo duur is om te maken, maar ik
denk vooral vanwege het jarenlange
onderzoek dat eraan vooraf ging. In
Nederland lijden maar vijftienhon
derd mensen aan taaislijmziekte,
dus er valt voor de farmacie financi
eel geen eer aan te behalen en
het ministerie wacht waarschijnlijk
tot de fabrikant de prijs laat zakken."
Denk je dat dat gaat gebeu
ren?
„Dat kan niet anders. Er is een mid
del dat helpt en dan gaat één of an
der administratief gezelschap zeg
gen dat het te duur is. Dat kan niet.
Zeker niet omdat er nog veel duur
dere medicijnen zijn, die wél worden
vergoed. Ze kunnen het niet maken
om ons ziek te laten zijn."
•npolder
Jan de Visser.
