Dagje Drievliet...**
Wie wil dal nou niel?
- yïc jIÉBMB
Op de niaeh^igeJ^aJJuiispasiykthetalsor^^^^^
de weg dwars door de aardkorst splijt
Uitloper
Na de Paskhuispas gaat de reis verder in
zuidelijke richting.
loze valleien en ontoegankelijke rots
partijen.
Deze wereld is niet gemaakt voor men
sen. Dit is het land van adelaars en lui
paarden. Deon vertelt dat de schuwe
dieren door de aanhoudende droogte
steeds vaker worden gezien. Recent is
er eentje door een auto doodgereden.
Eenvoudige lunch bij de Mount Ceder
Lodge, waar het terras uitkijkt over de
wildernis. Deon heeft het echter niet
over luipaarden en ander groot wild,
maar wijst op een klein vogeltje, de mas
kerwever. „Ik heb altijd medelijden met
de mannetjes. Die werken zich een onge
luk om een schitterend nestje te bouwen,
dat ondersteboven aan een tak hangt.
Maar als het vrouwtje het nest niet goed
of mooi genoeg vindt, kan hij helemaal
opnieuw beginnen. Ze weigert dan eitjes
te leggen."
Virus
Het is gedaan met de beschaving. De
wereld wordt leger en leger, de weg
slechter en het landschap boeiender. Dit
is niet meer de wereld van inspecteur
Bennie Griessel, maar wel dat van Deons
nieuwste boek Koorts, waarin een virus
de wereldbevolking bijna in zijn geheel
uitroeit en overlevers in Zuid-Afrika een
nieuw leven proberen op te bouwen. Het
behandelt grote vraagstukken als milieu
en uitputting van de aarde, verpakt in
een verhaal dat je in één ruk wilt uit
lezen.
Deon stopt en wijst: „Kijk, zie je de top
van die berg? Dat is waar Nico en Sofia in
Koorts uiteindelijk worden gepakt. Koorts
is geen misdaadboek, waardoor ik veel
vrijer was in mijn schrijven. Ook als het
boek geen succes wordt, is het schrijven
ervan het mooiste wat me ooit is over
komen. Dat je 's ochtends achter je laptop
gaat zitten zonder te weten wat er precies
gaat gebeuren, waar het verhaal je mee
naartoe gaat nemen."
Het is een rake parallel met motor
rijden. 's Ochtends bij je hotel op de
machine stappen zonder te weten wat
de dag zal brengen. Zo belanden we na
kilometers wasbord, los zand en keien
- staan op de steps verplicht - op een pla
teau waar de natuur met het geduld van
duizenden jaren een beeldentuin van
fantastische rotsblokken heeft gemaakt.
Een droomafdaling in het laatste gouden
daglicht brengt ons uiteindelijk in Clan-
william. De wanden boven het stadje
kleuren paars als we de motoren voor het
hotel parkeren. Twee oudere dames behe
ren er de receptie en ontvangen ons met
open armen. „Daarom kom ik graag op
dit soort plekken", zegt Deon. „Hier op
het platteland lijken de mensen altijd
aardiger."
Die avond eten we bobotie, het natio
nale gerecht van Zuid-Afrika met rijst,
kerrie, gehakt en bladerdeeg. Het dateert
uit de tijd van de VOC en is met de slaven
meegekomen uit de Oost.
Pakhuispas
Dit is niet het Zuid-Afrika uit de reis
gidsen. Daarvoor ontbreken de kant-en-
klare highlights die zich eenvoudig laten
adverteren. Hier in de Cederbergen gaat
het om een gevoel dat veel lastiger aan de
man/vrouw te brengen is dan een wild
park vol leeuwen, olifanten en giraffen.
Laan van 's-Gravenmade DEN HAAG 070 399 9305 WWW.DRIEVLIET.NL
9
481 zaterdag 3 juni 2017
