Onze werkster
rookt langer
clan ze poetst
Koos Postema
Ik vind het
wat minnetjes,
zon umbo
Gerda Havertong
N
atasja loopt de kant
jes ervan af. Eens
kwam zij uit een van
de Sovjetparadijzen, Molda
vië, bij u terecht. Zij wist
waarschijnlijk niet wat ze
zag.
En al die goede zorgen van
u en uw man leidden tot
Natasja's dienstbaarheid.
Iedereen gelukkig. Zij werd
VOERNOG
ÉÉN PITTIG
GESPREK MET
UW NATASJA
uw interieurverzorgster -
vroeger ook wel werkster ge
noemd maar dat woord
klinkt al te veel naar Oost-
Europese 'werkersmacht'
van vóór 1989.
En toen gebeurde het.
Langzaam eerst, maar steeds
duidelijker: gemakzucht
sloop Natasja's denken en
doen binnen. Is zij daar in
haar eentje schuldig aan?
Onverwacht ziek zijn, plot
selinge vakanties. Bedenkt
ze dat in haar eentje? Dat
weet u niet. U ziet het ge
woon gebeuren. Natasja's
gedrag heeft natuurlijk niets
te maken met haar Moldavi-
sche verleden. In onze be
drijven zijn ook lieden die de
kantjes ervan aflopen. Ik heb
ze in mijn lange en arbeid
zame leven wel gekend; je
opdringen bij een chef,
uitsloven, en dan vragen
om meer vrije tijd om
'bij te lezen' - ik zie die
redacteur nog voor me.
En die vrije tijd kreeg
hij ook nog! Als een
van de eersten ver
overde hij een ver
vroegd pensioen.
Een beetje een
mannelijke
Natasja dus.
Wat te doen?
Nog één pittig
gesprek met
haar voeren.
Helpt dat
niet? Ont
slag.
Ik vind dat u zichzelf eerst
even tot de orde moet roe
pen. Als het goed is, komt
een vmbo-advies niet als ver
rassing: als betrokken ouder
kent u uw kind immers. Maar
blijkbaar weet u niet zo goed
wat er allemaal op het vmbo
gebeurt. Anders zou u die
vorm van onderwijs niet
kwalificeren als 'minnetjes'.
Uw jongste dochter is blijk
baar geen gymnasium-kind.
Maar ze heeft wel andere ta
lenten en blinkt misschien
uit op andere terreinen. Als
ouder is het van het
grootste belang om je
kind vertrouwen te geven. En
dat doe je niet door bij voor
baat neerbuigend te doen over
de vorm van onderwijs
waar ze straks terecht
komt.
Ik snap dat het bin
nen een gezin op mo
menten lastig kan zijn
als je oudste dochter
gymnasium doet en je
jongste vmbo, maar dat is
vooral een imago-kwes
tie. Roep niet mee met de
massa, maar help je kin
deren om hun leermoti-
vatie te ontwikkelen en
kansen te leren pakken.
Verdiep je in het vmbo,
ga samen met je kind na hoe
ze op het vmbo leerplezier
krijgt en hoe ze haar kwalitei
ten kan ontwikkelen. Mis
schien mist uw dochter nu
nog het tempo, de motivatie,
of moet ze eerst 'leren leren'.
Daar kunt u haar bij helpen.
ROEP NIET MEE
MET DE MASSA,
MAARHELP
JE KIND
Want als u dat zo belangrijk
vindt: er zijn zelfs kinderen
via het vmbo en diverse tus
senstations op universiteiten
beland.
U schrijft dat u bang bent
dat uw dochter een lastige
toekomst tegemoet gaat, maar
waar bent u precies bang
voor? Dat je via het vmbo en
een vakopleiding een mooi
beroep leert? Dat ze later mis
schien wel vieze handen
krijgt? Ik zou dan vooral wil
len zeggen: er zijn veel vak
mensen nodig. En die
verdienen meestal een prima
boterham. Ga dus vooral uit
van de mogelijkheden, niet
van de beperkingen. <1
magazine 63
Journalist (84) met als lijfspreuk: 'Oud, maar nog dagen zat.'
Ik heb al jaren een lieve schoonmaakster: Natasja. Ze komt uit Mol
davië en mijn man en ik hebben haar (33) vaak geholpen. Met een
huis vinden, geld versturen, een huisarts regelen. Maar tegenwoor
dig rookt ze langer dan ze poetst. Of ze is ineens een paar weken
met vakantie. Of ze meldt zich ziek. Eigenlijk hebben we genoeg
van haar. Hoe kaarten we dit aan? H. G. uit Kampen
Theatermaker (70): 'Alles watje uit liefde geeft, doet ertoe.'
Mijn dochter (15) begon driejaar geleden vol enthousiasme aan het
gymnasium. Nu heeft mijn jongste (11) te horen gekregen dat zij
naar het vmbo kan - of beter: móet, want meer zit er niet in. Ik be
trap mezelf erop dat ik het wat minnetjes vind, zo'n vmbo. Ik ben
bang dat zij een lastige toekomst tegemoet gaat. Wat denkt u?J. van
G. uit Utrecht
WG
