'MINDFULNESS
KLINKT ENORM
MODIEUS, MAAR
MIJ HELPT HET'
van het boek over mijn moeder. Na alle
humor, galgenhumor - waar ik goed in
ben - spot en zelfspot, begon er iets te
knagen. Ik was me heel bewust van mijn
sterfelijkheid. Dat zijn zulke vreselijke
clichés. We gaan allemaal dood, maar nu
had ik een soort doodsdwang. Ik dacht: ik
kan eruit stappen en daar was ik heel erg
mee bezig. Ik heb een donkere periode
achter de rug."
„Dat begrijp ik, maar wat ik zeg klinkt zo
verschrikkelijk koket. Dat is het grote ge
vaar van dit onderwerp. Hier zit een man
die graag wil dat zijn lezers zijn boek
lezen en kijk nou eens, hij heeft weer een
interessant onderwerp gevonden: hij wil
dood. Nee, ik wil helemaal niet dood,
maar er was wel een stem in mij die mij
dood wou. En daar gaat het boek ook
over. Over een man in gevecht met zijn
Binnenstem. Met een kwaadaardige kant
in hem die zegt: 'Houd er maar mee op'.
En dat ben ik helemaal niet van plan. Ik
heb nog heel veel boeken in mijn hoofd
en die moeten er allemaal uit."
„Ik denk het. En ook met het isolement
waar ik mezelf in heb gebracht. In Parijs
was ik alleen, maar ik ging elke avond
naar de bioscoop. Hier bij de IJssel loop je
weieens wat alleen in de uiterwaarden en
de winderige gebieden."
„Er is een stem die terug wil naar de stad,
maar er is ook een stem die het hier wel
interessant vindt. Ik heb grote moeite
met de zelftevredenheid van de grote
stad. Alsof ze daar vooroplopen. De stad
besluit: windmolens. Hier hebben wij ze
al. De stad zegt: asielzoekers. Wij hebben
al nieuwe Nederlanders. Hier sta ik tus
sen ze in de buurtsuper. Daar knijp ik in
mijn biologische knolletje en gooien zij
hun bak vol met kiloknallers."
„Opgroeiend in een repatriëringspension
met 51 mensen zocht ik wel de stilte op,
ja. Dan trok ik de duinen in. Ik heb daar
goede herinneringen aan. Iemand zei
tegen mij dat er zekere eenzaamheid om
me heen hangt. Die zoek ik ook op, dus is
dat niet zo dramatisch. Het kan drama
tisch worden als er een grote somberheid
in je neerdaalt."
„Het gevaar is dat als je in je geest met dat
soort zaken bezig bent, het steeds makke
lijker wordt. Je bewandelt een weg die je
helemaal niet wilt bewandelen. Ik schrok
ervan dat ik somber werd. Ik ben bijvoor
beeld weer naar mijn oude psychiater ge
gaan en ik ben op mindfulness gegaan."
„Ja, lach maar, het klinkt enorm modieus,
maar ik heb er veel baat bij. Ik heb het
net nog tien minuten gedaan voordat
ik hiernaartoe ging. Het komt neer op
ademhalingsoefeningen en je hoofd leeg
gummen. Ik moet helemaal niks hebben
van modieus gedoe. Ik heb een heel zake
lijke psychiater, die er eigenlijk ook niets
van moest hebben. Maar dit had echt zin,
vond hij. Het wordt ook in veel gevange
nissen gedaan bij zware delinquenten.
Ik zei: dan is het ook iets voor mij."
„Dat is een goede vraag. Hij zal het nooit
zeggen, zo'n psychiater is het. Ik had erg
behoefte aan zijn stem."
Op zijn vingers telt hij na hoe lang het
geleden is. Hij prevelt iets van 'zeven jaar
in de jaren 90'. „Zeker een jaar of vijftien
ben ik niet bij hem geweest." In één adem
er achteraan: „Het is eigenlijk een vrij
treurig boek, toch?"
Goedendag, daar schrik ik van.
Had het met uw moeder te maken,
met haar overlijden?
U wilt niet terug naar de stad?
Isolement heeft altijd aan u gekleefd.
Schrok u van uzelf?
Adriaan van Dis op mindfulness?
Had de psychiater destijds verwacht
dat u ooit terug zou komen?
magazine 111
