14 ZE
In het atelier
Zijn jullie de nieuwe gasten?
Óf zijn jullie van de krant?
Glenn Priester staat op de
drempel van zijn oude klooster
aan de Oostlangeweg in Hoofd
plaat. Hij is kunstenaar. Maar ver
huurt samen met zijn vrouw Inge
ook appartementen. Vandaar zijn
vraag.
Wij komen voor de kunstenaar
en zijn atelier. Priester maakt een
weids gebaar en verwelkomt ons in
wat ooit de ziekenzaal van de zus
ters Franciscanessen is geweest.
Een gebouw dus, met historie. Mis
schien dat er Hoofdplatenaren zijn
die zich de nonnetjes nog herinne
ren. Afzondering, contemplatie, in
spiratie, van dienstbaarheid, hard
werken en veelvuldig kerken. Later
werd het klooster consultatiebu
reau en kleuterschool met baby's,
peuters en kleuters. Ook 't groen
gele kruis en de schooltandarts
hielden er bezoekuur. Daarna was
er een vetsmelterij.
Nu heeft de kunst het voor het
zeggen. Al zo'n jaar of elf. Hij zegt:
„Ik heb in Hoofdplaat mijn rust ge
vonden. Echt, ik ben dolgelukkig."
Dat ondanks het feit dat er vijftien
jaar geleden kanker bij hem werd
geconstateerd en hij een lange,
zware weg heeft moeten afleggen
om te zijn waar hij nu is.
We kwamen met het verzoek om
hét atelier van Glenn Priester te
mogen zien. Dat blijkt lastig. De
kunstenaar heeft niet minder dan
drie werkruimtes in zijn pand on
dergebracht. Daar kan worden ge
schilderd, getekend en met metalen
worden gewerkt. Hij geeft er ook
cursussen.
In 1950 geboren in Jakarta, in de
winter van 1955-1956 naar Neder
land verhuisd en dus opgeleid tot
kunstenaar in het westen: „Dat is
een combinatie die schuurt." Als hij
het over zijn werk heeft, dan noemt
hij water, zee en licht als belang
rijkste elementen. Wolken houden
hem ook bezig, om die te doorgron
den heeft hij cursussen gevolgd op
de Hogere Zeevaartschool in Rot
terdam.
Het is een hele belevenis om
Priester op zijn rondgang te volgen.
Hij draait deuren van het slot, be
stijgt trapjes. We komen langs sta
pels door hemzelf geschept papier.
„Ik ben een purist, die zijn eigen pa
pier maakt. Soms ben ik een soort
hulplijn, dan belt er een collega: 'Ik
krijg allemaal blazen, wat moet ik
doen?' Daar weet ik altijd antwoord
op."
Een tussenruimte. Wat staat
daar? Een hele plank vol met mo
dellen van motorzijspannen. Pries
ter noemt zichzelf een fervent ver
zamelaar. Dat geldt ook voor kwas
ten: „Ik was eens in Portugal en
kwam langs een vrouwtje dat
kwasten met dierlijke haren ver
kocht. Toen ik in één keer haar hele
collectie overnam, wist ze niet wat
haar overkwam. Kwasten zijn be
langrijk, ze zijn het verlengstuk van
je hersens naar het papier."
We komen zee- en landschappen
op waterbasis tegen. Daar, een kast
vol met verfstoffen. Lijnolie, Papa
verolie, harsen, bijenwas, gele oker,
Kasselse aarde, caeruleum (blauw).
In het tekenatelier liggen moerbei
en lotusbladen. Geklopte boom
bast, heel geschikt als papier.
Voor zijn werken, waarvoor hij
de Franse term 'stères' hanteert,
heeft hij de naam 'landzeelucht
schappen' bedacht. Het zijn meta
len kokers, die hij met verfstoffen
heeft bewerkt. We komen aan het
eind. Al een beetje duizelig van alle
indrukken lopen we een grote hal
binnen. Gebouwd door een vorige
eigenaar, die van papegaaien hield.
Nu ligt er zand op de vloer, waarop
de objecten van Priester goed uitko
men. Maar heet, heet is het er wel.
donderdag 18 mei 2017
A Glenn Priester bij zijn 'landzeeluchtschappen'. foto's mechteld jansen
Jan van Damme
Dit is een serie over
Zeeuwse kunstenaars en
hun werkplek.
Vandaag: Glenn Priester in
Hoofdplaat.
Kunst verovert het klooster
