DE TOP 200
3
FEYENOORD KAMPIOEN
Een loodzware zwangerschap was het. Maar wat zijn de
Rotterdammers trots na de bevalling van de landstitel voor Feyenoord.
Supporter Robert Verkooij: „Ik ben kapot, man. Ik ben op, echt op."
Dit verhaal staat voor iets groters.
Voor doorzetten, niet opgeven
VAN DE JAREN
K
11)11 I ilflll,,]
1111' ÏÏlJi,-
11111 111,,,,,
liiuiii
11111111 IllillllJU
urn i iifjii,,]
1111' ÏÏlJi,-
11111 II,,,,,,
11111111 JlUTnmi
11111111 IllillllJU
I igenlijk kan en mag hij het niet zeg-
I gen, maar hij kan zich gewoonweg
niet inhouden. Tussen een schitte
rende stroom vreugdetranen door
krijst Robert Verkooij dat deze dag de
I mooiste van zijn leven is. Het is zon-
I dagmiddag half vijf op de Nieuwe
Binnenweg in Rotterdam, een stad die explodeert
van vreugde door de landstitel van de eeuw voor
Feyenoord. Nou ja, in elk geval de eerste van déze
eeuw.
Maar wacht eens even, Verkooij (37) heeft toch een
klein mannetje bij zich, bij de televisieschermen op
het terras van café Stalles? Was de geboorte van Ju
lius, zeven jaar geleden, dan niet nog specialer? Jan
kend: „Dat mag ik dus niet zeggen. Daar kan ik toch
geen nee op antwoorden? Het is anders, het is onver
gelijkbaar. Schrijf dat maar op."
Over bevallingen gesproken: elk jaar aan het einde
van de zomer raakt Rotterdam in verwachting. Zal
het dan dit seizoen gebeuren? Stroomt over negen
maanden eindelijk de Coolsingel weer eens vol om
het eerste kampioenschap sinds 1999 te vieren?
De miskraam volgde vaak al in de herfst, als de ach
terstand op andere titelpretendenten veel te ruim
was. Dit seizoen was alles anders. Koploper van be
gin tot eind, maar wat was de bevalling lastig. Nog
nooit pufte en zuchtte de club, en daarmee de stad,
zich zo naar het einde van het seizoen, na de bizarre
nederlaag bij Excelsior. Verkooij, nu huilend met gie
rende uithalen: „Ik ben helemaal kapot, man. Ik ben
op, echt op. Ik heb last van mijn darmen, ben de afge
lopen week 15 kilo afgevallen en sliep niet meer. Dit
was zo heftig, ik ben zo blij dat het nu voorbij is."
Een bizarre week voor Rotterdam eindigt dankzij
de eenvoudige thuiszege op Heracles Almelo (jon-
gensboekverhaal met de drie doelpunten van sup-
portersheld Dirk Kuyt) met een juichende mensen
stroom vanuit alle bloedvaten in de stad naar het
kloppende hart van de festiviteiten, de Coolsingel,
het Stadhuisplein en het Hofplein.
Op de Nieuwe Binnenweg valt iedereen elkaar in
de armen. Jong en oud, man en vrouw, zwart en wit.
Toeterturken in glimmende Volkswagen Golfs high-
fiven met opgeschoren koppies in bomber jacks, cor
porale studenten met stropdassen en colberts wor
den geknuffeld door Antillianen met rastakapsels.
„Niets verbroedert zo als dit succes, kijk nou toch
eens", zegt Sjoerd Baetsen voor het terras van Stalles.
„Dit is zo mooi om te zien."
Het is de ontlading na een week waarin Rotterdam
weer Rotterdam werd. Dat volksfeest van vorige zon
dag, toen vóór de derby bij Excelsior de zeker ge
waande titel al volop gevierd werd, paste helemaal
niet bij de inwoners -wijs geworden door schade en
schande, houden zij altijd nadrukkelijk rekening met
het zwartste scenario. Zal je altijd zien: deden ze dat
één keer niet, gingen ze prompt gigantisch op hun
plaat.
Afgekloven nagels
En dus werd de Feyenoordselectie in aanloop naar de
kampioenswedstrijd behoorlijk met rust gelaten.
Klaagden de verkopers die alvast kampioensartikelen
aan de man wilden brengen op de Lijnbaan en het
Eendrachtsplein over te weinig klandizie en werd in
huiskamers, bedrijfskantines en op terrassen alleen
op fluistertoon gespeculeerd over de kansen van
Feyenoord. Zonder de merkwaardige oprisping van
on-Rotterdamse bravoure, maar met een cocktail van
cynisme, wankelmoedigheid en pessimisme, opge
diend met een portie vers afgekloven nagels; het
enige recept voor succes in Rijnmond.
Bij het Albert Heijn-filiaal op de Laan op Zuid, niet
ver van De Kuip, hadden slimmeriken van Coca-Cola
een wand van blikjes gebouwd in de vorm van het
Feyenoord-logo. Het leverde op Facebook likes op uit
het hele land. „Dit verhaal van Feyenoord staat voor
iets veel groters", oordeelt de bedrijfsleider, Hans
Rustwat. „Voor doorzetten, niet opgeven, voor de
eeuwige underdog die eindelijkwint. Dat vinden
mensen in pakweg Overijssel en Groningen, die ver
der niets met sport hebben, ook prachtig."
Waanzinnig toeval: ruim een uur voor de aftrap
wordt op Plein 1940 het Duitse bombardement op
Rotterdam herdacht, exact 77 jaar geleden. De Mari
nierskapel speelt stemmige muziek. Een groep passe
rende Feyenoordsupporters scandeert eerst 'Josti-
band', totdat ze het plechtige karakter van de bijeen
komst doorkrijgen. Tijdens de twee minuten stilte
start op de nabijgelegen Blaak een Duitse chauffeur
van Reisedienst Bonte GmbH Co de brullende die
selmotor van zijn touringcar. Geen van de aanwezi
gen kijkt geërgerd op. Zo gaan die dingen, in Rotter-
dam. Burgemeester Aboutaleb speecht over een 'ge
spleten gevoel, met alles wat vanmiddag nog te ge
beuren staat'. En over de ziel van zijn stad, die de ver
woestende bommenregen van 77 jaar geleden mooi
niet kapot kreeg.
Hij heeft gelijk, blijkt drie uur later nog maar eens.
De Rotterdammers hebben eindelijk een wolk van
een landstitel gebaard. De mooiste van allemaal.
En ze noemen 'm Dirk.
Stem nu
Ga naar nporadio5.nl
Luister via
DAB+, kabel
nporadio5.nl
Duizenden fans in en om de vijver op het Hofplein. Links (van boven naar beneden): Robert Verkooij, de herdenking
op Plein 1940 en vreugde op de Nieuwe Binnenweg, fotosanne donders
maandag 15 mei
Uitzinnig van geluk
Jeroen Schmale
Rotterdam
—Hans Rustwat
