Lekkers uan Giphcirt en meer over cle kook van-
hingen ingelijst aan de muur
De kookdiploma's van mijn moeder
7 co
PROEVEN
Gipharts
e zeggen dat een mens leeft
zolang er aan hem of haar wordt
gedacht. Dat is een troostrijke
gedachte. Ik denk nog dagelijks
aan mijn moeder. Ze is alweer
meer dan twintig jaar dood, al voelt dat
eigenlijk veel korter. Werjrüher stirbt, ist
langer tot, zeggen de Duitsers. Wie vroeg
sterft, is langer dood. Dat geldt zeker voor
mijn moeder, die hopelijk nog wel een
tijdje dood zal zijn. Er komt een dag dat
ze langer niet dan wel in mijn leven is
geweest, als ik niet tenminste zelf
vroegtijdig een tuintje op mijn buik krijg.
Mijn moeder overleed op haar 56ste,
na - goddank - een rijk, humorvol en
strijdbaar bestaan. Als politica heeft ze
altijd geprobeerd zich in te zetten voor
zwakkeren en minderbedeelden.
Het rijke van haar bestaan zat dan ook
niet in financiële zaken, want daarin was
mijn moeder nu juist niet fortuinlijk. Ze
was veel te
ten en trok haar eigen bouillons.
Als ze nog had geleefd, sluit ik niet
uit dat ze zich voor Heel Holland
Bakt had ingeschreven - dus dat is
ons wel bespaard gebleven.
Speciaal voor Moederdag wilde ik voor
deze rubriek een van mijn moeders
gerechten eren: haar stoofschotel met
lamsvlees bijvoorbeeld, of haar omelette
nórvegienne, haar huzarensalade, haar
biefstuk stroganoff of haar idioot lekkere
tomatensoep.
Paperassen
Maar zoals het gaat, na mijn moeders
overlijden heeft mijn zus haar recepten
geconfisqueerd: een doos met aanteke
ningen en vergeelde papieren.
Deze paperassen kwamen terecht op
zolder, en na een verhuizing in een kel
der, en daarna weer op een andere plek,
en na verloop van jaren kan mijn zus ze
vrijgevig en
hield te veel
van het organiseren van feestjes en
soirees.
Goed eten was een onstuimig onder
deel van haar leven. Mijn moeder was wat
tegenwoordig een foodie wordt genoemd
en destijds een gourmande heette. Ze had
verschillende kookcursussen voor gevor
derden gedaan en haar kookdiploma's
hingen ingelijst aan de muur.
Bouillons
Ze walgde van zakjes, potjes en blikken,
en daarom maakte ze haar eigen ragouts,
patés en mayonaises. Ook bakte ze taar-
niet meer vinden.
Ach, misschien is dat maar beter ook.
Een filosoof zei ooit dat herinneringen de
wijnkelders van de geest zijn: we halen
altijd de beste flessen naar boven.
In mijn herinnering was de kookkunst
van mijn moeder ongeëvenaard en het
zou zonde zijn om die nalatenschap te
ruïneren.
Daarom vandaag een recept voor idioot
lekkere tomatensoep van een andere
moeder: mijn vrouw. 41
De moeder van Ronald Giphart was een echte
'gourmande' (tegenwoordig zouden we 'foodie'
zeggen). Maar waar zijn haar recepten gebleven?
401 zaterdag 13 mei 2017
eten drinken
Witte chocolade en avocado:
klinkt als een droomcombi.
De Amerikaanse chocolatier
Compartés maakte er een reep
die te bestellen is op hun site.
Foto SHODYCAREMAN
Wijnkelders
van de geest
