*l)c rol van vaders M
of vaderfiguren is|
heel belangrijk. Zij
zorgen voor balans
in de opvoeding'
egoïstisch gedragen. Kinderen móéten
op zoek naar hun eigen behoeften vóór
ze die, als ze volwassen zijn, in balans
kunnen brengen met de behoeften van
anderen."
Het is eigenlijk een compliment als
kinderen rebelleren. De Bil: „Moeders
vinden het soms lastig dat hun kind zich
buitenshuis zo voorbeeldig gedraagt en
thuis zo lastig is. Maar het is een goed
teken: kinderen voelen zich zo veilig dat
ze thuis durven te experimenteren."
Hoe antiek het ook klinkt: Eikelen
boom gelooft dat moeders nog altijd
meer de neiging hebben te 'kloeken' dan
vaders. „Het is allereerst iets fysieks. Als
een kind geboren wordt, zit het letterlijk
aan zijn moeder vast. Een moeder doet
er alles aan haar kind 'intact' te houden:
geen butsen, geen builen. En dan hebben
moeders natuurlijk ook nog te maken
met de verwachtingen in deze maat
schappij. Ze worden nog altijd geacht
meer te zorgen dan vaders."
Dat sommige vrouwen loslaten nog
moeilijker vinden dan anderen, kan met
eigen onzekerheden en angsten te maken
hebben, analyseert De Bil. „Zo'n angst
kan duidelijk traceerbaar zijn. Een moe
der die zelf ooit een turnongeluk heeft
gehad, kan heel bang zijn dat haar kind
iets dergelijks overkomt. Toch moet
ook haar kind onbezorgd mee kunnen
gymmen."
Ook eigen wensen en verlangens -
bewust of onbewust - spelen een rol.
Van den Eerenbeemt: „Moeders spiege
len zich aan hun dochters. Werden ze
vroeger bijvoorbeeld gedwongen op
muziekles te gaan, dan willen ze dat per
se niet voor hun dochters. Terwijl die
daar hun eigen keuze in willen maken."
De Bil: „Het kan iets heel subtiels zijn,
iets wat een moeder misschien niet zelf
direct herkent. Dat zie ik bijvoorbeeld
weieens bij kinderen die volgens hun
moeder niet durven te logeren. Dan gaat
het soms meer om de moeder die het
eng vindt en haar kinderen liever dicht
bij zich houdt dan om een werkelijke
angst van het kind."
Kinderen zijn er ongelooflijk bedreven
in: inspringen op de onuitgesproken
behoeften van ouders. De Bil: „Het zal
je verbazen hoe ver kinderen gaan om
het 'goed' bij hun ouders te doen. Zelfs
jonge kinderen kunnen al de neiging
hebben hun moeder op te vrolijken als
ze aanvoelen dat ze minder goed in haar
vel zit."
Het goede nieuws: zelfs de betutte-
lendste moeders kunnen het tij
keren. De Bil: „Als je merkt dat je wel
heel snel 'pas op, kijk uit, blijf ervan af
roept, spreek dan met jezelf in huis-tuin-
en-keukensituaties af dat je tot tien telt
voor je ingrijpt. Je zult snel ontdekken dat
je kind risico's beter kan inschatten dan
jij denkt. Bezeert het zich toch, bedenk:
geen kind wordt zonder blauwe plekken
volwassen."
Het helpt ook als je je bewust bent van
je eigen hang ups, zegt Eikelenboom. „Je
weet het niet altijd, maar vaak heb je toch
zorgen of angsten van je eigen ouders
overgenomen. Je hoort jezelf dingen zeg
gen die zij zeiden. Probeer dat patroon te
doorbreken. Een partner die weer heel
andere ervaringen inbrengt, kan daarbij
helpen."
Eén ding is volgens Van den Eeren
beemt zeker: kinderen van al te bezorgde
moeders hebben tegenwicht nodig. „De
rol van vaders of vaderfiguren is heel
belangrijk. Zij zorgen voor balans in de
opvoeding. Durven meer, doen meer. In
gebroken gezinnen kan een opa of leraar
zo'n rol op zich nemen."
De allerbelangrijkste raad voor moe
ders: cijfer jezelf niet weg. Eikelenboom:
„In eerste instantie klinkt het heel nobel
als vrouwen continu over hun kroost
waken. Maar zo kunnen ze geleidelijk
hun eigen identiteit kwijtraken, zijn ze
alléén nog maar moeder. Geen partner
meer. Of vriendin. Ze worden op den
duur afhankelijker van hun kinderen dan
de kinderen van haar. Zelfs zo dat kinde
ren zich niet van haar kunnen losmaken."
En dus heeft De Bil vrolijk moederdag-
nieuws. „Eigenlijk maak je je kinderen
het gelukkigst als je heel goed voor jezélf
zorgt. Dat je kinderen opgroeien met een
rotsvast geloof: ach, die moeder van me,
die redt het wel zonder mij." 41
301 zaterdag 13 mei 2017
-Else-Marie van den Eerenbeemt
