Vat lachen, dat
toch een fij
Bianca Walstra was op de vlucht
voor haar ex toen ze bij Annie
kwam wonen. Ze was 19 jaar
en had twee kinderen: Shayen,
een meisje van 1,5 jaar en Glynell, een
jongetje van 5 maanden.
Na een paar jaar kwam er een nieuwe
liefde in haar leven. Ze kreeg nog een
meisje, Fay, nu 4,5 jaar. Helaas was ook
deze man gewelddadig.
„Dat hakte erin", zegt Bianca, „vooral
bij de kinderen."
Shayen kijkt sindsdien altijd met een
schuin oog naar haar moeder, of het wel
goed gaat en Glynell vertelt stoer dat hij
zijn moeder zal verdedigen. „Want ik ben
nu de man in huis. Niet dat het meevalt
met al die vrouwen hier in huis", lacht
hij guitig.
Het is druk in het kleine bovenwonin-
kje. Behalve de drie kinderen is er ook
een hond, een zilvergrijze Stafford Bully
XXL. Het is een puppy, maar nu al een
enorm beest. Shayen lacht me uit omdat
ik bang ben voor de hond. „Hij is juist
hartstikke lief. Hij likt je tranen als je
huilt."
Bianca heeft een droom, zegt ze. Ze
wil later verloskundige worden. En dat
zie ik wel voor me, zo'n meid vol vrou-
wenpower. Maar eerst is ze bezig met
schuldsanering, en binnenkort begint
ze een werktraject en gaat ze met oude
ren werken.
En een nieuwe man in haar leven? „Nee
zeg, alsjeblieft niet! Ik leef nu alleen voor
mijn kinderen."
Bianca laat trots haar tattoos zien.
„Zie je, hier op mijn onderarm wil
ik drie zwaluwtjes laten tatoeëren.
En dan daar de namen van mijn kin
deren in."
We horen de kinderen schateren
op de gang. Fay, de kleine clown, haalt
blijkbaar een geintje uit. „Fijn hè", zegt
Bianca, „dat lachen, dat is toch een goed
geluid." Dan trekt ze haar truitje een
stukje naar beneden zodat ik de tattoo in
haar hals kan lezen. I take one smile to
cover a million tears. Stoer, die Bianca. En
wie weet, ooit een verloskundige. 41
BIANCA WALSTRA (27), DOCHTERS SHAYEN (8), FAY (4) EN ZOON GLYNELL (7)
magazine 23
