'Ik vond het
dat zijn
moeder
het op dat
moment
liet afweten'
DIE ENE KEER
DAT IK OM
HULPVROEG,
KON IK HET
ZELF REGELEN
Die mm mij
Eliza (37) verbaast zich over de koele relatie die haar
vriend Rob (45) met zijn moeder heeft. Soms is het
ronduit pijnlijk, dat haar schoonmoeder zo afstandelijk is.
Eliza: „Ik ben nu twaalf jaar
samen met Rob en nog nooit
heb ik hem een zoen aan zijn
moeder zien geven. Ja, één keer.
Ze was jarig en ik zei: 'Geef je
moeder eens een kus!' Maar het lijkt wel
alsof zij daar ook niet op zit te wachten.
Afstandelijk, zo zou ik hun relatie om
schrijven. Rob zelf denkt daar anders
over, die beweert altijd dat hij uit zo'n
hecht gezin komt. 'Maar jullie zien elkaar
zelden, jullie bellen elkaar nooit, waar zit
'm dat hechte dan in?' vraag ik weieens.
Waarop Rob zegt dat ze elkaar niet steeds
hoeven te zien om te weten dat ze van
elkaar houden.
Voor mij is dat volkomen alien; mijn
eigen moeder is een echte kloek, die mij
het liefst elke dag zou spreken. Ik heb dat
teruggeschroefd naar één keer per week,
maar o wee als ik dat een keer afzeg. Dan
gaan die mondhoekjes meteen naar be
neden. Maar ze is warm en betrokken en
ik kan altijd een beroep op haar doen.
Zo niet op mijn schoonmoeder. Die
ene keer dat ik haar om hulp heb ge
vraagd, zei ze: 'Regel het zelf maar'. Ik had
een financieel probleem en wilde geld
lenen voor de studie van mijn dochter.
Rob bespreekt geen problemen met z'n
moeder, dus vroeg ik het. Ze liet me mijn
verhaal doen, keek me strak aan en zei op
kille toon: 'Je hoeft hier niet te gaan zit
ten janken, want wij kunnen je niet hel
pen'. Terwijl mijn schoonouders bulken
van het geld, dat weet ik. Maar hun beleid
is nu eenmaal dat je je eigen broek op
houdt.
'Zo bedoelt ze het niet', vergoeilijkt
Rob alles wat zijn moeder zegt en doet.
Dat ze ons nooit te eten uitnodigt, bij
voorbeeld. Terwijl ze wel de meest culi
naire diners organiseert voor haar
'belangrijke vrinden' van de Rotaryclub.
Ik voel me gepasseerd, maar dat laat Rob
zich niet aanpraten. Ze moet het zelf
weten, vindt hij. En als ik zeg dat ik het
ongepast vind dat er wel een foto van
hem en zijn ex-vrouw op zijn moeders
buffet staat, maar niet één van mij, zegt
hij: 'Ach, je weet hoe ze is.'
Zelf praat hij dus nergens over met
haar, alleen over wat er in de krant staat.
Hun
discussies
lopen vaak hoog
op. Volgens mij gaan
die in de kern helemaal
niet over de wereldproblema
tiek, maar over hun eigen onderlinge
onvrede. Maar daar hoefik bij Rob niet
mee aan te komen. 'Mijn moeder is nu
eenmaal zo', is zijn enige reactie.
Toch heeft ze ook hem weten te kwet
sen. Onze dochter had een ernstig onge
luk gehad en lag op de intensive care. Wij
zaten dag en nacht aan haar bed en ook
mijn moeder week amper van haar zijde.
Maar andere oma, Robs moeder, kwam
niet. Wel stuurde ze haar man, met een
blik zelfgebakken koekjes. 'Koekjes?'
vroeg ik. 'Waar is oma?' Maar die kon niet
tegen ziekenhuizen, liet ze weten. Zoals
ze ook niet tegen begrafenissen kan. Al
gaat de dierbare zus van haar echtgenoot
dood, mijn schoonmoeder zie je niet op
de uitvaart, want dat 'trekt ze niet'. En
kennelijk zit dat zo diep dat ze er niet
overheen kan stappen, zelfs niet voor
haar geliefden.
Ik vond het heel zielig voor Rob dat zijn
eigen moeder het op zo'n cruciaal mo
ment liet afweten. Nee, dan mijn moeder,
die bij elke tegenslag meteen in de kamer
staat met de stofzuiger en een pan huts
pot. Wat Rob natuurlijk weer veel té
vindt. Soms is haar zorg inderdaad wat
verstikkend, maar ik heb dat toch dui
zend keer liever dan de ivoren toren van
mijn schoonmoeder." <1
zielig
Tekst PAM VAN DER VEEN
fa Ook geïnterviewd worden over die van jou?
magazine@persgroep.nl
161 zaterdag 13 mei 2017
