broer. Hij kreeg haar altijd aan het lachen.
Had ze zo'n smile, joh. Dat is het enige
mooie aan alzheimer: dat mensen het fijn
vinden aangeraakt te worden. Ik had het
gevoel dat ik in de moederrol zat. Het
was heerlijk dat je goed kunt zorgen
voor iemand die zo goed voor jou heeft
gezorgd. Meer kun je ook niet doen."
„Ik verwacht toch wel ontbijt op bed en
een cadeautje. Dat is altijd zo gegaan. Ik
moet wel zeggen dat Noa, mijn dochter,
examenstress heeft. Ze doet vwo."
„Ja, een gedicht, met z'n tweeën voor
gelezen op bed. Ik hou van rood, ik hou
van groen, ik hou van blauw, maar het aller
meest hou ik van jou. Nou, tranen in mijn
ogen hè. Ik heb het nog op video."
„Ja! Een beschilderde kei die je als presse-
papier kan gebruiken. Een groot hart
gemaakt van strijkkralen. Een papieren
bloem. Een aantal knutselwerken heb
ik bewaard, ik weet ook precies waar
ze liggen. In een doos in de linkerkast
op mijn werkkamer. Tweede plank."
„Nooit. Never ever. Ik kan heel goed weg
gooien; als ik iets niet nodig heb geef ik
het weg of gooi ik het weg. Ik wil geen
ballast in mijn huis. Maar die cadeaus
zijn herinneringen. In die doos zitten
ook rapporten. En briefjes. Doosjes met
tandjes. Tekeningen."
„Gul, denk ik. Gastvrij. Lief. Ik ben voor
mijn kinderen heel lief."
„Ik denk dat ik ze ernstig geïrriteerd heb
met mijn ordedrift. Als je de neiging hebt
alles te categoriseren en overzichtelijk
te houden en je krijgt kinderen, tja, dan
krijg je het zwaar. Ik ben zo'n moeder
Hoe ziet jouw Moederdag eruit?
Kun je je een cadeau herinneren
van ze?
Herinner je hun op school gemaakte
knutselcadeaus nog?
Kun je dat niet weggooien?
Wat denk je dat ze zeggen ais jouw
kinderen wordt gevraagd wat voor
moeder je bent?
Benoemen ze je slechte
eigenschappen?
121 zaterdag 13 mei 2017
