'Toen ze dood was,
zag ik mijn
weer.
was eruit'
John en ik het huis uit waren. Toen ging
mijn moeder alles bepalen. Ze was heel
zwart wit. She loved you or she hated you."
„Ja, de karakters van John en mijn moe
der lijken op elkaar. Ik ben mijn vader.
Ik lijk niet zo op mijn moeder, hoewel ik
als moeder dingen hetzelfde doe. Ze was
de thuisblijfmoeder."
„Nee, maar veel dingen doe ik hetzelfde
als zij ze deed. Ik ben van de zorgsector.
Ik smeer de broodjes van mijn kinderen
nog steeds. Dat kun je echt wel achter
wege laten als ze 17 en 20 zijn, maar ik
herinner me hoe fijn ik het vond dat mijn
moeder dat altijd deed. En niet alleen suf
beleg erop. Mijn moeder maakte er echt
werk van. Als Julian, mijn zoon, bij ons
logeert en hij moet heel vroeg de trein
pakken, dan ga ik eruit om nog wat lek
kers voor hem te maken voor onderweg.
En net als mijn moeder besteed ik veel
aandacht aan feest- en verjaardagen en
net als zij hou ik van een open huis. Al
kwam er een regiment soldaten binnen,
mijn moeder gaf ze te eten. Ik zat op een
dure kakschool. Kinderen van captains
of industry en zo. Ik was de enige die in
een klein rijtjeshuis woonde en met de
caravan op vakantie ging, maar de meeste
schoolfeestjes waren bij ons thuis en dan
maakte mijn moeder voor iedereen nasi
met saté. We hadden het niet heel breed,
maar op eten werd niet bezuinigd. Mijn
koelkast is ook altijd vol. Daar pluk ik
trouwens zelf de zure vruchten van."
„Mijn moeder was niet zo'n knuffelaar,
maar toen ze dement was, vond ze het
heel fijn. Ik ook. Over haar wang aaien,
over haar rug. Haar hand vasthouden.
Ze hield de mijne stevig vast, die wilde
ze niet loslaten. John en mijn moeder
waren ook zo close in die moeilijke tijd.
Ongelofelijk. Op de familie-app staan
nog heel veel foto's. Alleen maar aan het
knuffelen, mijn moeder en mijn
„Mijn moeder had een enorm gevoel voor
humor. Als ze een drankje op had, kon ze
zo gevat uit de hoek komen. De koningin
van de keiharde grappen ook."
„Ik lijk in dat opzicht wel op haar, ja.
Ze heeft die humor trouwens best lang
behouden, ondanks alzheimer. Ze kon
zelf geen grappen meer maken, maar ze
heeft nog lang om onze grapjes moeten
lachen. Dan kwam ik met zo'n platitude
als 'mannen, wat hebbie d'raan?', nou, de
lach kwam uit haar tenen. En daar moest
ik dan weer heel erg om lachen."
„Een heel sterke vrouw. In het gezin was
mijn vader de baas als er beslissingen
werden genomen. Dat veranderde toen
Zorgsector
'Ik smeer de broodjes van
mijn kinderen nog steeds.'
Ah, precies je broer dus!
Eh, dat ben jij bepaald niet.
Heb jij ook ervaren dat de behoefte
aan intimiteit bij de ziekte van
Alzheimer toeneemt?
Wie was zij voor meneer Alzheimer
de boel kwam verpesten?
Jij ook, hoor ik altijd.
Wie was ze vroeger?
oude
moeder
De dementie
magazine 11
