NI
HIER ZOU PAPA
EIGENLIJK MOETEN
SLAPEN, WIJST ZE
OP HET LEGE BED
Column
Monica gaat voor het eerst alleen met haar dochters op
vakantie. En heeft een lastig gevoel in haar maag.
et zijn maar drie dagen.
Drieënhalf eigenlijk. Maar wel
de eerste drieënhalve dag al
leen op vakantie met de meis
jes. Zonder ex-man, zonder
vriendinnen, zonder andere volwasse
nen. Ik kies voor veilig: een camping in
Zeeland waar we eerder zijn geweest.
Geen tent maar een yurt met houtkachel
en echte bedden en een eigenaresse die
voor je kookt als je wilt.
Ik weet niet hoe ik tegen ex-man moet
zeggen dat ik een midweek heb geboekt
maar dat het niet de bedoeling is dat hij
meegaat, ook al wonen we nog met z'n
allen in een huis. Dus zeg ik niks. Via de
kinderen hoort hij er toch wel van, en is
de hint duidelijk. Niet de sjiekste oplos
sing, maar scheiden is ook niet sjiek, op
geen enkele manier, hoe beschaafd je het
ook probeert te doen.
Als we van huis wegrijden - de meisjes
warm onder dekbedden op de achter
bank en een Albert Heijn-tas vol lekkers
naast me op de bijrijdersstoel (de twee
voorwaarden voor het vakantiegevoel van
Oudste Dochter) - heb ik zin, maar ook
een lastig gevoel in m'n maag. Wat als ze
papa heel erg missen? Wat als het alleen
maar regent? Wat als ik in m'n eentje de
hele dag met ze moet kwartetten? Met
wie kan ik een normaal gesprek voeren?
Na een uurtje rijden stappen we uit
op het bekende parkeerterreintje. Er staat
nog een man met zijn dochters, net aan
gekomen. Ik kijk nog eens goed, hij kijkt
nog eens goed. En we vallen elkaar in
de armen. Soms moet je vertrouwen op
de voorzienigheid. De yurt naast ons is
gehuurd door mijn beste vriend van de
middelbare school. Al zien we elkaar niet
veel, we hebben al die jaren wel contact
gehouden. Hij heeft drie dochters, onge
veer zo oud als die van mij en een fijne
dame als vrouw. Mijn gemoed klaart op.
Die dagen zouden zomaar eens kunnen
meevallen.
Toch is daar al snel een lastig moment.
Jongste Dochter en haar nieuwe vrien
dinnetje staan in onze yurt terwijl ik de
bedden aan het opmaken ben. 'Hier zou
papa eigenlijk moeten slapen', wijst ze
op het lege bed. Ik stop met opmaken en
luister gespannen wat ze verder gaat zeg
gen. 'Maar hij moet werken, en ze zijn
gescheiden en papa gaat nu op zoek naar
een eigen huis.' Ze kijkt haar vriendinne
tje aan en haalt haar schouders op. 'Maar
ja, zo is het gewoon. Zullen we voetbal
len?' Fieuw, dat ging best goed.
De rest van de dagen vermaken we ons
prima, tussen wat regenbuien door. We
gaan naar Neeltje Jans, roetsjen negen
keer van de waterglijbaan, zijn diep
onder de indruk van de overstromings
film, verliezen zo ongeveer ons haar in
de orkaansimulator en spelen voetbal
op het strand met een collega en zijn
zoon die toevallig ook in de buurt zijn.
De meisjes zijn zielsgelukkig met de
dochters van mijn middelbareschool-
vriend als campingvriendinnen en ja, ik
speel eindeloos kwartet, met zo nu en
dan een borrel en goed gesprek bij de
buren ter compensatie.
De eerste vakantie als moeder alleen:
ik heb het overleefd. En het was nog
leuk ook. <l
Alleen
Monica
Beek is
journalist
en heeft
twee
dochters.
H Reageren?
monica@
persgroep.nl
61 zaterdag 13 mei 2017
