21
terer weer vol aan de bak voor het
baanseizoen, op jacht naar natio
nale records op de 8oo, ïooo en
1500 meter. „De 1000 meter is een
incourante afstand die niet veel op
het programma staat. Met veel
wind en regen liep ik een Neder
lands record, maar vond het qua
tijd niet waardig om het record of
ficieel aan te vragen. Eind juli liep
ik in België bijna tien seconden
onder het Nederlands record. Uit
gerekend bij die race viel de elek
tronische tijdswaarneming uit en
dus was mijn record niet geldig.
Daar zit nog steeds een grote frus
tratie."
Schletterer liep die zomer nog
wel een nationaal record op de 800
meter, maar het jaar 2014 werd
vooral gekenmerkt door blessures.
Een achillespeesblessure, een
voetblessure en waarschijnlijk de
fatale hernia. „Op een baantrai-
ning begin juli voelde ik iets sprin
gen tijdens het rekken. Sindsdien
kreeg ik last van m'n bilspier. Niet
wetende wat het was en met mijn
doelstellingen in m'n hoofd ben ik
met heel veel pijn gewoon door
blijven trainen. Ik wilde die vierde
Kustmarathontitel en een per
soonlijk record in Amsterdam lo
pen."
Genadeslag
Na zeven weken trainen stond
Schletterer 'gewoon' weer aan de
start van de Kustmarathon. Dat
eindigde voor hem opnieuw in een
teleurstelling. De zwakke plek in
zijn been, die hem een jaar eerder
bij Vrouwenpolder fataal was ge
worden, was nu de oorzaak dat hij
de steilere afdalingen stapvoets
moest nemen en daarmee kostbare
tijd verloor op de uiteindelijke
winnaar El Mouaziz. De tweede
plaats voelde als een troostprijs en
de pijn in zijn bilspier straalde
steeds verder uit naar zijn ham
string.
Ik ging naar de wc en
ben halverwege
knock-out gegaan
van de pijn
Toch stond hij twee weken later
ook weer aan de start in Amster
dam. „Dat was de genadeslag", be
seft Schletterer, die in Amsterdam
nog wel als tweede Nederlander
en veertiende overall finishte.
„Door de zware omstandigheden
werd dat een ware veldslag. Na de
wedstrijd wist ik van de pijn niet
meer hoe ik in de auto moest zit
ten, maar nog altijd wist ik niet dat
ik een hernia had. Achterafis het
een opeenstapeling van fouten ge
weest."
Dat het echt fout zat werd 2 ja
nuari 2015 op pijnlijke wijze dui
delijk. „De dag ervoor had ik heel
veel rugpijn. Dat werd 's nachts al
leen maar erger en toen ik de vol
gende ochtend naar de wc wilde
gaan, ben ik halverwege knock-out
gegaan van de pijn. Mijn vrouw
heeft geprobeerd om me weer in
bed te krijgen, maar ik raakte tel
kens bewusteloos. Ik zag groen en
wit, m'n ogen lagen te tollen en
m'n shirt was compleet door
weekt. Toen werd voor het eerst
ischias geconstateerd, de zenuw
pijn als gevolg van een hernia. Ik
bleek veel te lang met een be
knelde zenuw te hebben rondgelo
pen en ook een operatie kon me
niet dat bevrijdende gevoel geven
waarop ik had gehoopt. De zenuw
bleek permanent beschadigd en
dat betekende einde carrière."
Na lange tijd helemaal niks kun
nen doen loopt Schletterer tegen
woordig af en toe weer een rondje
wanneer zijn kinderen Julius
(bijna 10), Bowien (8) en Dorethé
(6) trainen bij Dynamica. „Dat gaat
telkens ietsje beter, maar zodra ik
wil versnellen loop ik tegen mijn
beperking op. Een deel van m'n
kuit, hamstring en bilspier is nog
steeds verlamd door die zenuw.
Toch ben ik blij met wat ik nu
weer kan. Je moet kijken waar je
vandaan komt en dat is een diep
dal. Ik geniet er nu van om mijn
kinderen bezig te zien en wie weet
kan ik het stokje op een dag over
dragen als één van hen er vol
doende plezier in heeft om er mee
door te gaan."
zaterdag 13 mei 2017
Schletterer
er niet meer voor
met dochter Dorethé en zoon Julius, foto ruben oreel
Sébastièn Schletterer traint m«
- Sébastièn Schletterer
