Hoeveel bier moetje meenemen
voor een foodtruckfestival?
Seamen's Club Terneuzen is veel meer dan een gewone kroeg
ZEEUWS-VLAANDEREN 19
Varenscentrum
staat op de gevel
aan de Kolkstraat
in Terneuzen,
maar iedereen
noemt het de
Seamen's Club.
zv
Op het eerste gezicht
een kroeg. Maar zoals
zo vaak, eerste in
drukken kloppen
niet altijd.
Niet iedereen komt er zomaar
binnen. Op de deur een papier dat
de Seamen's Club alleen toegan
kelijk is voor zeevarenden. Het pa
piertje hangt er niet voor de vorm.
Een nieuw gezicht dient zich even
voor te stellen. In een schrift wordt
nauwgezet bijgehouden wie er al
lemaal over de vloer komt. Naam,
schip, nationaliteit. Russen, In
diërs en veel Filipino's.
Je hoeft niet per se direct vanaf
volle zee te komen. Ook mensen
die bij de sluizen werken. Mensen
van Rijkswaterstaat, Zeeland Sea
ports en marineveteranen zijn
welkom. Scheepvaart moet wel de
bindende factor zijn.
Eerste gezicht
„Je moest eens weten wat ik alle
maal te horen krijg. De verhalen...
Mensen lopen soms helemaal
leeg." Marian Minnebo is een van
de vier dames achter de bar in de
Seamen's Club. Ze is voor veel op
varenden het eerste gezicht aan de
wal dat ze zien na weken, soms
maanden op zee. „Ze noemen me
mamma, soms oma. Ja, ik hoor
hier bij het vaste interieur."
Achter de bar staan vindt
mamma Marian leuk maar het ha
len en brengen van opvarenden
naar de Seamen's Club met het ei
gen busje misschien nog wel leu
ker. „Je komt overal. Ook waar nie
mand kan komen." Ze toont een
pot vol toegangspasjes van bedrij
ven.
Zelfheeft Marian niet gevaren.
„Ik heb wel een tijd een jachtje ge
had." Een brede grijns: „Maar dat
telt niet echt. Ik kom wel uit een
familie die heeft gevaren. En dat
helpt wel als je hier werkt."
„Met name het sociale wordt zo
gewaardeerd." Als bewijs haalt ze
foto's van de wand. Handtekenin
gen van een bemanning op een
certificaat onderstrepen dat Ter
neuzen de beste Seamen's Club
van Nederland is. Er is ook een fo
tocollage waarop Filipijnen hun
van afval gemaakte creaties tonen.
„Ik mocht toen kiezen wie de
mooiste dingen gemaakt had",
vertelt ze. Als eerste en vaak enige
contact in Terneuzen krijgen de
Ze noemen me
mamma, soms oma.
Ja, ik hoor hier bij het
vaste interieur
bardames de gekste vragen en al
tijd passen ze er wel een mouw
aan. Jongens die online onder
rembours schoenen bestellen en
hier een pak dollars achterlaten
om de postbode te betalen.
„Terneuzen wil zich toch altijd
op de kaart zetten als tweede ha
venstad van Nederland?", klinkt
het van de overkant van de bar.
Zijn naam wil de binnenvaart
schipper niet in de krant terug
zien. „Schrijf maar in je krant dat
een beetje havenstad echt niet
zonder een Seamen's Club kan."
Kapitein Lasse
Marian wijst naar het tafeltje bij
het raam. „Daar zit de kapitein, die
ligt hier met zijn schip al bijna
twee weken. Marians dochter,
Femke Kay, die ook achter de bar
werkt, noemt de Roemeen Lasse
omdat hij volgens haar sprekend
lijkt op de Ajax-speler Lasse
Schone.
Kapitein Lasse babbelt met zijn
chief-engineer. Waarom hij al
twee weken met zijn gastanker
wacht kan en wil hij niet zeggen.
Maar erg vindt hij het niet. „De
oude tijden zijn voorbij. Het beeld
van havensteden bezoeken, de we
reld zien. Dat is niet meer. Het
moet allemaal snel snel. Dit is heel
uitzonderlijk. Normaal gesproken
lig ik hooguit een etmaal in een
haven. Maar dit is goed. Leuk
stadje, niet groot maar leuk. Ik heb
nog een gitaar gekocht voor mijn
kinderen. Daar zullen ze straks blij
mee zijn."
Keizer haalt haar schouders op:
„Geen idee wat dan typisch Ter-
neuzens is. Ik zie het in ieder geval
als een compliment."
Geen stageld
„Wat wij anders doen dan veel an
dere foodtruckfestivals is dat wij
geen stageld of afdracht vragen.
Mensen kunnen hier voor niks
staan en mogen een bijdrage geven.
Op die manier hebben ook de klei
nere een kans om te komen. Zo
hebben we een heel divers aanbod.
Ze komen echt overal vandaan. Er is
er zelfs een uit Haarlem. Dit jaar
hebben we ook een veganistische
foodtruck. Daar was heel veel vraag
naar. We doen het allemaal heel
low-budget. Iedereen die je hier
ziet werken doet dat voor een hapje
en een drankje."
Krentenbollen
De vrijwilligers krijgen bonnen van
de deelnemende trucks en wagens.
Zelf heeft Keizer geen voorkeur
voor een van de wagens. Ze heeft
het de afgelopen dagen te druk ge
had om zelf een rondje proeven te
doen.
„Wat de lekkerste is? Ik heb geen
idee", lacht ze. „Ik heb gisteren op
drie krentenbollen geleefd. Die had
ik trouwens nog zelf van thuis mee
genomen."
'Van die dingen die gebeuren'. Het
foodtruckfestival in het park aan de
Otheense Kreek in Terneuzen
draaide dit weekend als een tiere
lier.
Met nog een derde, laatste dag
voor de boeg is mede-organisatrice
Lineke Keizer zondagmiddag al dik
tevreden. „De voorraad bier voor
zondag was zaterdag al op. Hoeveel
bier moet je meenemen? De men
sen zaten tot het pad op kleedjes op
het gras, heel leuk. Ik kreeg nog een
heel lief briefje. Dat het festival 'on-
Terneuzens' was."
maandag 8 mei 2017
Een beetje haven kan niet zonder
Guido van der Heijden
Terneuzen
- Marian Minnebo, barvrouw
Guido van der Heijden
Terneuzen
Het foodtruckfestival zorgde voor veel vertier, fotocamileschelstraete
Marian Minnebo (voorgrond) en Femke Kay zijn vaak de eerste gezichten aan wal die de zeevarenden zien. fotoboaztimmermans
