r
MMMaWÈ
OP REIS OZCAN AKYOL
8
Columnist Özcan Akyol maakte een serie programma's in Turkije
over zijn familieleden in het sterk veranderende land. Deze krant keek mee,
net als de politie in burger. „Mijn vertrouwen in de bevolking groeit echt."
DIT ISTURKIJE
Özcan Akyol was in Turkije voor de NTR-
documentairereeks De Neven van Eus
Hij wijst ze aan, Özcan Akyol.
Ze kijken terug, zonder met
hun ogen te knipperen. Vier
politieagenten in burger
houden de schrijver en co
lumnist nauwlettend in de
gaten, op een plein aan de
westkant van Istanboel. Ze maken zich even
later bekend, controleren meer dan vijf keer
de vergunningen van de Nederlandse camera
mensen waarmee Akyol op pad is en zeggen
dat ze er zijn om hun veiligheid te waarbor
gen. Deze wijk, Bagcilar, geldt als een conser
vatieve buurt in Istanboel. Hier is het woord
van president Erdogan wet. Ook als dat niet
lovend, maar vijandig is over Europa en met
name Nederland, na de rellen rond het Turkse
consulaat in Rotterdam.
Schuin tegenover het tentje waar Akyol en
zijn crew net sterke thee dronken staan twee
behoorlijk luxe auto's, half op de stoep. Knip
perende alarmlichten. Een Volkswagen en
een Ford, duurder dan de meeste andere wa
gens in dit gedeelte van de metropool. „Ook
stillen," taxeert Akyol, die elders op het plein
een groep van vijf mannen aanwijst. „Zij
ook." Ze kijken onophoudelijk zijn kant op.
Een van hen - haar in een knotje, stevige
baard aan de kin - draagt een portofoon aan
zijn riem. Twee van de mannen filmen de be
wegingen van Akyol en zijn ploeg met hun
smartphones. Akyol, grinnikend: „Ik vind het
eigenlijk best wel geestig dat we zo gescha
duwd worden. Vooraf dacht ik: het zal wel los
lopen. Maar niet dus."
De volgende dag, bij een kop thee naast de
Blauwe Moskee, concludeert Akyol (33): „Dit
gaat me een hoop gezeik opleveren." 'Dit' is
De Neven van Eus, een vijfdelige documentai
reserie die hij voor de NTR maakt in het land
waar zijn ouders geboren werden en opgroei
den, Turkije. Het is de reden waarom zijn co
lumns in deze krant wekenlang ontbraken.
Aan de hand van ontmoetingen met familie
leden, van wie Akyol een groot aantal nooit
eerder ontmoette, schetst hij een beeld van
het sterk veranderende land. Van de islamise
ring, van de haat tegen Europa en Nederland,
van de steun aan Erdogan, van de politisering
van het dagelijks leven, maar ook van de te
genkrachten in Turkije.
„Ik wil laten zien dat Turkije lang niet zo
homogeen is als wij in Nederland denken. De
dominante stroming in de Turkse gemeen
schap in Nederland is soennitisch. Dat zijn de
mensen die in Nederlandse steden demon
streren voor Erdogan. Maar het land zeifis
veel verdeelder. De uitslag voor het referen
dum over de bevoegdheden van Erdogan was
in Turkije bijna 50-50, onder Nederlandse
Turken was de steun voor de president veel
groter. Hier in Turkije leven 20 tot 25 miljoen
alevieten, de stroming waartoe mijn familie
behoort, maar ook Koerden, christenen en
Arabieren. Hier zijn genoeg mensen die niet
accepteren dat het land verandert in een tota
litaire staat zoals Iran of Saoedi-Arabië. Mijn
vertrouwen in de Turkse bevolking groeit echt
nu ik hier ben."
Veel Turkse Nederlanders, schat Akyol, vin
den het niet fijn om dat beeld over de tegen-
Via ontmoetingen met familie schetst hij
een beeld van het veranderende land
'Ik ben best wel een
straat. Maar hier kan
zaterdag 6 mei 2017
'Ik wil het
échte
laten zien'
Jeroen Schmale
Istanboel
Özcan Akyol zocht
zijn tante Hanim (84)
op in Bagcilar.
FOTO'S NTR/DE NEVEN VAN EUS
