'De jurk bedenken
was het allerleukste'
'ELKE VROUW
WIL ZO'N
PRINSESSENDAG
MEEMAKEN'
„Ik heb altijd gezegd: als ik
ben afgestudeerd, treed ik met
mezelf in het huwelijk. Ik liet
een ring maken, regelde uit
nodigingen, een fotograaf en
een bruidsmeisje. En ja, de
jurk bedenken was het aller
leukste. Ik heb rubberen
afgietsels van mijn tepels in
een patroon op mijn jurk be
vestigd - je bent kunstenaar
of je bent het niet. Ze stonden
symbool voor de naaktheid
en de kwetsbaarheid van het
moment dat je met zo'n jurk
het toneel betreedt. Ik vind
dat fascinerend.
Stralend en in vol ornaat
paradeerde ik richting het
stadhuis van Haarlem. Met
knikkende knietjes. Het was
heerlijk weer die dag, vanaf de
terrassen keek iedereen hoe ik
daar liep. In mijn eentje. Naar
een trouwlocatie waar geen
partner stond te wachten.
Daar schoof ik mijn ring
om mijn vinger. Ik kuste niet
met mezelf, maar stuurde een
handkus naar mijn familie en
vrienden. Mijn moeder die
daar zat, in haar beste jurk,
en mijn broer die niet precies
begreep waar het over ging
maar er wel was: ze ontroer
den me en maakten me trots.
Alles was perfect. Een prin-
sessendag, die elke vrouw een
keer wil meemaken. Precies
zoals ik me had voorgesteld.
Deze bruiloft is een houvast
voor momenten waarop ik me
te veel laat leiden door wen
sen van anderen. Ik ben daar
gevoelig voor. Als ik dan die
ring zie, denk ik: o ja.
Zelfs als ik op dat moment
een relatie had gehad, was ik
met mezelf getrouwd. Mensen
kunnen er lacherig over doen,
maar ik denk dat het goed voor
je is om naar je eigen 'ik' te
luisteren. Een goed huwelijk
met jezelf is net als een goed
huwelijk tussen twee mensen:
met respect, humor en liefde.
Ook de huwelijksnacht is het
zelfde. Als je me vraagt hoe ik
dat heb aangepakt, zeg ik: 'Net
zoals de meeste mensen die
kapot zijn na hun bruiloft: ik
heb heerlijk geslapen'."
Voor Jennifer Hoes (43),
kunstenares en vormgever,
was een solohuwelijk een
diepgekoesterde wens.
201 zaterdag 6 mei 2017
