'ALS RAEMON
PER SE KINDEREN
WIL, MOET HIJ DAT
VOORAL DOEN.
MAAR NIET MET MIJ'
ik in die periode maar 5 procent uit het
leven heb gehaald. Dat doet pijn. Om de
tijd die ik vergooid heb. Voor haar, voor
ons. Zeker als je ziet hoe snel het leven
gaat. Fatima heeft me geleerd eerst zelf
gelukkig te worden."
Moreira de Melo: „Een relatie is niet om
eikaars onzekerheden te compenseren.
Dan word je afhankelijk. Eerst moet je je
zelf goed voelen. Het is zwaar geweest.
Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik het
alleen moest doen. Hij was er gewoon
minder. Niet fysiek, wel mentaal. Hij
wilde er voor me zijn, maar kón het
niet. Hij worstelde voortdurend. Als je
van iemand houdt, voelt dat gewoon
kut, maar ik heb wel geleerd wat onvoor
waardelijke liefde is. Dat is dat je een
deel van jezelf inlevert. Ik heb het me
afgevraagd: wil ik mezelf wegcijferen?
Kan ik dat? Ja dus. Ik heb mijn eigen
behoeftes opzijgeschoven."
En zo komt het dus dat ze al negen jaar
bij elkaar zijn.
Sluiter: „Nou, qua zuivere speeltijd mis
schien vijfjaar, hè. We zijn zó vaak weg."
Moreira de Melo: „We durven alles
tegen elkaar te zeggen. Kunnen overal
over praten en gunnen elkaar alles. Het
is een onbaatzuchtige liefde."
Sluiter: „We hebben niets te bewijzen
naar elkaar. Maar zijn ook kritisch. Als zij
bonje heeft met iemand, is het niet zo dat
ik meteen haar kant kies omdat ze mijn
vriendin is. Ze hoeft ook niet te denken
'ga jij het nou voor een ander opnemen?'
Nee, ik hou onvoorwaardelijk van haar,
maar wil graag wel de situatie schetsen
zoals die is."
Moreira de Melo: „Op dat gebied heb ik
veel van hem geleerd: hoe je dingen zegt,
aanpakt. Ik was altijd van het bam, bam,
bam. 'Doe eens rustiger', zegt hij dan."
Sluiter: „Kinderen krijgen is geen item
meer. Een paar jaar geleden had ik het
daar nog wel over, maar ik ben blij dat
we er in elk geval niet aan zijn begonnen
toen ik depressief was. Na het overlijden
van mijn nichtje was de vanzelfspre
kendheid ook verdwenen. Ik stond er al
tijd open in. Ben gek met kinderen en als
het zo ver was gekomen, prima. Maar zij
heeft het niet."
Moreira de Melo: „Het moederinstinct.
Vroeger wel. Mijn eerste vriendje en ik
verzonnen al kindernamen, maar dat was
meer uit gewoonte. Zo hoorde het. Nu
besefik: niets hoort omdat het hoort. Ik
voel het niet, ook niet hormonaal. Kijk,
misschien is het over twee jaar anders,
maar ik denk het niet. En als Raemon het
dan per se wil, dan moet hij dat vooral
doen. Maar niet met mij."
Sluiter: „Het is overigens niet zo dat ik
geen kinderen meer wil omdat ik bang
ben ze te verliezen. Het is heel simpel:
je kunt niet alles hebben. Je moet keuzes
maken en ik ben happy met het leven dat
we leiden."
Moreira de Melo: „Onze liefde is
onbaatzuchtiger dan ooit. We hebben
dezelfde achtergrond, die van een top
sporter. Dan begrijp je elkaar beter en
communiceer je makkelijker. We zijn
kritisch en objectief. We willen het beste
uit elkaar halen, maar sparen de ander
daarbij niet. Ik vind bij hem rust, hij
geniet van mijn levenslust. En we vinden
elkaar in sport, in knuffelen, samen op
de bank, in beestjes. Honden. Als we er
eentje zien, op straat, Instagram, waar
dan ook, dan roepen we: 'Kijk dan, kijk
dan'. Als de reisschema's ooit veranderen,
denk ik dat er eentje komt, of twee." «I
magazine 13
