Een zwaer beroep...?
11
Werk dichter Herman de Coninck op vensters in Antwerpse wijk
vu ^JBpi
De bewoners van de wijk Zurenborg in j[flV i
Antwerpen stonden in de rij om een j
gedicht van Herman De Coninck voor
hun raam te hangen. Zo herdenken ze de
schrijver uit hun buurt die twintig
jaar geleden overleed
Zuiderburen
Streektaal
verdag sliep ik de helft
^^^^^^kvan de tijd in zon en
^Mgras. Zodat ik 's avonds
^Êuitgerust was om met
jou te slapen. Je leefde
zonder god als een vrouw in Frank
rijk. Ik kwam binnen, zei hello, en je
keek niet eens op, maar zei: als je bier
wil moetje het zeifin de kelder halen.
En later, weetje nog hoe je lichaam
rolde en schudde onder mij als een
plezierboot? En soms zuchtte je be
haaglijk en langgerekt 'mmm'als een
motor die ik zachtjes op gang hield.
Schilderes Lieve Ulburghs kende
het gedicht dat voor haar raam
hangt niet. Maar Herman De Co
ninck, die kende ze wél. Sterker
nog: ze kende hem erg goed. „Hij
was niet alleen mijn buurman,
maar ook een goede vriend. Her
man was erg vriendelijk en be
hulpzaam. Als mijn kinderen een
spreekbeurt hielden over roman
schrijver Willem Elsschot gingen
ze niet naar de bibliotheek, maar
belden ze bij hem aan. Herman
deed er alles aan om de juiste boe
ken voor hen te vinden."
Ze is blij dat ze haar vriend, die
dit jaar 73 zou zijn geworden, kan
helpen gedenken. Voormalig wijk-
dichter van Zurenborg Jörg Pyl be-
dacht het idee voor de 150 poëzie-
vensters. Schrijfster Kristien Hem-
merechts, de vrouw van De Co
ninck, koos de gedichten uit. Er
werden snel 150 vrijwilligers ge
vonden die mee wilden werken.
Sterker nog: er is al een wachtlijst
waar zo'n veertig mensen opstaan.
De schrijver stond dan ook bekend
als 'de man die zijn volk poëzie
leerde lezen'. Ulburghs: „Herman
was een geliefd mens. Toen hij
stierf, overleed een goede buur
man. Maar ook iemand die veel be
tekende in de Vlaamse literaire
wereld. Zijn gedichten worden
veel gebruikt, bijvoorbeeld tijdens
begrafenissen."
De schrijfsels van De Coninck
worden tijdloos en toegankelijk
genoemd. Dat verklaart ongetwij
feld de populariteit ervan. De Con-
cink was niet alleen dichter, hij
schreef ook dertien jaar lang voor
het Vlaamse blad Humo. Daarna
werd hij hoofdredacteur van het
Als mijn kinderen een
spreekbeurt hielden
over Willem Elsschot
belden ze bij hem aan
'Nieuw Wereldtijdschrift' -inhou
delijk een kruising tussen litera
tuur en journalistiek. „Hij heeft
mij via dit tijdschrift kennis laten
maken met veelbelovende kunste
naars van wie ik eerder nog nooit
gehoord had", vertelt Ulburghs. De
dichter overleed op 22 mei 1997, op
53-jarige leeftijd, aan een hartstil
stand. Hij was op dat moment in
Lissabon voor een congres. Op de
stoep waar hij overleed, ligt nu een
tegel met zijn naam. Ulburghs:
„Mijn zoon is momenteel in Lissa
bon. Ik heb hem gevraagd om een
foto te maken van de plek waar
Herman gestorven is. Ik ben blij
dat hij onze nieuwe keuken nog
heeft kunnen zien voor hij over
leed. Die is nu veel meer licht- en
zongericht. Dat zou ook echt iets
voor hem zijn geweest."
De 150 gedichten van Herman De
Coninck hangen nog tot eind sep
tember op ramen van verschillende
woningen in onder andere de Co-
gels-Osylei in de wijk Zurenborg in
Antwerpen.
Zelf dienk ik aoltied, da'k een taemelijk
zwaer beroep haod ebbe. Êle daehen
de huus het eên en ander biebrienge
op een basisschöle en dan zeker as je leiding
moe geve an't geheêl, vond ik nie aoltied
even simpel. Natuurlijk is 't anders zwaer
dan wèreke in een haven, straetemaeker of
stucadoor weze..! Mè toch.En ik wete, dat
het nie eenvoudiger horen is mee het mon
diger oren van de huus, ouwers en deskun
dige opvoeders, die van aoles eise van de
scholen!
Toch beweeg ik me de leste tied nöha es
in een groep, wi ze eêl anders over mien wè-
rek dienke dan ikzelf. Ze vinde eigenlijk
da'k nooit gewèrekt ebbe en kieke mee een
licht gevoel van spot nè m'n anden, die wei
nig geleeë ebbe.
Of ze beginne over de lange vakanties, de
korte wèrekdaehen en het aoltied binnen
zitte as het slecht weer is. Neê, het zitten
in het onderwies oordt lacherig gezie as ies
vö mensen, die vö ander wèrek nie geschikt
bin...!
Ambtenaeren in 't algemeên ore nie gezie
as arde wèrekers. Di haen vee hrappen en
hrollen rond over de instelling, de wère-
klust en het wèrektempo van mensen die
op kantoren, banken en gemeênte-uzen
zitte en/of wèreke..!
Het komt nooit an't lief en di moe ge
zocht ore nè wèrek, het liefste eêl traag en
mee vee woorden. Lest stoeng ik in een
hröte ruumte alleên te wachten tot er ie
mand an de énige balie verscheen. Mee een
stemme as een kanon bulderde de dienst
doende ambtenaer: 'Wie is er aan de beurt?'
Dat noeme ze noe ambtenaere-taal.
Pas kreeg ik uut België een paer hrappen
over ambtenaeren toegestierd. Het was
moeiteloos om te zetten in het Zeêuws. Ik
wille ze julder nie aol ontouwe. Een kleine
bloemlezing..!
Chef-ambtenaer tegen z'n onderge
schikte: 'Je bin noe a vö de vierde keer te
laete van de weke. Welke conclusie trek jie
diuut?' Ondergeschikte: 'Nou, dat het dun-
derdag is!'
Dezelfde chef tegenover een andere me-
dewèreker: 'Zeg Janse, wirom bij jie noe pas
op kantoor?' Ie kriegt as antwoord: 'Nou,
gister zei je nog da'k de krante mè tuus
moest leze. Dat ebb'ik gedae!'
Wi een andere baas tegen z'n personeel:
'Julder moete mien nie zie as julder baas,
mè as een goeie vriend, die aoltied hliek eit.'
Een joengste bediende: 'Zolang mien baas
doet asof'n mien goed betaelt, doen ik net
asof ik goed wèreke.'
Baas bie een sollicitatiegesprek: 'Me
zouwe je best in dienst wille neme, mè me
dienke dat er vö joe ier toch hin geschikt
wèrek is' De sollicitant reageert: 'Oh, mè dat
maekt me eigenlijk hlad nie uut.'
Boze hoofdambtenaer tegen z'n secreta
resse: 'Wie ei t'r joe gezeid, da jie eêl de dag
ier de kantjes d'r af moe lope, alleên omdat
ik joe een paer keer gekust ebbe?' Secreta
resse: 'Nou, m'n advocaat!'
'Wirom doe Jan Pieterse eigenlijk êle-
maele niks van de weke?' 'Nou, ie vervangt
de chef een paer daehen.'
Een medewèreker tegen z'n baas: 'Ze ebbe
mien toch meer geld beloofd as ze tevree
waere over m'n wèrek?' Reactie: 'Oe kunne
me noe tevree weze over iemand die meer
geld wil ebbe'
'Meneer Janse, ik zou hraog vandaehe twi
uren eerder wille stoppe, wan m'n vrouwe
wil mee me he winkele.' Chef: 'Di kom
echt niks van in, dat begriep je toch wè.'
'Dank je meneer Janse, ik wist dao je me zou
eliepe..!'
Oh, die Belgen toch, het bin net Neder
landers..! En as ze zövee hrappen he maeke
over ambtenaeren, dan oordt dat ook nog
een zwaer beroep..!
dinsdag 2 mei 2017
Voortleven op 150 ramen
de helft van gerust
F overrtag sliep *odatiR S avonds
1 s,apen
jelee'^^^FranKriiK.
als een vrouw Uo
V| in de Kelder ltalen' amrold%
E" '^o^-een^^eKt
Ben ^hudde behaagh)K en
Kunstenares Lieve Ulburghs is één van de 150 bewoners van de wijk Zurenborg met tijdelijk een ge
dicht op het raam. fotocamileschelstraete
Gertie De Boey
jt
In de rubriek Zuiderburen
werpen we wekelijks
een blik over de Belgische
grens. Deze week: Dichter
Herman De Coninck wordt
herdacht in Zurenborg.
-Lieve Ulburghs, schilderes
In deze rubriek belichten we
wekelijks een Zeeuws dialect.
Deze keer een verhaal van Frans van
der Heijde in het Walchers.
Beluister de gesproken rubriek op
pzc.nl/streektaal.
