Ifc
3 dgn Zuid-Limburg
I I
EUWS 11
Kortere acties, maar wel vaak
Het hoort erbij als friet en bier
Het actievuur
laait weer op
Eerst staken, daarna pas praten
LIEVER POLDEREN DAN STAKEN
We staakten al weinig in Nederland, maar in
2016 waren we helemaal trouw aan de baas.
Slechts 19.000 werkdagen gingen verloren door
stakingen, liefst 28.000 minder dan in 2015.
Opvallend weinig ver
loren werktijd, in een
tijd dat veel werkne
mers het moeten
doen met tijdelijke
flutcontractjes en de heersende
opinie is dat bedrijven echt wel wat
geld kunnen vrijspelen voor meer
vaste banen en hogere lonen.
Toch zien de vakbonden de sta-
kingscijfers die het CBS gisteren
publiceerde, niet per se als slecht
nieuws. Mariëtte Patijn, arbeids-
voorwaardencoördinator bij FNV,
ziet het lage aantal stakingsdagen
zelfs als een 'teken van kracht'. „In
20t5 moesten we vaak lang actie
voeren."
Collega-vakbond De Unie heeft
een paar jaar terug het stakingsin
strument zelfs officieel doodver
klaard, op een hoge uitzondering
na. „Je moet het zo zien", zegt
Erwin Rog, die bij De Unie over de
arbeidsvoorwaarden gaat. „Je moet
je als werkgever echt kapot scha
men als wij gaan staken. Aan de
poort van het bedrijf is nog nooit
een CAO afgesloten. Dat gebeurt
aan de onderhandelingstafel. Met
het besluit om in principe niet
meer te staken, hebben we boven
dien naar onze leden geluisterd.
Zij hechten aan arbeidsrust, willen
helemaal niet staken."
Dat kan zijn, zegt hoogleraar
arbeidsmarkt Ton Wilthagen, maar
uit strategisch oogpunt is het mis
schien niet heel slim om dan met
een maar aan te kondigen dat
bedrijven niet bang hoeven te zijn
voor een staking. „Het is alsof de
bonden zeggen: we hebben wel een
revolver, maar we gebruiken hem
niet. Dat maakt het de werkgevers
wel heel gemakkelijk."
Onderzoek leert namelijk dat het
wel effect heeft, een werkonderbre
king links of rechts. „Acties en
CAO-conflicten dragen wel iets bij
aan de kwaliteit van de arbeids
voorwaarden. Het is geen spectacu
lair verschil, maar toch."
Nederland is van oudsher meer van
het polderen dan van de rotte
eieren, en dat zal wel nooit verdwij
nen. In internationale stakingslijst
jes eindigen we meestal ergens
onderaan.
Maar, waarschuwt Wilthagen,
laat je door die cijfers niet mislei
den. „Het is echt geen pais en vree
Werkgever moet
zich schamen
als wij staken
in arbeidsland. Er worden wel
CAO's afgesloten, maar dat zijn
vaak kortdurende compromissen
waar zowel de werkgevers als de
werknemers niet echt tevreden
over zijn. Er is wederzijds onvrede:
werkgevers vinden dat bonden ver
nieuwing in de weg staan, bonden
vinden dat werkgevers alleen maar
op het geld letten. Maar de bereid
heid om echt te staken is er vaak ge
woon niet, ook omdat de vakbond
vaak weinig leden heeft."
BERLIJN
BRUSSEL
LONDEN
PARIJS
www.Zoweg.nl/dagblad of 0900-2359693 70cPg
incl. diner
Den Helder Texel 3 dgn Veluwe diner
dinsdag 2 mei 2017
Zijn we ^lief voor de baas?
Sander van Mersbergen
Rotterdam
—Erwin Rog, De Unie
Mark van Assen
Een beetje verbaasd
constateerden de on
derzoekers van de Hans Böckler
Stichting dat Duitsland in 2016
'enorm veel minder' stakingsda
gen telde dan in het jaar ervoor.
Het waren er 462.000, tegen
een dikke twee miljoen in 2015.
Dit betekent niet dat er minder
mensen gingen staken. Dat aan
tal bleef ongeveer gelijk op 1,1
miljoen. „De stakingen duurden
alleen veel minder lang", schrijft
stakingsdeskundige Heiner
Dribbusch bij de publicatie van
de cijfers. „In 2016 hadden we
geen weken durende arbeidson-
derbrekingen." In 2015 nog leg
den machinisten maandenlang
hun werk neer omdat ze meer
loon wilden. Verder terug in de
tijd waren het vooral de metaal
arbeiders die, soms met hon
derdduizenden tegelijk, het werk
neerlegden; meestal voor meer
salaris, maar ook voor de 35-
urige werkweek. Kortere stakin
gen: dat lijkt goed nieuws. Som
migen menen echter dat de
grote vakbonden veel te be
scheiden zijn. De kleinere vak
bonden, die deelbranches verte
genwoordigen, zijn een stuk fel
ler en winnen daardoor leden.
Frans Boogaard
Tegen langer doorwer
ken, het uitblijven van
prijscompensatie, te hoge werk
druk en besparingen: voor Bel
gen hoort staken bij het leven
als friet en een pintje.
Dit jaar valt het nog mee, maar
de afgelopen twee jaar kwam
België vlot aan negen keer meer
stakingsdagen dan Nederland,
onder meer met acties tegen het
'rechtse' beleid van de in 2014
aangetreden Charles Michel.
Nederlandse werknemers balen
als hun bedrijf zijn deuren sluit.
In België sluiten ze de directie
op, komt niemand de poort meer
in of uit en steken ze autoban
den in brand. Toen de regering
het lef had om de pensioenleef
tijd naar 67 jaar op te trekken in
2030 (Nederland: 67 en drie
maanden vanaf 2022), kwam
heel België in opstand. Om de
haverklap vullen de straten in
Brussel zich met rode (socialisti
sche bond) of groene hesjes (de
christelijke) en is het matten met
de politie - tenzij die zelf net
staakt, zoals vorig jaar. De bon
den, die zelf de ww uitkeren, zijn
machtig en laten dat graag zien.
Suse van Kleef
Staken zit de Britten
I kN in het bloed. Vooral
de beruchte mijnwerkerssta
kingen in de jaren 80 staan bij
veel mensen in het geheugen
gegrift. Ze stonden in het
teken van de heftige strijd
tussen vakbonden en de con
servatieve regering van Mar
garet Thatcher. Op het hoog
tepunt deden er 142.000 mijn
werkers mee.
Anno 2015 lag het aantal ver
loren werkdagen op het een-
na-laagste punt ooit: 170.000.
Toch lijkt het stakingsvuur
weer op te laaien bij de Brit
ten: in 2016 werd er bijna
twee keer zo veel gestaakt als
in 2015, in totaal van 322.000
verloren werkdagen.
Vooral de stakingen in het
openbaar vervoer springen in
het oog. Personeel van de
Southern Rail legt regelmatig
het werk neer, hetgeen altijd
zorgt voor veel klachten over
vertragingen en gemiste af
spraken. Ook in andere bran
ches lijken ze het staken te
herontdekken. In 2016 weiger
den onder andere gevange
nispersoneel, artsen en lera
ren meer dan eens werk. Vak
bondsleiders riepen de 'Kerst
mis van de onvrede' uit. Zij
zien de hernieuwde stakings
zin handenwrijvend aan.
Sander van Mersbergen
Laat in het hoofdkan
toor van RyanAir, Easy-
Jet of elke andere Europese
vliegtuigmaatschappij de term
'Franse luchtverkeersleiders' val
len en de haren gaan overeind
staan. Want mon dieu, wat heb
ben die met stakingen de boel al
vaak in het honderd gestuurd en
veel geld gekost.
In Frankrijk zijn de luchtver
keersleiders geen uitzondering.
Zonder een stevig robbertje bak
keleien is nog nooit een conflict
opgelost. Beroemd is het beeld
van de Air France-baas die ter
nauwernood aan een lynchpartij
ontsnapte. Voor ons als polder
volk klinkt het onlogisch: eerst
actievoeren en daarna pas pra
ten. Fransen staken minstens
dubbel zo vaak als werknemers
in welk ander Europees land
ook. Een van de oorzaken, vol
gens kenners: slechts 8 procent
van de Fransen is lid van een
vakbond, en de bonden zijn ver
splinterd. Om toch een vuist te
maken, en zich te profileren, is
een staking een prima optie.
Prijs per persoon o.b.v. 2 personen en beschikbaarheid, exclusief reserveringskosten en toeristenbelasting
Verblijf vlakbij Valkenburg (5 km) en Maastricht (17 km). Tip: Het Drielandenpunt!
2 nachten in 3* Hotel Restaurant Op De Beek (7,8)
2 keer uitgebreid ontbijtbuffet
1 keer een diner (hoofdgerecht)
Gratis parkeren, wifi en 10% korting Thermae 2000
3* Hotel Wienerhof (7,8) 3* Hampshire - Mooi Veluwe (8,0)
2 nachten incl. ontbijtbuffet 2 nachten incl. ontbijtbuffet
lx diner (dagschotel) Jf A 1* diner (hoofdgerecht) m q qq
Incl. bootkaartje Texel Gratis parkeren en wifi
