'TERWIJL JE COMPLEET
UIT HET VELD GESLAGEN
BENT, WORD JE GEACHT
ALLERLEI BESLISSINGEN
TE NEMEN'
'Mensen trouwden, B
stichtten gezinnen.!
Voor iedereen ging|
dal door, lei-wijlB
mijn leven stilstond'
En dan alle praktische zaken waar je
tegenaan loopt. Stephan: „Datje meteen
aangifte moet doen bij de Belasting
dienst, terwijl je hoofd daar nog helemaal
niet naar staat. Dat je bij de marechaussee
op Schiphol komt - ik ging met mijn
moeder en de jongens op vakantie - en
niet mag doorlopen. 'Waar is de verkla
ring van de moeder dat u de kinderen
mee mag nemen?' vroegen ze, te beroerd
om even mijn paspoort te scannen en zo
te zien dat ik weduwnaar ben. Dan word
ik ook bot: 'Ik zal haar even bij elkaar
vegen.' Meer nog dan verdrietig was ik
die eerste tijd vooral boos en geïrriteerd
om zulke stomme dingen."
(jonge) partner is, zegt Petra van Rij (43),
oprichter van stichting De Jonge We
duwe. Tien jaar geleden overleed haar
partner, zeezeiler Hans Horrevoets. „Er
waren momenten dat ik dacht dat ik
knettergek werd. Hoe ging ik dat doen,
rouwen en tegelijkertijd verantwoorde
lijk zijn voor twee kleine kinderen? Ik
moest zelfs nog bevallen van de derde.
Mensen trouwden, stichtten gezinnetjes.
Dat ging voor iedereen gewoon door,
terwijl mijn leven stilstond."
Hoe dat voelt, is niet te bevatten als je
het zelf niet hebt meegemaakt, merkte
ze. „Vriendinnen genoeg, maar die had
den partners, konden alles samen doen.
Ik begreep de wereld niet meer, en de
wereld begreep mij niet, leek het wel."
De zoektocht naar gelijkgestemden
leidde tot het ontstaan van De Jonge We
duwe, bijna vijfjaar geleden, een stich
ting die in vele opzichten steun biedt.
Want hoewel per dag gemiddeld vier
vrouwen met kinderen onder de 18 jaar
hun partner verliezen, is daar in de wet
weinig voor geregeld. „Terwijl je com
pleet uit het veld geslagen bent door het
verlies, word je geacht allerlei beslissin
gen te nemen", weet Petra van Rij. „Hoe
ga je zorg en werk combineren? Kun je
blijven wonen waar je woont? Heb je
recht op toeslagen? Het zijn wel de laatste
dingen waar je op zo'n moment mee
bezig wilt zijn."
Daarom pleit Van Rij voor de aanstel
ling van een 'rouwambtenaar'. „Iemand
die met je meedenkt, die je de weg kan
wijzen naar verschillende instanties. Die
je helpt een nieuwe balans te vinden."
De proef met zo'n adviseur in Zwolle,
Steun na partnerverlies, laat positieve
resultaten zien. „We hopen dat de pilot
uitgebreid wordt. Ik ben ervan overtuigd
dat iemand met de juiste steun, herken
ning en erkenning eerder kan terugkeren
in de maatschappij."
Ook rouwverlof is nauwelijks bij wet
geregeld. De twee dagen die er officieel
voor staan, hebben als gevolg dat mensen
die hun partner verliezen gemiddeld 170
dagen in de ziektewet zitten. Dat dat ook
anders kan, weet Stephan. Maar hij werkt
dan ook bij een uitvaartorganisatie. „Dat
ik alle ruimte heb gekregen, scheelt veel
kopzorgen. Mijn buurman, die ook zijn
vrouw verloor, heeft een werkgever die
hem op de huid zit. Dat kun je er echt
niet bij hebben."
Als overgebleven ouder mag je immers
niet verzaken. Nooit. Leander merkt dat
aan zijn oudste. „Hij is heel bang om mij
ook kwijt te raken. Hij volgt alles wat ik
doe, want stel je voor dat papa ook niet
meer terugkomt. 'Ik wil niet alleen zijn',
zegt hij. Dat maakt mij bewust van mijn
eigen kwetsbaarheid. Eigenlijk zou ik
dingen moeten vastleggen voor die situa
tie, maar dat kan ik nog niet, dat is te
confronterend. Ik ben er gewoon. Klaar."
Voor Margot werd de verantwoorde
lijkheid voor haar kinderen na twee jaar
De maatschappij heeft geen idee
hoe ingrijpend het verlies van een
Jonge weduwe
Toen de partner van Petra van
Rij overleed, bleef zij achter
met twee kleine kinderen.
'Ik begreep de wereld niet meer.'
24 zaterdag 29 april 2017
