die leven in en van het vuilnis. Vreselijk heftig. Wat zit daarachter? Waarom staat een maatschappij dat toe? Wat is eraan te doen? Dat verhaal wil ik vertellen." „Ik voel vooral machteloosheid. Je wilt zo'n kind eigenlijk op je schouder nemen, in het vliegtuig zetten en mee naar huis nemen: 'Hier heb je een goed huis en eten'." „Zeker direct na terugkomst kreeg alles hier een schaduwrandje. Bij elke maaltijd dacht ik: nu eten die kinderen daar dus wat ze uit een vuilnisbak hebben ge schraapt. Vorig jaar was ik net terug uit India voor die reportage over kinderprostitutie, toen ik werd gehuldigd als winnaar van Wie is de Mol? Toen heb ik mezelf wel even toegesproken: 'Ja gast. Dit is niet de waarheid. Die is daar in Mumbai'. Maar het blijft lastig: mensen zijn toch gepro grammeerd hun eigen leven het belang rijkst te vinden. Als ik met hoge koorts in bed lig, denk ik ook niet meer aan een hongersnood elders." „Haha. Ze wil kleinkinderen, natuurlijk! Misschien gebeurt het wel, hoor. Maar nu kan ik me echt niet voorstellen dat ik kin deren zou willen. Ik heb er gewoon geen zin in. Misschien komt het doordat ik de oudste van vijf ben en altijd kleine kinde ren om me heen heb gehad. Ik heb dat wel gezien, snap je? Maar het kan best nog veranderen. Dan moet ik over tien jaar tegen mijn zoon zeggen: 'Ik had toen ik dat interview gaf geen zin in jou, maar nu vind ik het heel leuk dat je er bent'. Qua werk heeft ze een punt, denk ik. Ik hoef niet voor altijd met m'n gezicht op tv. Hoewel ik een tv-talkshow ook niet uitsluit. Daar heb ik nu de ervaring niet voor, maar het lijkt me mooi. Een combinatie zou ideaal zijn." 41 'V Realiteitszin 'Misschien moet ik over tien jaar tegen mijn zoon zeggen: "Ik had toen ik dat interview gaf geen zin in jou, maar nu vind ik het heel leuk dat je er bent".' Wat denk je als je tegenover zo'n jongetje staat dat voedselresten uit een vuilniswagen eet? Met wat voor gevoel ga je na zo'n trip weer met je Nederlandse leven verder? Ik vroeg je moeder hoe zij dacht dat jouw leven er over tien jaar uitziet. Ze zei: 'Vooral rustiger. Tim zal vaker achter de camera dan voor de ca mera werken en zelfs rust genoeg hebben om na te denken over het stichten van een gezin'. Parka en short: Weekday. Rugzak: Adidas. Sokken: Alfredo Gonzales via Number Nine. Schoenen: Primark magazine 13 m

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 70