WEER EVEN THUIS
l
19
De Seisstraat in Middelburg loopt van de Herengracht naar het tangent. „In mijn jeugd
ging het er hier levendig aan toe", vertelt Karin Rewijk. Net als bij hen thuis, op 32.
zaterdag 29 april 2017
Jacoline Vlaander
e ziet alles: de uitgesleten
dorpel van de voormalige
fietsenwinkel aan de
overkant; de roestsporen
I in het granieten afdakje
boven de voordeur van vroeger.
Wanneer de huidige bewoner haar
uitnodigend binnenvraagt, betreedt
Karin Rewijk-Labruyère (57) voor
het eerst in decennia het huis waar
zij van haar tweede tot en met haar
twintigste levensjaar woonde.
Niet lang nadat Karin naar West-
kapelle verhuisde - waar haar man
vandaan komt - betrokken haar ou
ders het door henzelf opgeknapte
pandje naast de Joodse begraafplaats,
aan de rand van het tangent. „Sinds
dien ben ik hier niet meer geweest",
zegt Karin. „Wat bijzonder om nu
weer even terug te zijn."
De woning aan de Seisstraat 32 is
gemoderniseerd. De muren van de
kamers zijn doorgebroken en een
nieuwe houten trap is andersom in
de hal geplaatst. Toch herkent ze de
sfeer en lichtinval en weet ze nog
feilloos tot waar in de uitbouw de
woonkamer liep en de deur naar het
platje opendraaide.
„Eerst hadden we in de keuken
een houtkachel, waarop moeder het
water warmde voor de zinken teil
waarin mijn twee jaar oudere broer
Jan en ik badderden. Maar toen mijn
ouders dit huurhuis konden kopen,
bouwde vader boven meteen een
badkamer met een douche. Daar
stond ook de 'langzaamwasser' (een
vroege vorm van de wasmachine,
red) van moeder." Verder maakte
haar vader van de grote kamer op de
eerste verdieping twee kleinere, zo
dat Jan en Karin ieder een eigen ka
mertje haddden.
„Voor onze stadstuin ging je vanaf
het platje een trapje af." Ze wijst:
„Daar was de welput, met planken
afgedekt. We hadden kippen en ko
nijnen, en een volière die de grens
markeerde van de aangrenzende tuin
aan de Herengracht." Omdat het een
lapje grond van een paar vierkante
meter was, huurde haar vader in de
wijk Griffioen een forse volkstuin:
„Wij hielpen mee met onkruid wie
den, beiers trekken, boontjes en aard
beien plukken. Als we met zakken
vol spinazie thuiskwamen, moest dat
allemaal gewassen worden zodat
moeder het kon inmaken. En vader
bracht altijd dahlia's voor haar mee."
Ook hadden ze een schapenwei in
Klevers kerke. „Het was altijd span
nend of vader op tijd bij het lamme
ren kon zijn. Soms hielden we de
lammetjes hier, in een hok met stro
achter het huis. Ze werden door ons
opgekweekt. Wij gaven hun de fles
en wandelden ermee rond over de
bolwerken - aan een hondenriem."
En die bolwerken waren hun
speeltuin, 's Winters sneeuwpoppen
maken, sleetje rijden; zo van de hel
ling over het ijs roetsjen - en schaat
sen natuurlijk. „In die tijd konden we
nog rustig oversteken. De weg was
smaller, met in het midden van het
kruispunt een rozenperk. Aan de
Walensingel, richting de stad,
woonde mijn vriendin Sarijke. De
oudere huizen werden daar na ver
loop van tijd gesloopt en op het
bouwterrein maakten we hutten met
alle kinderen uit de buurt."
De winkeltjes en kleine onderne
mingen zijn in de loop der jaren uit
de Seisstraat verdwenen. Karin her
innert zich de bandenhandel, fiet
senwinkel, bakker, touwslager, kui
perij, houthandel, het het juweliers
zaakje dat alleen op donderdag ge
opend was, herenkapper Tevel en
kruidenierswinkel van Jo Bimmel op
het hoekje: „Daar heb ik als tiener
nog een tijdje gewerkt. Vakken vul
len, verse vleeswaren en kaas snijden
en achter de kassa staan."
Ze kijkt terug op een warme
jeugd, zegt ze, met ondernemende en
geëmancipeerde ouders, die allebei
in 1965 hun rijbewijs haalden en hun
kinderen stimuleerden te doen wat
zij wilden: ook toen dat MTS bouw
kunde bleek te zijn: „Net als vader
hield ook moeder van klussen en ver
bouwen, dus dat ik een voorliefde
ontwikkelde voor technische vakken,
vond gelukkig niemand vreemd."
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even Thuis'. U kunt
contact opnemen met Ab van der
Sluis: 08801-30203,
chefnieuws@pzc.nl.
A Karin Rewijk-Labruyère voor het huis in de Seisstraat 32. foto lex de meester
Karin (links) met haar vriendin Sarijke in
1966
We gaven de lammetjes de fles en wandelden
ermee over de bolwerken - aan een hondenriem
-Karin Rewijk-Labruyère
GO
De bolwerken als speeltuin
1 II itHEi
