\he
F
-;éj
Bfi
Stille kikkers betekent: onweer op komst
9
4T
□*'"1
i
Zolder, kelder, schuur of werkkamer: gun een
man z'n eigen honk. Sieb Gijsen (51) uit
Terneuzen offerde een slaapkamer op aan
zijn droomwens: een eigen rockcafé.
Zie de elektrische gitaren aan
de bordeauxrode en zwarte
muren, de foto's en posters
van rockbands, de bar met spotjes,
het stoere spijker jasje van toen hij
vijftien was en weet: hier komt een
jongensdroom tot leven!
Zelf een instrument spelen doet
Sieb Gijsen niet - alleen luchtgitaar
misschien - maar een muziekfreak is
hij altijd geweest. „Muziek zit in
mijn bloed."
In zijn jonge, wilde jaren was hij
een frequent cafébezoeker. „Ik zat
met mijn vrienden vaak in de Image
Club, een rockcafé. Dat waren gezel
lige tijden." Toen al droomde hij er
van zijn eigen rockcafé in Terneuzen
te kunnen openen. Ach ja, das war
einmal.
Sleepbootkapitein
Gelukkig heeft hij sinds drie jaar zijn
eigen mancave, waar hij zijn jeugd
vrienden uitnodigt of in zijn eentje
naar muziek luistert. „Ik ben sleep
bootkapitein en werk in ploegen
dienst. Als ik 's avonds om negen uur
thuiskom, zet ik hier het kacheltje
aan en luister naar nummers die ho
ren bij bepaalde fasen in mijn leven.
Daardoor ga ik een beetje terug in de
tijd. Het is eigenlijk een museumpje
dat mijn jeugd weerspiegelt."
Het denkwerk duurde even, maar
het daadwerkelijk inrichten van de
mancave was voor Gijsen geen pro
bleem. Hij had al veel dingen verza
meld, zoals oude concertposters, en
wist exact wat hij wilde. Zo moest de
bar de perfecte hoogte hebben, zodat
je er goed op kunt leunen. „Ik heb de
krukken en bar in mijn stamkroeg
opgemeten. Ook heb ik zeil op de
vloer gelegd, zodat die makkelijk
schoon te maken is. Het gebeurt na
melijk weieens dat er bier op valt..."
Hij is tevreden met de inrichting,
maar er kan altijd wat bij. „Ik vind
veel op vakantie of hang tickets op
Dit is eigenlijk een
museumpje dat mijn
jeugd weerspiegelt
van concerten waar ik heen ga. Maar
op den duur heb je geen plaats meer
om alles te zetten."
En de buren? „Die hebben nergens
last van. Dit is een vrijstaand, goed
geïsoleerd huis. Gelukkig, want de
muziek staat hard als ik hier met
vrienden zit."
Roken
Naast een oude single van AC/DC en
een Hoegaardenglas met drumstok
jes erin staat een foto van zijn drie
dochters. Gijsen wachtte met het in
richten van zijn mancave tot zij de
deur uit waren. „Al zeggen zij nu dat
ik het al veel eerder had moeten
doen. Helaas luisteren mijn dochters
niet naar rockmuziek. Maar mijn
jongste zit hier weieens stiekem
te roken."
Ook zijn vriendin heeft niets met
rock, maar vindt het café wel een
gezellig plek om gewoon te zitten.
En gelukkig maar, want Gijsen doet
deze ruimte niet meer weg. „Al gaan
ze op hun kop staan."
MADELON HAAR (RUIM) 200 KIKKERS
w
\?4
vrijdag 28 april 2017
A Het rock-
café van Sieb
is bommetje
vol. „Waar zet
je alles neer?"
FOTO PETER NICOLAI
Mijmeren in het rockcafé
Gertie de Boey
—Sieb Gijsen
Madeion van der Maas
(22) uit Oost-Souburg
heeft een 'kikkerflat' op
haar slaapkamer.
„De mooiste? Dat vind ik
de moskikker. Maar ei
genlijk vind ik ze allemaal
bijzonder, op hun eigen
manier. Ze hebben een
eigen kleur, uiterlijk en
leefgebied.
Sommige kikkers zijn heel
tam en aanhankelijk. Als
ik ze eten kom geven,
springen ze me tege
moet.
Het begon allemaal met
een bidsprinkhaan. Toen
die doodging, had ik een
mooi, maar leeg terra
rium. Op internet kwam ik
grootoogboomkikkers
tegen. Ik vond ze zo mooi,
dat ik ze kocht.
Kweken is een belangrijk
onderdeel van mijn kik
kerhobby. De kikkers zijn
mijn huisdieren, maar ik
wil ook een steentje bij
dragen aan de conserva
tie van bepaalde soorten.
Veel kikkerpopulaties
sterven namelijk uit. Door
het kweken kunnen hob
byisten soorten in stand
houden. Maar het is best
lastig om ze te kweken.
Ook dat maakt deze kik
kers bijzonder.
Ik slaap heerlijk met de
kikkers in mijn kamer. Ze
kwaken niet, het is meer
een soort fluitgeluid. Heel
rustgevend. Als het hele
maal stil is in mijn kamer,
is er iets met de kikkers
aan de hand. Of er hangt
onweer in de lucht.
Binnenkort ga ik voor de
derde keer naar Costa
Rica, om de kikkers in
hun natuurlijke omgeving
te zien. Daar kijk ik enorm
naar uit." —Annemarie
van de Vreugde
-w
r—-
CT/
