KIEK BLAUW
Troubadour Theo van Teijlingen
10 ZE
Monnikenwerk
Theo van Teijlingen is gewild
tja, als wat? Troubadour
noemt hij het zelf, want hij
reist rond als zanger, verteller en
nog meer. Vanaf mei treedt hij
binnen Zeeland onder meer op in
Kleverskerke, Ritthem, Bruinisse,
Sint Laurens en langs de oevers
van het Grevelingenmeer.
„Ik neem mijn gitaren mee, volg
wellicht het stramien van een ker
kelijke liturgie en als het gebruik
is, sta ik na de 'dienst' bij de deur
om mensen een hand te geven."
Maar liever drinkt hij koffie omdat
hij dan mensen ontmoet en kan
luisteren naar hun verhalen. Het is
begonnen nadat een leerling hem
na een godsdienstles vroeg of hij
weieens voorging in een kerk
dienst. „Ik antwoordde haar dat ik
vaak in kerkdiensten had gezon
gen, maar niet helemaal in de rol
van voorganger of dominee, meer
als koor in mijn eentje. Of ik dan
toch wel belangstelling had, want
ze wilden een jeugddienst organi
seren en ze wilden liever een
godsdienstleraar dan een dominee
want die zou meer de taal van de
jeugd spreken." Het was 1988 en
het kwam ervan.
Illegale dominee
Het leverde Theo van Teijlingen
bij zijn vader, de titel 'illegale do
minee' op. Zelf wil hij beslist niet
op een predikant lijken. Hij heeft
zijn zoons dan ook gevraagd hem
kritisch te beoordelen en een
seintje te geven als het die kant op
gaat.
„Op mijn vijftiende kwam ik bij
een koffiebar van Youth for Christ
en leerde ik akkoorden spelen op
een gitaar." Samen met Karei van
Duyvenbooden vormde hij het
duo Benedicamus, de eerste en
mogelijk enige Nederlandstalige
folkband in de gospelscene.
Hij vervulde als dienstweigeraar
zijn alternatieve dienstplicht bij
Youth for Christ in Driebergen en
ging verder als solist bij 'Op vrije
voeten' theaters. Hij verzorgde
voorstellingen bij scholen, koffie
bars en in kerken.
Het programma varieerde van
luisterliedjes tot (poppen)theater.
In zijn bundel '40 jaar de figurant'
van oktober 2016, staat een foto
van zijn poppenkast, gemaakt bij
een optreden op de Dam in Am
sterdam.
Zeeland
Na zeven jaar werken bij en voor
Youth for Christ verhuist hij voor
vijfjaar naar Denemarken om zich
daarna met zijn vrouw in Zeeland
te vestigen. „Ik reageerde op een
vacature voor godsdienstleraar bij
de meao in Middelburg door een
sollicitatie in 'drie punten' te
schrijven. Tot mijn verrassing
werd ik uitgenodigd en benoemd.
Later ben ik overgestapt naar wat
nu Scalda is en de Cios-opleiding
in Goes."
„Na afronding van de pedagogi
sche academie was het mijn
droom om mensen te inspireren,
te troosten en wakker te schudden
door het laten horen van een
nieuw geluid en andere accenten
te leggen. Ik probeer uiting te ge
ven aan wat het Koninkrijk is. In
de loop van de tijd ben ik minder
een oordeel gaan vellen en meer
aandacht gaan geven aan de uitno
diging tot dienen. Daar draait het
toch om? De liefde vormgeven
voor leerlingen, vluchtelingen,
vriend en vreemde. Uiteindelijk is
het na veertig jaar uitgemond in
wat ik nu doe."
vrijdag 21 april 2017
Hoogste tijd om rood-wit-blauw te kleuren. Volgende week Koningsdag. Of laten we het feest dit jaar maar blauw blauw? foto ruben oreel
José Baars
José Baars schrijft
wekelijks over
religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor haar blog
op pzc.nl/monnikenwerk
