Een paradijs voor het elegante poesje 9 Zolder, kelder, schuur of werkkamer, gun een man z'n eigen honk. Ard Schell (46) uit Doetinchem bouwt vliegtuigjes en drones, op een bescheiden zolderkamertje. Als jochie zag hij bootjes en vliegtuigjes die op afstand werden bestuurd. „Toen wist ik: dat wil ik ook!" Nu bouwt hij ze zeifin zijn mancave op zolder, vol toewijding en met oog voor detail. Zijn bouwsels moeten precies kun nen vliegen zoals hij wil. Toen hij vijfjaar geleden bij zijn vriendin Myung en haar dochter Dana introk, was het even slikken, want er was niet genoeg ruimte in huis voor zijn complete collectie. „Mijn vorige zolder was vijf keer zo groot, dus ik heb veel weg moeten doen. Ik had zo'n 35 vliegtuigjes, nu nog een stuk of twintig. Ik moet cre atief zijn om alles hier kwijt te kun nen. Daarom hangt er wat langs de zoldertrap, aan het plafond en heb ik er ook een paar in een slaapkamertje geplakt." Eerst was de zolder vooral washok. „Nu is er aan de ene kant ruimte voor de wasmachine en de strijkplank en de andere kant is mijn domein." Dat Myung niets met vliegtuigjes heeft, is voor Ard geen bezwaar. „Ik deel de liefde voor modelbouw en vliegen met mijn vriendenclub." Rookwolk Met zijn fulltime baan als technisch verkoper bij een bedrijf in behuizin gen is hij aangewezen op avonden en weekends. „Als ik de kans krijg, zit ik in mijn mancave. Dat doe ik liever dan tv-kijken. Gelukkig laat Myung me er vrij in. Ik heb altijd behoefte gehad aan een plek om mijn eigen ding te doen. Daar geniet ik van." Dat Ard een pietje-precies is, blijkt wel uit de manier waarop hij alle schroefjes en moertjes keurig ordent in laatjes. „Ik vind alles snel terug en ruim elke dag op." Bij de deur hangt een whiteboard waarop hij bijhoudt wat er moet gebeuren. „Zo houd ik het overzicht." Eén van de projecten op zijn lijstje, vertelt hij lachend, is Mijn vorige zolder was vijf keer zo groot, dus ik heb veel weg moeten doen 'een op afstand bestuurbare eend die met een rotvaart rondzwemt'. Het bouwen is vaak priegelwerk, waarvoor hij inmiddels een leesbril nodig heeft. „Dat weet ik sinds ik een keer twee verkeerde draadjes aan el kaar soldeerde en ineens in een flinke rookwolk zat." Apetrots is hij als hij weer een vliegtuigje of drone met camera af heeft. „Het leukst is als ik ermee ga vliegen en merk dat alles precies werkt zoals ik voor ogen had, dat is geweldig." Er is altijd iets te doen in zijn cave, waar hij zich ook terugtrekt om ideeën op te doen, bijvoorbeeld op YouTube. Zo houdt het nooit op. Als hij niets nieuws maakt, is er wel iets te repareren. „Als het de volgende dag mooi weer wordt en ik met een bepaald vliegtuig wil vliegen, maak ik dat klaar en moeten andere dingen wijken. Maar meestal stop ik om een uur of half tien 's avonds. Toen ik al leen woonde, ging ik eindeloos door. Als ik nu de tijd vergeet, roept Myung me: schat, kom je eten?" THIJS &BACO vrijdag 21 april 2017 Washok vol vliegtuigjes Elsie Schoorel M De hobby kamer van Ard is klein maar fijn. „Ik ruim elke dag op, zodat ik alles snel terug kan vinden." foto JAN VAN DEN BRINK De omstandigheden in het Tilburgse studenten huis van Thijs van der Meel (21) lijken zwaar voor poes Baco, maar de huiskat ervaart haar om geving als een paradijs. „Baco mag doen waar ze zin in heeft." „Een ouderejaars heeft Baco anderhalf jaar gele den zonder overleg er gens opgehaald. Wat moeten we hier mee, dacht ik? Dat gaat ze nooit overleven. Er ligt hier overal zooi en etensresten en er sneu velt nogal eens glas. Maar Baco is selectief in wat ze eet, anders had ze het niet overleefd. Eigenlijk is ze een heel elegant poesje. Ze be schouwt het huis als haar domein en heeft talloze bedden, stoelen en ban ken waar ze op kan lig gen. Baco staat voor Bartholo- meus Cornells, naar het alter ego van een oudere jaars. Alle meisjes vinden haar fantastisch. Tegen woordig vragen we niet of ze het huis willen zien, maar: kom, we gaan de poes zoeken. Laatst kwamen we terug van een feestje en von den we vier dode vogel tjes op de bovenste ver dieping. Toen had Baco een nestje leeggehaald. We hebben ook geen last meer van muizen, dat is toch het jachtinstinct. We gaan zuinig met haar om. ledereen haalt haar aan. En verder kan ze lek ker doen waar ze zin in heeft. Wat dat betreft is het hier voor haar echt een paradijsje." Stan Schrijen

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 47