Erwin Harmes heeft
gegokt en verloren
Overmoed komt voor de
10
MARATHON ZEEUWS-VLAANDEREN
Geen drie-op
een-rij voor Erwin
Harmes, maar een
eerste zege voor
een niet-Zeeuw:
Fransman Michel
Verhaeghe.
„Op het 25 kilometer-punt begon
ik het erg zwaar te krijgen. Het
tempo raakte er helemaal uit",
blikt een aangeslagen Harmes te
rug. „Toch heb ik nog doorgelo
pen, tot het 34 kilometer-punt.
Toen ben ik uitgestapt. Ik kwam
niet meer vooruit en had overal
pijntjes. Mijn ribben deden veel
zeer en ik was helemaal stijf."
Zelf denkt de atleet dat hij een
hongerklop heeft gekregen. Dat
gebeurde hem eerder ook al eens
in de Kustmarathon. „Vanoch
tend heb ik goed gegeten, ik
dacht dat dat voldoende was",
legt de schlemiel uit. „Onderweg
heb ik wel sportdrank genomen,
maar niet gegeten. Volgende keer
moet ik misschien toch maar
weer aan de gelletjes."
Ook zijn kenmerkende, rappe
start heeft Harmes veel energie
gekost. Zoals vaker nam hij 's
ochtends klokslag elf uur in Ter-
neuzen meteen het hazenpad,
om al snel een ruime voorsprong
op te bouwen. En dat met maar
één doel. „Ik wilde het parkoers
record van Sébastièn Schletterer
aanvallen."
Een tijd lang liep hij best aardig
op het schema van de 2.25.14 uur,
die sinds 2014 in de recordboe
ken staat. Maar uiteindelijk heeft
dat hem dus de kop gekost. „Ik
heb gegokt en verloren", is de
enige conclusie die Harmes kan
trekken. „Ik ben nog lang doorge
gaan, heb echt vechtlust getoond.
Maar achteraf was het niet slim
om zó hard van start te gaan."
Geen hattrick voor Harmes
dus, na zijn zeges in 2015 en 2016.
„Ik liep eerste, met ruim twee
minuten voorsprong", weet hij.
„Dat had ik normaal niet meer
weggegeven en dat maakt het ex
tra zuur. Maar volgend jaar is de
jubileumeditie, de tiende. Dan
ben ik er zeker weer bij." En die
wedstrijd, op 21 april 2018, gaat
hij met één goed voornemen te
gemoet: „Lopen voor de winst,
niet voor het parkoersrecord."
Erwin Harmes leek zijn
hattrick te voltooien in
de Marathon Zeeuws-
Vlaanderen, maar na
zijn overwinningen in
2015 en 2016 kwam er een einde aan
de heerschappij van de Middelbur
ger. Michel Verhaeghe profiteerde
van het uitvallen van Harmes en
snelde in Hulst onder luid gejuich
naar de overwinning. Zijn eerste op
Zeeuwse bodem, maar als het aan
hem ligt zeker niet de laatste. Mo
gelijk voegt hij er nog dit kalender
jaar eentje aan toe.
„Ik houd van de mensen hier",
stamelde hij met een flinke Franse
tongval in het Engels door de mi
crofoon, luttele seconden na zijn
binnenkomst na 2 uur, 30 minuten
en 51 seconden bikkelen tussen
Terneuzen en Hulst. Eenmaal be
komen van de hevige inspannin
gen kon hij verklaren waarom. Hij
wees naar zijn geel-zwarte sokken,
met daarop de Vlaamse leeuw.
„Dat zijn mijn Parijs-Roubaix-
sokken", glunderde Verhaeghe. „Ik
woon in Wambrechies, op zo'n 15
kilometer van het Vélodrome. Ik
ben behalve een atleet ook een
echte wielerliefhebber en ben dus
even naar de koers wezen kijken.
De sfeer bij zo'n wielerwedstrijd
vind ik geweldig. Echt, soms voel ik
me als ik aan het hardlopen ben als
een wielrenner. Dat lukt me hier
„Dit is eigenlijk niet normaal", ver
telde haar man Anton Engels, toen
zijn vrouw voor radio en tv werd
geïnterviewd. „Het is dat ze geta
lenteerd en loopintelligent is, maar
dit kan eigenlijk niet. Dit moet geen
voorbeeld zijn voor anderen", aldus
Engels, in het dagelijks leven fysio-
lk had hier eigenlijk
niets te verliezen.
Elke stap voelde
als winst voor mij
therapeut. Zijn eerste reactie was
dan ook ontmoedigend toen zijn
vrouw twee weken terug vroeg wat
hij ervan vond dat ze zaterdag in
Zeeuws-Vlaanderen wilde lopen.
„Hij vond het niet slim, maar
mijn zoontje Ivar vond het leuk",
zei Anjolie Engels-Wisse, die Ivar
eerder op de dag al een Kidsrun zag
winnen. „Mij leek het ook leuk. Ik
heb de Marathon Zeeuws-Vlaande
ren nog nooit gelopen. De laatste
tijd was ik aan het trainen voor
halve marathons en kortere afstan
den, maar het leek me een mooi
parkoers. Ik wilde graag net iets
meer dan 30 kilometer lopen, maar
die wedstrijden zijn er niet, dus
koos ik voor deze wedstrijd."
Gezien haar verre van optimale
voorbereiding had ze weinig ver
wachtingen. „Ik train het liefst niet
langer dan een uur, maar wel inten-
-
dinsdag 18 april 2017
Alsof al het leven zojuist uit
hem is gezogen, zit Erwin Har
mes in de EHBO-tent op de fi-
nishlocatie van de Marathon
Zeeuws-Vlaanderen. Op zo'n
acht kilometer voor de meet
heeft de Middelburgse atleet
eerder op de zaterdagmiddag
de strijd moeten staken en zo
onttroonde de titelverdediger
zichzelf. De pijn, vermoeidheid
en teleurstelling zijn van z'n ge
zicht af te lezen.
Daniel Vervelde
Hulst
Mitchell Minnaard
Hulst
Verhaeghe waant zich
r fcE.--N.xW - 1
Anjolie Engels-Wisse liep in Hulst naar een nieuw parkoersrecord
bij de vrouwen: 3.00.47. fotocamileschelstraete
„Ik vind mezelf eigenlijk een
beetje overmoedig", sprak Anjo
lie Engels-Wisse kort voor de
start. De atlete uit Vlissingen
had niet voor de marathon ge
traind, want ze had haar vizier
gericht op de kortere afstanden,
maar wilde gewoon eens de Ma
rathon Zeeuws-Vlaanderen
lopen, zo legde ze uit. 3 uur en
47 seconden na het startschot
werd zij binnengehaald als win
nares en nieuwe houdster van
het parkoersrecord.
Mitchell Minnaard
Hulst
- Anjolie Engels-Wisse
A Erwin Harmes nam al vroeg een voorsprong, maar kon die niet
verdedigen, fotocamileschelstraete
