Reconstructie Veerseweg feestelijk afgerond
EN 19
Reünie Detailhandelsvakschool Zeeland in Middelburg
De reünie van de
Detailhandelsvak
school Zeeland is
vanaf de eerste
minuut
geanimeerd. De
zaal staat bol van
het stemgeluid.'Eej,
hoe'st mèjoe'?
maandag 10 april 2017
Annemarie Zevenbergen
Middelburg
I r wordt zaterdagmid
dag heel wat geknuffeld
en gezoend. Een feest
van herkenning voor
1 de eerste leerlingen uit
1959, toen de Detailhandelsvak
school Zeeland werd opgericht.
Maar ook klasgenoten uit de jaren
zestig tot en met vierenzestig zijn
er. Zo'n 105 oud-leerlingen en
twee oud-docenten hebben zater
dag de reis naar Middelburg on
dernomen. Uit alle windstreken
van Zeeland en verder in het land.
Leerlingen konden direct na de
lagere school naar de Detailvakhan-
delsschool. Piepjong doken zij in
vakken als handelsrekenen, boek
houden, rechts- en wetskennis en
etaleren. Natuurlijk ontbraken de
talen niet. Oud-docent Duits Bram
Francke voelt zich zaterdag als een
vis in het water. De krasse 86-jarige
Serooskerkenaar geniet met volle
teugen. Hij geeft zelfs een one man
show ten beste bij de opening van
de reünie. Als een volleerd confe
rencier schudt hij de ene anekdote
na de andere uit zijn mouw.
„Het was een school in ontwik
keling, met een heel nieuwe for
mule. Dat maakte het interessant,
uitdagend", vertelt Francke. „Het
was ondanks de christelijke signa
tuur toch wel een vrije school. Do
centen kwamen vaak uit het be
drijfsleven. Die waren wat meer
praktisch ingesteld."
Souburger Jos Boone, leerling van
het eerste uur, beaamt dat: „Mijn
vader heeft er ook nog les gegeven.
Hij had een vakdiploma zuivel.
Toen ik begon in '59 was het een
zwervende school. We begonnen
in Toorenvliedt, daarna school J in
de Nederstraat en school C in de
Sint Pieterstraat. We hebben ook in
de militaire barakken in kamp
Modderoord in de Nadorstweg ge
zeten. Op de Herengracht en Dam
6. Je moest heel wat heen en weer
lopen. En ja, als je twaalf, dertien
jaar bent ga je niet altijd direct naar
je lokaal. „Nee", grapt Francke: „Het
frietkot stond in de weg."
De school kreeg vervolgens een
houten gebouw in de Rijnstraat. In
1982 werd de Detailhandelsvak
school het Delta College en ver
huisde naar de Merwedestraat.
„De gezichten herken ik niet di
rect. Maar als ik achternamen hoor,
weet ik gelijk welke voornaam
daarbij hoort", zegt Francke. Hij
wordt alweer aangesproken. Dit
maal is het Jaap Cappon die in '62
op school kwam. Breed lachend:
„Ja, ik herinner me u nog goed. De
laatste dag voor de kerstvakantie
Als ik achternamen
hoor, weet ik gelijk
welke voornaam
daarbij hoort
- Bram Francke, oud-docent
kwam u in wintersportkleding
voor de klas. De ski's stonden in de
gang. U ging na de lessen gelijk door
naar wintersportvakantie."
De Vlissingse Heieen Rem was
een van de weinige meisjes op de
school. „Ik ben in de derde begon
nen, als zij-instromer. Ik vond het
wel een heel creatieve school. Met
leuke vakken als etaleren en recla
metekenen." Ze wijst op een foto
van haar klas poserend voor een
KLM-vliegtuig. „Dit ben ik. Ja, we
maakten ook excursies."
Wim Roose, nu actief als vrijwil
liger voor Stichting Het Zeeuwse
Landschap kijkt eens rond. „Ik ben
ook van de eerste lichting. Het was
best een aparte school. Je had een
groot leeftijdsverschil. Twaalfjari
gen maar ook achttienjarigen die
eerst op de mulo waren begonnen.
Die kwamen al met de auto. Stoer
vonden wij jongeren dat."
Flarden van gesprekken zweven
door de zaal. Huwelijken, kinderen,
echtscheidingen, werk; alles komt
voorbij. Francke wandelt naar een
volgend tafeltje en binnen de kort
ste keren wordt ook hij onderwor
pen aan een vragenvuur.
Je moest die eerste
jaren heel wat heen
en weer lopen tussen
de locaties
- Jos Boone, oud-leerling
Een symbolische opening van
een deel van de Veerseweg in
Veere, gevolgd door een straat
feest. Een wegreconstructie die
heel veel voeten in de aarde had,
is afgerond. En dat mag gevierd
worden, vinden de bewoners.
Annemarie Zevenbergen
Veere
Onveiligheid en trillingen die aan-
wonenden tot wanhoop dreven
moeten met de herinrichting van
de Veerseweg tussen Zanddijk en
de Kanaalweg tot het verleden be
horen. Dat stuk is flink op de schop
gegaan.
De rijbaan, aangelegd op een
nieuwe fundering van puin en een
laag zand, is zienderogen versmald.
Drempels en obstakels zijn wegge
haald. Een kuilenvrij voetpad aan
de ene kant en een brede wandel-
strook aan de andere kant, met een
aantal parkeervakken voor vergun
ninghouders, geven de weg een an
dere uitstraling.
„Ik had mijn twijfels, maar als ik
dit zo zie was het alle ellende wel
waard", zegt Marjan Luyk. Zij orga
niseerde samen met buren Maaike
den Hollander en Berber Kok het
straatfeest. „Om alle rotzooi van de
afgelopen maanden een positieve
wending te geven. Vanaf half no
vember zaten wij al in de troep.
Blubber, bergen zand en stenen. Je
kon nauwelijks de deur uit, geen in
ternet en met kaplaarzen naar de
kerk baggeren. Maar dat is nu voor
bij en dat vieren we. De gemeente
heeft meegefmancierd. Het leuke is
dat alle buren meedoen. Maaike:
„Misschien is dit wel voor herha
ling vatbaar."
In 2011 was de maat vol voor de
aanwonenden. Wim de Bruin nam
het initiatief tot een 'actie'. „Ik
hoorde van meerdere buren dat ze
hun huis wilden verkopen. De kop
jes stuiterden van tafel door de tril
lingen. Ik zag op een dag hoe een
schoolklas door een passerende bus
in de bocht bij de Kanaalweg letter
lijk de struiken in werd gejaagd. Die
kinderen zaten onder de schram
men.
Er is vaak gebeld met de ge
meente maar zonder resultaat. Ik
heb toen een brief opgesteld aan de
gemeente met handtekeningen van
de bewoners erbij. We waren zo ver
dat we de straat echt wilden afslui
ten voor alle verkeer. Maar gelukkig
Ik had mijn twijfels,
maar als ik dit zo zie
was het alle ellende
welwaard
- Marjan Luyk, bewoner
zijn we toch in goed overleg geko
men met de gemeente. We hopen
dat dit nu afdoende is. Na een
maand willen we evalueren. Zijn de
trillingen verminderd? Gaan auto's
niet over die wandelstrook scheu
ren?"
Hoewel verkeerswethouder Jaap
Melse de straat zaterdag symbolisch
opende blijven de afsluithekken
staan tot donderdag. „We moeten
nog wat kleine dingen doen," zegt
aannemer Johnny
Huijbregtse. Voor Johnny was dit
een thuiswedstrijd. Hij woont in
Veere. „Ja, dan moet je het natuur
lijk wel goed doen. En dit is ook nog
de entree naar het stadshart."
Melse ziet de toekomst nu roos
kleurig in. Maar De Bruin wijst naar
de Grote Kerk: „Als die Dom inder
daad als muziektempel 60.000 be
zoekers gaat trekken, komen die al
lemaal door deze straat. En dan?"
Het was een feest van herkenning zaterdagmiddag in de Klovenierszaal van Hotel Arneville. foto lex de meester
WA
'Het was toch wel een vrij e school'
