X
m m m u:
DE KINDEREN
VAN MIJN
BELGISCHE
ZIJN VEEL
GEZEGLIJKER
\Ji
van het Hollandse kind. „Je wordt in Neder
land al jong beschouwd als individu met
een eigen verantwoordelijkheid", zegt ze.
„Op die manier leer je voor jezelf te denken.
Mijn kinderen mochten vanaf groep 8 alleen
op de fiets naar school en sinds hun 7de
alleen naar het plein. Ik vind dat goed voor
hun zelfvertrouwen, maar in de VS zou ik
ervoor kunnen worden opgepakt. Je kind
zonder toezicht laten buitenspelen staat daar
ongeveer gelijk aan verwaarlozing." Ter illu
stratie: in 2015 werden ouders uit de staat
New York voor de rechter gesleept omdat ze
hun kinderen van 7 en 9 jaar een uur alleen
hadden laten spelen op een openbaar strand.
Ook in Australië kun je Jeugdzorg voor
zoiets op je dak krijgen, weet Emma Broome
(43), die opgroeide in een voorstad van Syd
ney. „Australische ouders leggen elkaar aller
lei regels op: kinderen mogen alleen bruin
brood eten, ze moeten worden ingesmeerd
met zonnebrand, ze mogen niet op de fiets
zonder helm. In Nederland bepaal je dat zelf
en word je niet door de buren beoordeeld als
je het anders doet." Hoewel het leven in Aus
tralië zich vanwege het klimaat grotendeels
buiten afspeelt, hebben Nederlandse kinde
ren toch meer bewegingsruimte, ziet
Broome. „Nederlandse ouders laten zich
minder leiden door angst. Australische op
voeders zijn soms echt paranoïde. In Sydney
gaf ik mijn dochtertje een havermoutkoekje
mee naar de opvang. 'Dat kan ze hier echt
niet opeten', riep de leidster. 'Wat als er een
pinda in zit en een van de kinderen is aller
gisch?' Ik moest het koekje vacuüm verpakt
uit het gebouw verwijderen."
Overbezorgd
Simon Sixsmith (48) uit Groot-Brittannië
herkent dat overbezorgde. „Als mijn Engelse
vrienden op bezoek zijn en onze kinderen
willen naar buiten, trekken zij meteen hun
jas aan om mee te gaan. Ze zijn overprotec-
tive." Zeifis hij dat trouwens ook nog niet
helemaal kwijt, geeft hij toe. J always keep
my English eye on them."
Ook in de omgang zijn de kinderen hier
vrijer, zegt Le Sager, en dat maakt ze zelfver
zekerder. „Ouders zijn niet autoritair, maar
benaderen hen op een volwassen niveau. Ze
zeggen niet vaak 'nee', en als ze het doen, leg
gen ze uit waarom. Er is overleg, en dat
maakt kinderen mondig."
Iets té mondig, als je het de Vlaamse Sofie
Relaxte
ouders
Mels (36) vraagt. Waar Belgische ouders
zelden vragen wat een kind ergens van
vindt, worden Nederlandse kinderen
betrokken bij kleine en grote beslissin
gen. „Ze mogen hun mening geven over
de activiteit van de dag of de vakantie
bestemming. In België ga je gewoon mee
naar zee als je ouders dat zeggen - klaar",
zegt Mels. Ze schrok van de directe
manier waarop kinderen hun ouders hier
tegenspreken. En in plaats van te corrige
ren, gaat de vader of moeder met het
kind in gesprek: „Nee, je mag geen tv
kijken, want." Onbegrijpelijk, vindt Mels.
„Ik denk dan: hallo, wie is er nu de baas?
Ik wil niet dat mijn kinderen zo'n toon
tegen mij aanslaan. Maar ja, zij groeien
hier op, dus ze leren argumenteren. De
kinderen van mijn Belgische vriendin
nen zijn een stuk gezeglijker."
Marianna Racz (39) uit Hongarije is het
met Mels eens. In haar ogen zijn Neder
landse kinderen brutaal tegen volwasse
nen. „Hier noemen ze het 'vrij', in
'Neem maar van
ons aan dat jullie in
onze ogen onge
looflijk relaxt over
komen. Natuurlijk
hebben Neder
landse ouders hun
angsten en zorgen,
maar je hebt geen
idee hoe ver
sommige Ameri
kaanse en Britse
ouders gaan om
hun kinderen te
beschermen en
voor een succes
volle toekomst te
zorgen. Denk aan
ouders die zo veel
tijd inroosteren
voor muziekles,
sporttraining en
huiswerk dat kinde
ren amper aan
slapen toekomen.
Aan ouders die de
toelatingspapieren
voor universiteiten
invullen, inclusief
het persoonlijke
essay dat hun kind
mee moet sturen.
En zelfs aan
ouders die probe
ren hun baby tafels
te leren. Vandaar
dat wij jullie relaxt
vinden!'
[Uit: De gelukkig
ste kinderen van
de wereld - Op
voeden The
Dutch Way. Rina
Mae Acosta en
Michele Hutchi
son, Nijgh Van
Ditmar]
-de Vlaamse Sofie Mels (36)
181 zaterdag 8 april 2017
