mmmm
8
Ook in Duitsland kijken ze
met verbazing naar de
geestdrift van de Turken voor
het referendum van president
Erdogan. Hoe kunnen
mensen die al zo lang hier
wonen, zo enthousiast zijn
voor 'een dictator'? Nou, dat
kan best, blijkt in het
Ruhrgebied.
illlil
REPORTAGE ISTANBUL' IN DUISBURG A
vet of hayir, dat is de vraag. Ja of nee.
Maar niet hier, niet in Marxloh.
Vraag het een Turk en hij zegt vol
mondig 'ja'. Vraag hem of hij vóór of
tegen president Erdogan is, en hij
I zegt 'voor'. Vraag hem of de presi-
I dent meer of minder macht moet
krijgen, en hij zegt 'meer'. Vraag hem wat voor een
man de president is, en er volgt eerst een lofzang op
Turkije, dan op 'deze man die onze vader is' en ver
volgens op het hervonden zelfbewustzijn van de
Turken. Maar vraag hem tot slot of hij vindt dat de
Turken geïntegreerd zijn in Duitsland, en dan zegt
hij, zonder na te denken, 'ja, natuurlijk'.
En dat is op zijn minst een beetje raar. Want hier
in het noorden van Duisburg, aan de oevers van de
Rijn, waar de schoorstenen en de hoogovens van de
staalfabriek ThyssenKrupp nog steeds het straat
beeld domineren, lijkt Duitsland heel ver weg. In
Marxloh wonen 30.000 mensen, van wie 20.000
Turken. De Duisburgers zeggen het zelf: „Dit is
Istanbul."
selerstrasse, onder de fly-over van de A59, de snel
weg van Duisburg naar Essen. Het is weekmarkt.
Tussen de kraampjes scharrelen vrouwen met
hoofddoeken en lange jassen, oude mannetjes en
kleine kinderen; voornamelijk Turken, maar ook
wat Bulgaren, Roemenen, Serviërs en Oekraïners.
Dit is inderdaad Istanbul, of in elk geval iets in de
buurt. Er is van alles en nog wat te koop voor één,
twee, drie of vier euro: kleding, schoenen, keuken
gerei, elektronica. Hier winkelen de mensen die ei
genlijk geen geld hebben. En het klinkt misschien
niet aardig, maar de meeste kindjes zien er uit alsof
ze gekleed zijn voor in totaal zes euro.
Op de August Bebel Platz en in de Weselerstrasse
zeifis er geen ontkomen meer aan. Turkse muziek,
Turks eten, Turkse juweliers, Turkse gesprekken,
Turkse hoofddoeken, opgeschoten Turkse jongens,
Turkse kappers, döner, dürum, cay, kahve, posters
voor Turklive 2017 in Bochum, een rockfestival met
Turkse toppers als Murat Boz, Koray Avci en Sancak.
En natuurlijk de tientallen en tientallen bruids
winkels, want Marxloh is het walhalla voor het
jonge Turkse geluk. Uit heel Duitsland en omge
ving komen ze naar deze 'Hochzeitsmeile'.
Er hangen hier geen posters met 'Evet', of por
tretten van de geliefde president, maar op straat en
in de winkels en theehuizen zijn de antwoorden op
de vragen duidelijk: hier wonen de fans van Erdo
gan.
Tegelijkertijd voelen de Turken zich op en top
Duits. „Wij wonen hier", zegt Bülent (24), die
baarden trimt in een kapsalon. „Wij werken hier,
wij zijn hier geboren, spreken de taal, onze kinde
ren gaan hier naar school. Hoezo zijn wij niet geïn
tegreerd?" Deze woorden, in verschillende varian
ten, klinken overal. Zelfs, en nu wordt het interes
sant, uit de monden van Duitsers. In een perkje aan
de Weselerstrasse zitten Uwe Petri (60) en zijn ma
ten. Het is pas elf uur 's ochtends, maar het biertje
smaakt er niet minder om. Petri is hier geboren en
getogen. Ook hij zegt het: „Het is net Istanbul." En
WM
B
SS
SS
HH
rxzzmgagss
- ->•
SAGLAli
iRADg
ms
SAGLAfi
ANKA%\
maandag 3 april 2017
NL
F0T0DPA
Mark van Assen
Het begint deze dinsdag al aan de kop van de We-
txgn
•vv,
Bewoners
van dit pand in
Marxloh laten
er geen twijfel
over bestaan
naar wie hun
voorkeur uit
gaat. FOTOEPA
In Marxloh is
alles Turks,
maar dat is ok
Een van de vele bruidswinkels in de Weselerstrasse
De DITIB Merkez moskee in Marxloh, een van de
grootste moskeeën in Duitsland, fotoepa
