h
De neiging tot lachen zit deels in de
genen. Mensen met een gen met de
naam 5-HTTLPR glimlachen relatief
vaak als ze naar grappige
videobeelden kijken.
De meeste baby's
glimlachen een maand
na bun gehooide; na
zo n uier maanden komt
de eerste schaterlach.
DENNIS ZOEKT HET UIT
I
pen en grollen is waarschijn
lijk niet zomaar ontstaan in de
evolutie. Jonge apen die voor
de lol met elkaar stoeien,
leren daarbij de sociale om
gangsregels en raken ver
trouwd met gevechtstech
nieken. Ook kinderen leren
door met elkaar te lachen en
te spelen.
Lachebekken
Apen en mensen zijn niet de
enige lachebekken van het
dierenrijk. Jonge ratten
maken bijvoorbeeld piepge
luidjes als ze lol hebben. Voor
het menselijk oor zijn die
tonen niet te horen, maar
Duitse onderzoekers legden
het 'gegiechel' vorig jaar vast
met zeer sterke microfoons
terwijl ze ratten kietelden.
De Duitse bioloog Konrad
Lorenz viel het in de jaren 50
al op dat honden opvallend
vaak korte, hijgende geluiden
uitstoten als ze zich amuse
ren. Hij noemt dit gehijg in
zijn boek Mens en hond 'een
vorm van gelach die vaak is te
horen als honden met hun
baasje spelen'.
Verder ontdekten Zweedse
onderzoekers onlangs dat dol
fijnen hoge fluittonen uitsto
ten als ze met elkaar stoeien.
Kortom: elk dier lacht waar
schijnlijk op zijn eigen manier.
Voor mensen is een lach bij
een dier echter niet gemakke
lijk te herkennen. Op YouTube
zijn veel beelden te zien van
apen, leeuwen en dolfijnen
die lijken te grijnzen of gniffe
len. Maar waarschijnlijk is dat
gezichtsbedrog.
We projecteren namelijk
vaak onze eigen gezichtsuit
drukkingen op dieren, terwijl
soorten als dolfijnen en leeu-
Cijfermatig
wen anatomisch heel anders
in elkaar zitten dan mensen.
Daarvoor waarschuwt Saskia
Arndt van de Universiteit
Utrecht. Ze doet onderzoek
naar manieren om emoties
van dieren te interpreteren.
„Dat gaat vaak fout", zegt ze.
„Dolfijnen lijken door de
vorm van hun aangezicht bij
voorbeeld altijd te glimla
chen, maar in werkelijkheid
kunnen de dieren net zo goed
agressief zijn. Je moet dus erg
voorzichtig zijn met het toe
schrijven van een lach aan
dieren."
Van Hooffis het met haar
eens. Iedere soort heeft zijn
eigen signalen voor spel, be
nadrukt hij. En de meeste
zoogdieren lijken niet op de
mens. „Een hond kan simpel
weg geen lach vormen met
zijn bek."
Speels
Uit verschillende studies
blijkt dat dieren minder vaak
deelnemen aan speelse vecht
partijen naarmate ze ouder
worden. Van HooflF: „Voor
mensen geldt hetzelfde. Vol
wassenen spelen én lachen
minder dan kinderen."
Ergens is dat jammer, vindt
hij. Want lachen is niet alleen
nuttig voor kinderen die nog
van alles moeten leren. Een
schaterbui heeft ook een
prettig lichamelijk effect. „Je
ontspant ervan. Je bloeddruk
neemt af en je stressniveau
gaat omlaag. Dat zie je zowel
bij apen als mensen. Het is
dus ontzettend belangrijk dat
we blijven lachen, af en toe
een grap maken en niet alles
serieus nemen." 41
WG magazine [35
Wat voor kleur heeft de huid
van een ijsbeer?
■}|M S| ;ipeA
U[|Z U03||V 'USpnOlflSEA paoB UOZ 0p UBA 0JWJEM 0p
J0!P )0L| UB>| JOOPJBBQ }JBMZ S| J00qs[| U00 UBA pinq 0Q
Aantal keren dat de
mens gemiddeld
per dag lacht. Als
we in gezelschap
zijn, lachen we
dertig keer vaker
dan wanneer we
alleen zijn.
