WEER EVEN THUIS
19
Als kind kwam Nico Claeijs elke dag bij zijn oma aan de Rijksweg in Aardenburg: het huis
waar hij is geboren. „Mijn oma had een groot hart".
GustaafWijffels, de opa
van Nico Claeijs (6o),
bouwde in 1918 een huis
langs de Rijksweg in
Aardenburg. Claeijs
werd er in 1956 geboren en woonde
er twee jaar. Ook daarna kwam hij er
nog iedere dag. „Mijn oma was mijn
tweede moeder."
Een huis met een grote tuin, hoge
bomen en kippen. Geen wonder dat
Claeijs iedere dag op bezoek ging bij
zijn oma, Elvira Nunninck. „Mijn ou
ders hadden een supermarkt en
daarom niet veel tijd voor ons. Mijn
oma was een echte huisvrouw, ze
zorgde goed voor haar huis en tuin.
Ze heeft mij deels opgevoed." Zijn
opa, die Claeijs niet goed heeft ge
kend omdat hij in i960 overleed,
bouwde het huis in 1918. Hij kreeg
een som geld toen zijn zus en zwager
de boerderij van hun ouders overna
men. „Mijn opa wilde absoluut niet
boeren. Hij is altijd ambtenaar ge
weest. Het lag in die tijd niet voor de
hand om een huis te bouwen, maar
met het geld dat hij kreeg voor de
boerderij lukte het."
Claeijs was de een na oudste thuis.
Hij heeft nog een oudere zus en twee
jongere broers. „Maar ik was de enige
die altijd bij mijn oma was. Mijn zus
en broers gingen ergens anders heen
of bleven thuis." Vervelen deed hij
zich echter nooit. In de buurt waren
genoeg jongens van zijn leeftijd die
maar al te graag in de grote tuin van
zijn oma kwamen spelen. Ook toen
hij wat ouder werd en naar school
ging in Oostburg, fietste Claeijs bij
het naar huis gaan eerst langs zijn
oma voor een bakje koffie of thee. Hij
had zijn eigen stukje tuin waar hij
groenten kweekte.
Verkocht
In het weekend haalden zijn ouders
oma op. Zij woonden aan de West
straat in Aardenburg, in het huis
waar Claeijs en zijn vrouw nu wo
nen. „Mijn oma bleef op zaterdag lo
geren en ging dan hier naar de kerk."
Toen de vrouw echter ten val kwam
in haar tuin en haar heup brak, moest
het huis aan de Rijksweg verkocht
worden. Oma heeft nog zo'n zeven
jaar in verzorgingshuis Ter Schorre in
Terneuzen gewoond, tot ze in 1981
overleed. „Mijn ouders hebben er
nog aan gedacht om het huis te ko
pen, maar dat is er nooit van geko
men. Ondertussen hebben er al vier
andere families in gewoond." Op dit
moment is het huis een bed and
breakfast.
Aan de ene kant ziet de woning er
nog exact hetzelfde uit voor Claeijs,
maar er zijn toch wat dingen veran
derd. Zo hebben de eerste kopers het
huis verbouwd en moderner ge
maakt. „Aan de achterkant stond een
bijenhok waarin mijn opa bijen
Ik was de enige die altijd bij mijn oma was. Mijn
zus en broers gingen ergens anders heen of
bleven thuis -Nico Claeijs
kweekte. Dat hok hebben ze op
nieuw gebouwd, maar wordt nu ge
bruikt als woning voor gasten." Er
liep ook een oude zeedijk achter het
huis, maar die werd weggehaald door
de steenfabriek. „Dat vind ik jammer.
Eigenlijk hadden ze een stukje moe
ten laten staan. Dan konden de men
sen nu zien hoe het toen was."
Tijdens de Tweede Wereldoorlog
hebben het huis en de bewoners het
nodige doorstaan. „Vroeger stond er
aan de zijkant een serre waarin drui
ven werden gekweekt, maar die is
toen verwoest. De helft van de wo
ning werd in beslag genomen door
Duitse officieren. Mijn grootouders
mochten blijven wonen in de andere
helft en hebben nooit moeilijkheden
gehad met hen." Er lag ook een grote
kelder onder het huis, waar veel
vluchtelingen werden opgevangen.
„Mijn oma had een groot hart. Ze
stond voor iedereen klaar."
De vrouw was ook moedig. Zelfs
toen ze na de dood van haar man al
leen achterbleef, liet ze zich niet
bang maken. „Sommige ouderen
zouden het eng vinden om alleen te
zitten in zo'n groot huis aan de Rijks
weg. Mijn oma niet. Ze had een
raampje in de deur met tralies ervoor.
Zo kon ze altijd kon zien wie er aan
belde."
Claeijs heeft enkel goede herinne
ringen aan het huis, vervelende din
gen heeft hij er niet meegemaakt. Hij
rijdt en loopt nog vaak langs het huis.
„Ik kijk er toch altijd even naar. En
dan komen alle mooie herinneringen
weer boven."
zaterdag 1 april 2017
GO
Enkel goede herinneringen
Gertie de Boey
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer even thuis'. U kunt con
tact opnemen met Ab van der Sluis:
08801-30203, chefnieuws@pzc.nl.
Elvira Nunninck, de oma van Nico (rechts) staat naast
haar halfzuster en vrienden voor het huis in Aardenburg.
Het geboortehuis van Nico Claeijs is in 1918 ge
bouwd door zijn opa. foto peter nicolai
