14 ZEELANI
In het atelier
daar het stadsgezicht in verf te
vangen. Middelburg viert 8oo jaar
stadsrechten. Hij zegt: „Als kun
stenaar moet je toch ook een bo
terham verdienen, dan is het niet
zo gek om op die feestelijkheden
in te spelen."
Het atelier is meteen ook galerie.
Aan de noordwand hangen vier
zeeschilderingen - drie grote van
hem, een kleintje van dochter
Sheila die behalve danst ook schil
dert.
Daar tegenover landschappen
met uitbundige bloemen. In de
gang kan de in fel rood geschil
derde olietanker Aktie N niet aan
het oog ontsnappen. De Liberiaan
strandde op 10 juni 2009 voor de
boulevard van Vlissingen, waar
Van Berkel toen woonde. Hij zat
eerste rang en maakte een foto
voor duizenden nieuwsgierigen
de schilder, „als het Veerse Meer
zonder Veere is, is het voor veel
mensen niet herkenbaar." Hij
vindt zijn onderwerpen in Zee
land, maar ook in Frankrijk, Italië,
Kroatië. Wij mogen het over 'het
Zeeuwse licht' hebben, in andere
Europese regio's kan het licht vol
gens hem net zo bijzonder zijn.
„In de Provence, om een uur of vijf
wordt alles een beetje diffuus. Dan
is het prachtig om de verf zo goed
te mengen, dat het op je doek te
rechtkomt."
Hoewel Van Berkel het liefst in
de buitenlucht werkt - dit jaar
doet hij voor de tiende keer mee
aan de Domburgse schildersweek
- mag hij toch ook graag in zijn
atelier aan de Rouaanse Kaai aan
de slag gaan. Hij beschikt over een
ouderwetse schilderstafel, omdat
die in meer standen kan worden
gedraaid dan een schildersezel.
Daarnaast een karretje met tubes
olieverf, mesjes om verf dik op te
brengen, kwasten. Er ligt alkyd-
verf, die gemengd door de olieverf
voor een snellere droogtijd zorgt.
Vroeger gebruikte hij ook siccatief
als drogingsversneller. „Maar dat
was rotzooi, omdat er lood in zat.
Hoeveel denk je dat ik weeg? Nou,
106 kilo. Iedereen schat me minder
zwaar. Dat komt door al dat on
zichtbare lood dat in mijn lichaam
terecht is gekomen."
Hij trekt zijn rode verfvest aan.
Het gaat al een jaar of zeven mee
en zit vol verfvegen. Ook na veer
tig jaar blijft schilderen een avon
tuur. „Vorig jaar heb ik veel met
pasta gewerkt. Mengen met je
mes, dat is heerlijk om te doen. Als
je klaar bent zit er misschien wel
twee kilo verf op het doek."
Ramen, ruim vier meter
hoog. Op het zuiden.
Dat je in een schilder
satelier altijd noorder
licht zou moeten heb
ben... Peter van Berkel weet dat er
wel meer fabeltjes levend worden
gehouden. Hij kan luxaflex voor
zijn ramen laten zakken, als de zon
te ver het atelier binnen schijnt.
Zijn schilderstafel en karretje met
verf en materiaal staan op wieltjes.
Flexibel genoeg om te zorgen dat
het schilderij waaraan hij werkt al
tijd het goede licht pakt.
Van Berkel heeft zijn atelier aan
de Rouaanse Kaai in Middelburg.
Uitzicht op de Kinderdijk. Schil
derachtig, inderdaad. Binnenkort
gaat hij weer eens op het bruggetje
tegenover zijn huis staan, om van
zich voor het spektakel verdron
gen.
Als je het woord ruim neemt,
dan mag je Van Berkel (1956) land
schapsschilder noemen. Op zijn
schilderstafel heeft hij een op een
frame gespannen linnen staan
waarop hij een eerste aanzet heeft
gemaakt voor een nieuw Veerse
Meer. De horizon met het stadssil-
houet is in wording. „Want", zegt
donderdag 30 maart 2017
Gestrande tanker Aktie N
Schildersmesjes
Zeegezicht
Peter van Berkel in zijn galerie annex atelier in Middelburg, fotosmechteldjansen
Zodat j e het goede licht pakt
Jan van Damme
Dit is een serie over
Zeeuwse kunstenaars en
hun werkplek. Vandaag:
Peter van Berkel in Middel
burg.
Bloemstilleven
