„De eerste anderhalfjaar", zegt Jos Ver
hoeven, „leeft iedereen met je mee en
hoor je van alle kanten: wat goed dat jul
lie dit doen. Maar dan merken je vrien
den en kennissen dat je nog maar weinig
tijd hebt omdat je altijd met je kleinkind
bezig bent. Dan haken de mensen één
voor één af."
Jos en zijn echtgenote Bep zijn sinds
tien jaar pleegouders van hun kleinzoon
Lucas. Een lief jongetje, zeggen ze. Een
beschadigd jongetje ook. „Zoals vrijwel
alle kinderen die door hun grootouders
worden opgevoed geestelijk beschadigd
zijn. Het verhaal van al die kinderen is in
de basis hetzelfde: ze hebben allemaal
vreselijke dingen meegemaakt. Niet
voor niets gaat 8o procent, net als Lucas,
naar het speciaal onderwijs, vooral van
wege gedragsproblemen."
Ze hadden geen keuze, tien jaar gele
den, zegt Jos. „Lucas' vader ging er voor
zijn geboorte al vandoor, de nieuwe rela
tie van zijn moeder, onze dochter, bleek
een pedofiel. Hij heeft Lucas en andere
jongens misbruikt en onze dochter heeft
dat toegestaan. Daar kwamen ze allebei
voor vast te zitten. Net voor zijn 4de ver
jaardag hebben wij Lucas in huis geno
men."
Het besluit doorkruiste hun toe
komstplannen; reizen, een huisje kopen
in Italië. „De opvoeding van onze eigen
kinderen hadden we afgesloten, we
keken uit naar een levensfase waarin we
konden genieten van de mooie dingen.
os (67) en Bep (66) Verhoeven zijn
pleeggrootouders van hun kleinzoon
Lucas (14). Hij kwam tien jaar geleden
bij hen in huis, omdat zijn moeder niet
meer voor hem kon zorgen.
Drie-eenheid.
Lucas woont bij zijn
opa en oma. Op
het schoolplein
werden Jos en Bep
weieens vreemd
aangekeken maar
inmiddels is
iedereen gewend
aan de situatie.
241 zaterdag 25 maart 2017
