'Ik besefte hoe
heftig het voor
mijn ouders
was geweest'
de twee dagen na dat drankje van grote
invloed zijn op wat daarna komt. „Ik
hallucineerde dat ik een soldaat was,
op een paard, en dat ik stierf. Ik zag
mijn moeder, ze zei dat het goed was,
en verdween weer."
Het was geen eureka-moment, legt ze
uit, maar eerder een ervaring die haar
hielp om breder na te denken. „Ik begon
langzaam te beseffen dat ik al die jaren
een zinloos gevecht aan het voeren was.
Dat ik die angst wilde bestrijden die me
voortdurend lastigviel. Dat lukt niet,
want die angst is een deel van mij ge
worden. Ik moest 'm niet bevechten,
maar accepteren."
Ze denkt opnieuw na over die won
derlijke jeugd in drie werelddelen, en de
impact ervan. Ze bevraagt haar moeder
- en die komt plotseling aanzetten met
een stapel papier, aantekeningen van
haar in 2008 overleden vader, uit hun
periode in het buitenland. „Hij moest
blijkbaar regelmatig verslagen sturen
naar het Nederlandse ingenieursbureau
waarvoor hij werkte. Soms heel tech
nisch, over de havens die ze aanlegden,
maar het ging óók over ons. In zijn
handschrift. Dat hij bezorgd was over
ons, of het wel goed met ons zou gaan,
Paspoort
Wende
Snijders
Privé
of we goed onderwijs kregen. En ik
besefte ineens hoe heftig het voor hun
allemaal was geweest. Ze waren zo oud
als ik nu, met twee kinderen aan de an
dere kant van de wereld, zonder Skype
of Facebook. Ik voelde bewondering.
Ik ben milder over hem geworden."
De zoektocht drukte zijn stempel op
haar nieuwe voorstelling, maar nog veel
sterker op haar gemoed, zegt ze. Want
hier is ze nu, misschien wel gelukkiger
dan ooit. „Al die jaren stond ik op het
podium uit liefde voor muziek, maar
ook met het gevoel: vind me alsjeblieft
leuk, hou van me! Pas nu lukt het me
om er puur te staan omdat ik het mooi
vind. Omdat ik vind dat ik iets moois te
bieden heb. En dat staat dus helemaal
los van de prijzen en het applaus.
„Natuurlijk, dat stemmetje is er nog
- ik hoop dat de reacties straks goed
zijn, de recensies lovend, het applaus
lang. Maar ik doe het nu in de eerste
plaats omdat ik ervan geniet. Het eerste
schouderklopje komt nu van mezelf.
Thuis
„Ik begrijp ook waarom het steeds op
nieuw misging in relaties. Terugkijkend
zie ik dat ik redding zocht in een soort
romantisch idee van liefde, waarbij er
een man kwam die mij redde van alles
waar ik me rot over voelde. Al die jaren
hoopte ik dat iemand anders de dingen
zou oplossen die ik zélf moest oplossen."
Ze heeft inmiddels een nieuwe rela
tie, met Wouter van Ransbeek, adjunct
directeur van Toneelgroep Amsterdam.
„Er is iets raars gebeurd: door hem ben
ik Amsterdam gaan ontdekken. Ik
raasde altijd maar door die stad, maar
hij komt uit België en is de stad nog aan
het ontdekken. Dus doe ik mee. En pas
nu zie ik: hé, dit is mijn plek! Dit is mijn
thuis! Ik heb me eigenlijk nooit ergens
thuis gevoeld - je kunt me overal neer
zetten, ik voel me overal oké, maar voor
het eerst voel ik dat ik verankerd ben.
Ik ben overal geweest, maar besef nu
dat ik van dit land hou, van onze menta
liteit, de humor, het landschap, deze
stad. Dat is een heerlijk gevoel.
„Ik wil gaan samenwonen met Wou
ter, we zijn gelukkig. Ik weet niet of ik
kinderen wil. De tijd begint te dringen,
misschien gebeurt het nog, maar ik ben
heel gelukkig zo. Ik weet nu wat ik moet
doen, waar ik goed in ben. Ik hoor op
het podium thuis, ook als de recensies
over een paar weken ineens slecht zijn.
Natuurlijk hoop ik dat het applaus nog
harder klinkt dan bij de vorige tournee,
maar ik ben trots op wat ik heb gemaakt.
Dit ben ik."
Ze is even stil, begint dan hard te la
chen. „En daar moest ik dus 38 voor
worden!"
Een paar weken later, een paar uur
voordat ze optreedt in Het Paard in
Den Haag. De zaal is uitverkocht - en
dat is geen incident. De tour loopt zo
goed, en de recensies zijn zo lovend, dat
voor het najaar vijftien extra optredens
zijn ingepland. „Dit is zo fijn", zegt ze.
„Ik leg mijn ziel bloot in die show, en
het is zo mooi als mensen daarin mee
gaan. Ik weet wat ik de vorige keer ge
zegd heb, over die schouderklopjes en
zo. Maar ik ben ook maar een mens, hè.
Nog steeds." 41
Geboren
10 oktober 1978
in Beckenham,
Engeland.
Carrière
Studeert in 2002
af aan de Acade
mie voor Klein
kunst. Debuteert in
2005 met de cd
Quand tu dors, met
vooral Franse
chansons. Ze wint
direct een Edison.
Op haar tweede
cd, opnieuw onder
scheiden met een
Edison, zingt ze
voor het eerst ook
Nederlandse num
mers. In 2009 legt
ze zich toe op rock
en pop. Ze krijgt er
een Gouden Harp
en een gouden
plaat voor. In 2013
verschijnt haar
vijfde cd, Last
Resistance, die
zwaar leunt op
elektronische
muziek. Voor haar
nieuwe tournee
MENS gebruikt ze
teksten van Joost
Zwagerman, Arnon
Grunberg en Dimitri
Verhulst.
Heeft een relatie
met de Belg Wou
ter van Ransbeek.
Voor de huidige tour zijn alleen nog
kaarten te koop voor Antwerpen en
Leuven. De extra optredens beginnen
op 31 oktober. Check voor meer info
wende.nu.
magazine 13
