WEER EVEN THUIS
mm
H
«ÜW
19
Theo Elenbaas groeide op achter de kerk in Nieuw- en Sint Joosland. „Een hechte
gemeenschap, ledereen kende elkaar."
i
Mm
Hij is geboren in Achter de
Kerk, op nummer 18. Van
dat huis weet hij niet zo
veel meer; hij was nog
klein toen ze wat door
schoven in de straat en nummer 22 a
betrokken. Zijn herinneringen aan
de tijd in die ruimere woning op de
hoek, met grote achtertuin, zijn ech
ter talrijk.
„Naast het huis was het garagebe
drijf van mijn vader", vertelt Theo
Elenbaas (64), nu woonachtig in
Middelburg. „Klanten nam hij mee
naar binnen voor een kop koffie. Va
der kon met iedereen overweg; ging
gemoedelijk om met zigeuners en di
recteuren. Soms bleef het bezoek
hangen. Dan zaten wij te luisteren
naar alle verhalen."
Als middelste in een gezin van ze
ven kinderen, vijf jongens, twee
meisjes, keek Theo enorm op tegen
zijn drie oudere broers. „Ik probeerde
erbij te horen, net zo te zijn als zij.
We verschilden niet eens zoveel in
leeftijd. Maar wat ik ook deed, ik
bleef voor hen het kleine broertje."
Hij voelde zich anders dan de an
deren. „Misschien ook omdat ik ben
vernoemd naar mijn drie jonggestor
ven ooms Theodoras, Willem en
Joost. In het najaar van 1944 gingen
ze chocola halen bij de bevrijders, en
trapten in 't Sloe op een mijn. Het
verdriet van mijn grootmoeder en
moeder moet ik als kind hebben ge
voeld."
Dat hij een bijzondere plaats in
nam binnen het gezin, daarvan is hij
overtuigd: „Wanneer ome Lou over
kwam uit Frankrijk en op de fiets
naar Middelburg ging, was ik degene
die achterop mee mocht." Ook
voelde hij zich de lievelingsklein
zoon van zijn grootmoeder: „Als ik
bij haar in Arnemuiden logeerde,
pelden we garnalen in het achter
huis. Ik verdiende een dubbeltje voor
een vol schoteltje."
Zorgzaam was hij, en hij voelde
zich verantwoordelijk: „Ik hielp mijn
moeder met afstoffen, stofzuigen, af
wassen. Als ik op zaterdagen bij de
boer had gewerkt, bieten splitsen,
uien trekken, hooien, droeg ik uit
mijzelf een gedeelte van het geld aan
haar af." Later zou hij voorzitter van
de gereformeerde jeugdvereniging
worden, en rond zijn twintigste
jeugdouderling. „Ik realiseer me dat
ik een ernstige jongen was."
Maar veel plezier herinnert hij
zich ook: eindeloos voetballen met
vrienden op het pleintje achter de
kerk; op lege conservenblikken lo
pen; Ivanhoe spelen rond de molen,
met zelfgemaakte beschilderde
zwaarden en grote pannendeksels als
schilden; de uitdagende spanning
tussen leerlingen van de christelijke
school en leerlingen van de openbare
school; het ringrijden met Pinksteren
en op zaterdagavonden bij Cafetaria
Tuk de meisjes ontmoeten. Eens
haalde hij samen met zijn broers een
op Schouwen aangespoelde dolfijn
op, sleepte deze achterom, begroef de
stinkende massa in de tuin om de
restanten in het kader van biologisch
onderzoek een paar jaar later weer op
te diepen. En nooit zal hij het kletsen
'op d'n hoek' vergeten, de hangplek
voor Nieuwlandse jeugd, waar ze el
kaar op mooie zomeravonden tijdens
de Tour de France opzweepten. „Dan
organiseerden we onze eigen wieler
ronde. Met een officiële start en fi
nish. Er deden zeker zo'n twintig
jongens en ook volwassen mannen
mee. Vanuit het dorp richting Arne
muiden en over de Boomdijk weer
terug. Op gewone fietsen. Maar hard
dat het ging. Na drie rondjes stortte je
bijna misselijk van de trappers."
Binnen deze hechte gemeenschap
waren zij een warm gezin, zegt Theo.
„Er mocht veel. Vader nam ons mee
naar Vlissingen als het stormde, en
wandelde in de strenge winter van
1962 met ons door de besneeuwde
landerijen. Moeder was aan al die
gekkigheid gewend. Als we zondags
maar meegingen naar de kerk in Ar
nemuiden; in ieder geval één keer.
Wie de tweede keer liever thuisbleef,
moest het huis stofzuigen." Omdat
bijna iedereen daar wel voor te por
ren was, lacht hij, hadden ze een rou
lerend systeem.
Wat ik ook deed, ik bleef voor hen het kleine
broertje
zaterdag 25 maart 2017
GO
De hangplek was 'op d'n hoek'
Jacoline Vlaander
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer even thuis'. U kunt con
tact opnemen met Ab van der Sluis:
08801-30203, chefnieuws@pzc.nl.
A Theo Elenbaas bij het huis van zijn jeugd, foto ruben oreel
Theo op de ambachtsschool in Middelburg, 1968.
-Theo Elenbaas
