14 WEE
Hij dacht dat hij voorbestemd was om als geschiedenisleraar voor de klas staan, maar
uiteindelijk bleek Anthoni Fierloos zich echt thuis te voelen in de boekhandel.
„Ik heb de keuze gemaakt en er nog geen dag spijt van gehad."
PORTRET ANTHONI FIERLOOS
Maar ik doe alleen
dingen die ik zelf
leuk vind en soms
zitje faliekant mis.
Dat is niet erg,
zolang er andere
uitgaven zijn die
datopvangen
Boeken lees ik
altijd. En ja, op
papier. Ik heb wel
een e-reader, maar
daar lees ik niet op
Het zijn weer de
hoogtijdagen van
het boek. Anthoni
Fierloos kan als ei
genaar van Het
Paard van Troje in
Goes alleen maar
blij zijn met de Boekenweek, die van
daag begint. „Je ziet veel mensen die
speciaal dan een boek komen kopen,
maar niet altijd precies weten wat ze
willen. Ik vind het heel leuk om hun
te adviseren. Dankzij de Boekenweek
krijgt de boekenwereld wel oneven
redig veel aandacht, want het blijft
toch een kleine branche, een niche.
Maar het is een mooi vak. In een
boekwinkel heb je opvallend leuk
publiek, aardige klanten. En boeken
bieden altijd gespreksstof."
„Bij ons thuis werd er wel gelezen,
maar niet heel veel. Mijn vader begon
als timmerman, maar is later bouw
kundig tekenaar geworden bij de wo
ningstichting in Heinkenszand. Hij
heeft zijn eigen huis getekend en ge
bouwd, wat ik heel bijzonder vind.
Zijn handigheid heb ik niet geërfd,
helaas. Als kind was ik een echte Jules
Verne-lezer. Dat vond ik fascine
rende boeken: avontuurlijk, maar ook
een beetje techniekachtig, een beetje
toekomstachtig. Rond mijn zestiende
ben ik overgegaan op vooral science
fiction, met Isaac Asimov als favoriet.
Maar toen ik eenmaal literatuur ging
lezen, zakte de rest weg. Dan merk je
dat je jezelf toch ontwikkelt. Ik ging
echt verzamelen, werk van schrijvers
zoals Louis Couperus, Jacob Israël de
Haan en Tom Lanoye."
„Thuis heb ik altijd alle ruimte gekre
gen om mijn eigen keuzes te maken.
Vanaf mijn negende heb ik gezegd: ik
word geschiedenisleraar. Dat leek me
fantastisch. En ik ben iemand die
zegt: als je iets echt wil, dan kan het
en dan lukt het ook. Na de havo ben
ik, op mijn zestiende, naar de leraren
opleiding in Delft gegaan. Omdat het
toen nog vrijwel zeker was dat de
middenschool zou komen, kwam ik
terecht op een proefopleiding die
heel breed was, met maatschappij
leer, economie, geschiedenis en aard
rijkskunde."
„Op mijn 22e ben ik afgestudeerd.
Toen kon ik op mijn oude school in
Goes aan de slag. Wat ik leuk vond is
dat je ineens zag hoe de verhoudin
gen op school werkelijk lagen. Do
centen die ik als leerling geweldig
vond, bleken als collega heel anders
te zijn. En leraren met wie ik niets
had, bleken me juist heel erg te steu
nen. Als docent had ik wel veel en
thousiasme, maar 90 procent van de
tijd was ik bezig om orde te houden.
Je probeert kennis over te brengen,
maar ik merkte dat dat heel moei
zaam ging. Dat is een heel zwaar jaar
geweest. Misschien was ik nog te
jong, maar ik ben blij dat ik het in elk
geval heb geprobeerd."
„Ik zag dingen die ik leuker vond dan
het onderwijs. Elke zaterdag stond ik
bij Het Paard van Troje van Jan en
Janny Hoogstrate in de winkel, waar
ik vanaf mijn vijftiende al vakantie
werk had gedaan. Janny vroeg: 'Zou je
hier niet vast willen komen werken?'
Die keuze heb ik toen gemaakt en
sindsdien heb ik er geen dag spijt van
gehad. Mijn opleiding was uiteinde
lijk ook heel geschikt voor het boe
kenvak. Door de breedte ervan wist
ik van heel veel wel een beetje af. Dat
kwam goed van pas."
„Jan en Janny zijn in Goes begonnen
in 1980, op het dieptepunt van de cri
sis. Ze hebben altijd een stijgende lijn
kunnen vasthouden. Dat was voor
mij niet mogelijk. Door de crisis
vanaf 2008 is de omzet in het boeken
vak ongeveer een kwart minder ge
worden. Dat hebben wij grotendeels
kunnen opvangen doordat ik per on
geluk ook iets anders ben gaan doen:
uitgeverijtje spelen."
„Ja. Dat kwam door de gemeente.
Goes bestond in 2005 600 jaar en het
PASPOORT
museum ging na een lange verbou
wing weer open. De gemeente wilde
alle scholen een soort werkboek/
stripboek geven. Ik heb altijd wel iets
gehad met stripboeken en kende te
kenaar Danker Jan Oreel goed. We
hebben het kunnen uitbreiden tot
een echte publicatie. We hadden het
geluk dat we het eerste exemplaar
konden aanbieden aan, toen nog,
premier Balkenende. Dat is natuur
lijk promotie die onbetaalbaar is.
Wat dat voor de winkel heeft gedaan,
is gigantisch."
„Het kost heel veel geld, maar wan
neer je de juiste mensen om je heen
verzamelt, kan het. Als het goed is,
verdient het zichzelf ook terug. 'Zee
land in strip' was bijvoorbeeld een
duur project, maar dit jaar gaan we
de 20.000 exemplaren passeren. Dat
geldt ook voor het Zeeuwse Knop
Bakboek. Dat sloeg echt alles. Toch
blijft het risicovol. In 2015 hadden we
tien nieuwe titels. Dat was veel te
veel. Maar ik doe alleen dingen die ik
zelf leuk vind en soms zit je faliekant
mis. Dat is niet erg, zolang er andere
uitgaven zijn die dat opvangen. Van
elk boek leer je ook weer als uitgever.
En het is zó leuk om te doen."
„Vroeger had je een duidelijke hië
rarchie: auteur, uitgever, boekhande
laar. Door het instorten van de boe
kenmarkt is ons contact met uitge
verijen veel beter geworden. Zij kij
ken nu meer naar welke handelaar
zich voor een bepaald boek wil in
zetten, omdat ze merken dat zelfs
een bescheiden winkelier als ik in
vloed kan hebben op een boek. Daar
door lukte het bijvoorbeeld om T.C.
Boyle, een van de grootste Ameri
kaanse auteurs, naar Goes te halen.
Dat voelt nog steeds als een droom.
Maar ook vorig jaar bijvoorbeeld
Nick Simon. Er stond een rij tot de
parkeerplaats, met mensen die bijna
allemaal ook hun boek kochten."
„Soms wel. Dat heeft ook met de
economie te maken. Door heel veel
activiteiten te organiseren, samen te
werken, laagdrempelig te zijn en
boeken uit te geven, gaat het nog
steeds goed. Maar je bent ook afhan
kelijk van hoe de stad het doet. Als er
winkels sluiten, zijn er minder pas
santen en heb ik ook minder omzet.
En ik vind het niet meer van deze
tijd dat we niet zelf mogen beslissen
op welke zondagen we open gaan.
Toeristen begrijpen dat ook niet. Ik
wil geen enkele ondernemer dwin
gen op zondag open te zijn, maar ik
wil ook niet dat anderen mij dwin
gen op zondag dicht te zijn."
„Goes is een fantastische boeken
stad. We mogen trots zijn op wat we
hebben. We gaan ook heel goed met
elkaar om. Met Manda Heddema van
De Koperen Tuin heb ik goed contact
en we werken regelmatig samen. Dat
geeft een enorm positieve uitstra
ling. Dat is veel beter dan wanneer je
elkaar kapot concurreert. Klanten
waarderen het ook dat we naast el
kaar bestaan. Tegelijkertijd houdt
het ons allebei alert, scherp."
„Ja, hoor. Ik ga elk jaar drie weken op
vakantie, zonder me zorgen te ma
ken over hoe het hier loopt. Onze
medewerkers - José, Jacqueline en
Nancy, maar ook mijn kinderen Jo
lieke en Pepijn en diverse fantasti
sche vakantiekrachten - redden het
prima zonder mij. Maar boeken lees
ik altijd. En ja, op papier. Ik blijf toch
een verzamelaar. Ik heb wel een e-
reader, maar daar lees ik niet op. Ook
op vakantie gaat een kratje boeken
mee. En ik loop dan altijd wel even
een boekhandel binnen om te kijken
hoe ze het daar doen. Voor je het
weet, ben ik toch weer boeken aan
het rechtzetten. Dat gaat vanzelf."
Afgelopen dinsdag, kort na het gesprek,
overleed de vader van Anthoni Fierloos.
Op zijn verzoek is plaatsing van dit in
terview niet uitgesteld.
zaterdag 25 maart 2017
GO
Van elk boek
leer je ook weer
Rolf Bosboom
Zat de liefde voor het boek er al
vroeg in?
Lag het voor de hand dat je het
boekenvak inging?
Maar toch niet voor de klas be
land?
En dus toch maar voor het boek
gekozen?
Sinds 2003 ben je ook eigenaar. Is
het boekenvak veel veranderd?
Per ongeluk?
Naam:
Anthoni Fierloos
Geboren:
6 augustus 1966 in
Goes
Opleiding:
Christelijk Lyceum
voor Zeeland in
Goes, Lerarenoplei
ding in Delft
Werk:
Korte tijd docent
aan het Buys Ballot
College in Goes,
sinds medio jaren
80 werkzaam bij
boekhandel Het
Paard van Troje in
Goes. In april 2003
nam hij de winkel
over. Sinds 2005 is
hij ook uitgever.
Onder de naam Het
Paard van Troje zijn
inmiddels tientallen
boeken over
Zeeuwse onderwer
pen verschenen.
Prijzen:
Op shortlist Boek
verkoper van het
Jaar 2014, genomi
neerd als Boekver
koper van het Jaar
2016/2017
Woonplaats:
Goes
Burgerlijke staat:
Getrouwd met Jo-
landa Fierloos-van
der Linde. Ze leer
den elkaar kennen
in de winkel. Samen
hebben ze twee
kinderen: Jolieke en
Pepijn
Sindsdien heb je talloze boeken
over Zeeuwse onderwerpen uitge
geven. Is dat rendabel?
Welke invloed heeft een boekhan
delaar?
Maak je je zorgen over de toe
komst van de boekhandel?
Goes heeft meerdere boekwin
kels. Is de concurrentie groot?
Kun je de winkel ook af en toe los
laten?
Anthoni Fierloos: „Goes is een
fantastische boekenstad. We
mogen trots zijn op wat we heb
ben." FOTO'S MARCELLEDAVIDSE
