BUITEN
'Boulevard verveelt nooit
Wilde
ganzen?
11
Wat voor weer het ook
is, een wandeling over de
boulevard van Vlissingen
is altijd geslaagd. Ook
vandaag. Vlissinger Wim
Jansen loopt mee.
Het is voor Wim Jansen
een bijna dagelijkse gang.
Al jaren en jaren wandelt
hij vrijwel elke dag vanaf
zijn huis een rondje over
de boulevard. Vaak dezelfde route.
Jansen (1950) is theoloog, schrijver en
dichter. Hij was dominee binnen de
vrijzinnige vleugel van de protes
tantse kerk en is nu met emeritaat.
Nog meer tijd om te wandelen dus.
En om te fietsen. Een dagelijkse fiets
tocht is erbij gekomen na twee hart
infarcten die hem bijna twee jaar ge
leden troffen. „Na de revalidatie ben
ik blijven trainen. Niet omdat ik per
se oud wil worden, maar ik wil me
goed voelen. Ik krijg ook kwaaltjes,
zere knieën bijvoorbeeld. Daarom
gaat fietsen ook beter."
Maar het wandelen gaat ook door.
II Veel van wat
ik schrijf,
ontstaat hier.
De preken die
ik vroeger
schreef en
mijn gedichten
en columns
Zoals vandaag. Vanaf zijn huis lopen
we richting de boulevard. Hup, de
Leeuwentrap op, we staan zo boven.
„Ja, valt niet tegen he, voor iemand
die een hartinfarct heeft gehad." Bo
venaan gaan we linksaf, de boulevard
op. Hier loopt hij dus bijna elke dag.
Alleen of met zijn vrouw Eliane.
Vaak in stilte, ook als hij niet alleen
is. „We kennen elkaar al zo lang en zo
goed; dan hoefje niet zo veel meer te
praten. We gaan vaak naar de zons
ondergang kijken. Als we denken dat
het een mooie wordt, gaan we naar
de boulevard. Het hoeft niet per se
een perfecte zonsondergang te zijn.
Ook op een grijze dag is het mooi,
dan zie je aan de horizon een lichte
streep. Ja, we hebben heel wat stap
pen gezet naar de zonsondergang."
Maar élke dag zo'n zelfde wande
ling over de boulevard? Gaat dat dan
niet vervelen? „De boulevard verveelt
nooit! Het is vooral het licht. Dat is
hier het mooist. Elke keer verwonder
ik me weer over het licht. Elke dag is
het weer anders. Zo leef ik ook. Dat is
waar ik blij van word. Ik heb ook in
Twente gewoond. Twentse bossen
zijn mooi, maar ik ben toch een gebo
ren Zeeuw: ik ben van de ruimte."
Jansen probeert tijdens zijn wan
delingen over de boulevard de be
bouwing te negeren. De oudere laag
bouw vindt hij mooi, maar de hoog
bouw is volgens hem misplaatst en
lelijk. En dus richt hij zich op het wa
ter en zijn gedachten. „Veel van wat
ik schrijf, ontstaat hier. De preken die
ik vroeger schreef en mijn gedichten
en columns. Vaak valt me hier iets in.
Ik moet dan m'n best doen om het te
onthouden. Zodra ik thuis kom ga ik
m'n studeerkamer in om het op te
schrijven. Meestal weet ik het nog
wel." Een notitieblokje neemt hij
nooit mee. „Daar kan ik niet aan be
ginnen. En zo belangrijk is het ook
allemaal niet, in het licht van het we
reldgebeuren."
Jansen schrijft voor zichzelf, om
zijn gedachten vast te leggen, maar
zeker ook voor anderen. „Om er
mensen mee te helpen. Als je eens
weet hoeveel reacties ik krijg. Zoals
iemand die me schreef: 'Mijn ge
wonde hart wordt geheeld door jouw
gedichten'. Daar doe ik het voor. Dat
ontstaat voor een groot deel hier. Je
loopt te denken... En dan schrijf ik
het thuis op."
Jansen vindt tijdens zijn wandelin
gen over de boulevard de stilte en
rust in zichzelf. „God is een deel van
mezelf. Dat is wat ik hier ervaar. Dat
heeft niets te maken met kerkelijk
heid. Het is het besef van een druppel
in de zee te zijn."
NATUURJOURNAAL
Ganzen broeden tegenwoor
dig talrijk in Nederland.
Verschillende soorten, zo
als de nijlgans en de canadese
gans, zijn afkomstig uit gevangen
schap, maar er zijn andere soorten
die hier nu broeden die al vanouds
in Nederland overwinteren. Het is
dan niet altijd makkelijk na te gaan
of er sprake is van verwilderde
tamme ganzen of dat het gaat om
ganzen van wilde oorsprong. In
veel gevallen gaat het waarschijn
lijk om een gemengde herkomst:
de vestiging van een soort begint
met uit gevangenschap ontsnapte
of opzettelijk losgelaten exempla
ren. Die trekken al snel verwil
derde soortgenoten aan, die in
plaats van weg te trekken naar hun
broedgebieden in het hoge noor
den, hier blijven om te overzome-
ren.
Zo'n verhaal gaat er bijvoorbeeld
over de grauwe gans. In een
Zeeuws-Vlaamse kreek werden
heel lang geleden exemplaren uit
gezet die er vervolgens gingen
broeden. Ze waren goed te onder
scheiden van overwinterende
grauwe ganzen door onder meer
een afwijkende snavelkleur en een
iets lichter verenpak. Toen de gan
zen na verloop van jaren tot last
werden, rees het voornemen om
de aantallen in te perken. Maar wat
bleek? De ganzen onderscheidden
zich in niets van gewone grauwe
ganzen en vielen dus onder het
strikte regiem van de Vogelwet,
die vangen, verstoren of eieren ra
pen verbood.
Uit gevangenschap afkomstige
ganzen paren niet alleen met
wilde soortgenoten. Min of meer
kenmerkend voor verwilderde
dieren is dat ze ook paarbanden
aangaan met andere ganzensoor-
ten. Afgelopen week kwam ik een
afwijkend beest tegen bij de Bie-
zelingse Ham bij Hoedekenskerke.
Aan de lezer om te raden wie de
oudervogels zijn van dit tussen de
brandganzen foeragerende beest.
Mail uw antwoord aan c.jaco-
busse@hetzeeuwselandschap.nl.
woensdag 22 maart 2017
GO
Carla van de Merbel
Een wekelijkse
wandeling door
Zeeland. Vandaag:
de boulevard van
Vlissingen.
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland
Chiel Jacobusse
Onbekende gans (links) naast
brandgans. foto chiel jacobusse
A Wim Jansen voor het beeld van Michiel de Fluyter op de Boulevard.
a De zeevaartschool.
