5
Filmfreak Ab Zagt en popjournalist Stefan Raatgever draaien door
Filmregisseur Michael Mann maakte een nieuwe versie van zijn
beroemde misdaadfilm Heat. Ab Zagt bekeek de blu-ray alvast.
n filmkringen rouleert de grap over
drie regisseurs die in Hollywood te
boek staan als mannen met korte lont
jes. „Je staat in een lift met James
Cameron, Terence Malick en Michael
Mann. Je hebt een pistool met twee ko
gels. Wat doe je?" Het juiste antwoord:
„Schiet twee keer op Michael Mann."
Geeft Michael Mann echt aanleiding
voor zoveel haat? Wie zijn commentaar
beluistert op de onlangs verschenen
blu-ray van zijn meesterwerk Heat
(1995) krijgt te maken met iemand die
heel rustig en afgemeten over zijn werk
praat. Geen enkele keer schiet hij uit zijn
slof. Maar ja, in een rustige studio een
film toelichten waarop je heel erg trots
bent, lijkt mij ook niet bepaald stressvol.
Geen enkele reden om dan oververhit te
raken. Zo'n omgeving is niet te vergelij
ken met een filmset waar 1.001 dingen
mis kunnen gaan. Onder zulke omstan
digheden kan Mann, als je sommige
verhalen van zijn acteurs mag geloven,
behoorlijk tekeergaan.
Uit alle woorden van Mann (die ook
Miami Vice, The Last of the Mohicans, en
The Insider regisseerde) blijkt dat hij zeer
tevreden is over Heat. Terecht heeft de
film de reputatie van een van de beste
misdaadfilms die ooit in Hollywood is
gemaakt. Het verhaal draait om twee
tegenpolen die meer met elkaar gemeen
hebben dan zij zich in eerste instantie
realiseren. Al Pacino speelt een recher
cheur uit Los Angeles, Vincent Hanna,
een man met een opvliegend karakter
die, zoals Mann toelicht, als een roofdier
op zijn prooi duikt.
Robert de Niro is als bankovervaller
Neil McCauley zijn tegenstander. Een
hyperintelligente perfectionist die
alleen professionals om zich heen duldt.
Dat een van zijn handlangers bij de
eerste overval uit de band springt, kan
hij niet accepteren.
Heat gaat de geschiedenis in als de
eerste film waarin Pacino en De Niro,
twee giganten van de Amerikaanse
misdaadcinema, samen in beeld ver
schijnen. Hun aftastende gesprek in
een restaurant onder het genot van een
kopje koffie vormt het hoogtepunt.
De scène is klassiek.
Mann legt uit dat deze scène op
verschillende manieren is opgenomen
met telkens een ander camerastandpunt.
Uiteindelijk koos hij voor de elfde
opname, waarin Pacino en De Niro zo
close mogelijk zijn gefilmd. Vooral het
telkens wegkijken als de ander aan het
woord is levert een fascinerend duel
met woorden en blikken op.
Uit de toelichting van Mann blijkt
dat de meeste personages uit zijn film
gebaseerd zijn op bestaande politie-
261 zaterdag 18 maart 2017
Oueruerhit
