i
i
Kroniek
Wekelijks schrijft Hugo Borst over zijn moeder, die aan alzheimer lijdt.
Als hij weer naar huis gaat en in de lift stapt, wacht hem een verrassing.
i A a slaapt weer eens, ik
/I druk een kus op haar
I voorhoofd en maak
I nog even een praatje
V I in de woonkamer voor
ik naar huis ga. Een van de bewoners
heeft vandaag in een koektrommel
tje gepoeptvoorwaar een prestatie
van formaat, zeker op hoge leeftijd.
Ik heb het, ik stond muurvast in een
file, weieens in een bruine papieren
McDonald's-zak moeten doen. Viel
nog niet mee.
Als de lift opengaat op de vijfde
verdieping zie ik twee kussende
bewoners. Hem ken ik, hij is van
een andere woongroep, haar heb ik
nooit gezien. „Goedemiddag", zeg
ik alsof er niks aan de hand is en
stap de lift in. Ik baal ervan dat ik
niet ben gaan lopen. Meestal neem
ik de trappen. Nu heb ik een zoen-
partij onderbroken en misschien nog
wel meer. Ik weet zeker dat zijn hand
op haar borst lag toen de liftdeuren
openden.
Ik druk op het knopje dat ons naar
de begane grond moet leiden. Ze zijn
gestopt met zoenen. Trager dan an
ders, maar dat is inbeelding natuur
lijk, gaan we omlaag. Voelen zij zich
even ongemakkelijk?
Meneer Schimmel komt weer in
mijn gedachten. Herinnert u zich
hem nog? Hij is al weer ruim een
jaar dood. Meneer Schimmel
woonde bij ma op de woongroep en
hij presteerde het om van het leven
te genieten, zelfs dement en zelfs
voorbij zijn 90ste. Of het nou om
eten ging, om klassieke muziek of
om vrouwen, altijd had de krasse
uitvinder honger.
Meneer Schimmel was dus niet de
enige, denk ik terwijl de lift me naar
beneden brengt. Ook liefde, lust
- hoe zullen we het noemen? -
bestaat in het Verpleeghuis. Zelfs
als je überbejaard bent kun je snak
ken naar een stel beminnelijke
lippen. Misschien is het verlangen
zelfs nog wel dierlijker.
Schalks kijk ik in de lift opzij. De
twee bewoners van het Verpleeghuis
staan dicht bij elkaar, hun lichamen
raken elkaar. Net brugpiepers.
Eindelijk landen we, ik zeg gedag
zonder ze aan te kijken en stap met
een glimlach naar buiten. Never a
dull moment in het Verpleeghuis.
Als ik omkijk, gaat de lift met de
tortelduiven weer naar boven. 11
E Reageren?
magazine
@persgroep.nl
Tortelduiven
magazine 19
